In The Arms of Dela Vega Triplets

Chapter 29.0

CHAPTER 29

Samantha POV

I've been faking my sleep since I woke up. Pag gising ko, ramdam ko na gising na din sila, ne naramdaman ko ang mga titig nila sakin. I didn't move, so I know they thought I was still asleep.

Parang sasabog na ang puso ko sa pinaghalong emosyon pero angat ang kahihiyan dahil ang bilis kung bumigay kagabi. I don't have any idea how to interact with them after the intimacy we just shared.

" Wake up, baby. I cooked some, you need to eat " malambing na boses ni Hellion. Naramdaman ko pa na nilagay nito ang tray sa bedside. Nang hindi ako gumalaw naramdaman ko nalang na kiniliti nila ang beywang ko mariin kung pinagdikit ang labi ko pinipigilang tumawa.

Nang hindi kuna kaya mabilis akong bumangon at sinamaan sila ng tingin. Ngayon ay long sleeve na white ang suot ko at ng tingnan ko sa baba boxer ang suot ko don sa tingin koy binibihisan nila ako kagabi. Naramdaman ko ang sakit sa ibaba.

Nakita ko ang pagpasada nila sa buong katawan ko at agad na hinawakan ni Lucifer ang kamay ko nang nakita don ang marka ng kadena nag kapasa pa iyon. Ngayon ko lang din napansin pero pasa lang naman yun mawawala din yun. Atsyaka may part din naman sakin na ginusto yun. Nagtaka pa ako ng nakita ko sa mukha nila ang pag alala, nakita ko pa ang pagmamadali ni Damon lumabas at nang nakabalik may dala ng first aid kit.

" Im sorry, we're really sorry. Amore " paulit ulit na bigkas niya habang pinunasan ng ointment ang pasa ko.

Maya maya lang naramdaman ko na ang yakap nilang tatlo. Muntik nakong natumba dahil sa impact non.

" I'm sorry for forcing you to do it with us, and I'm so sorry for forcing you to us love as back...Do you really even love us? Samantha ?.. Cause if not we...we were willing to let you go " Nanigas ako sa aking kinauupuan. naramdaman ko pa ang panginginig ng balikat nila at ang pamamasa ng balikat ko. Sh*t they are crying!

" We let you go because we love you too much thats it can destroy us...... Dahil naniniwala kami na ang pagmamahal hindi pinipilit yun. Kagabi lang kami natauhan baby.... it's f*cking hurt to let you go but you know what it's more painful holding on to someone that never hold on with you in the first place. " Kinagat ko ang labi upang pigilan ang hikbi na pilit lumalabas. Ngayon ko Lang din narealize na nasasaktan din sila sa lahat ng ginagawa ko. Napaka selfish mo Samantha!

Nasasaktan ako sa bawat pag pahid ng luha sa mga mata nila. They looked at me full of pain and misery.

" You are our life, our everything, our hope , and our love. But we realized that we was the only one who gripping tight, and we was only ...hoping, fighting ,and loving. We want you to be happy even if that happiness doesn't include u-us...f*ck! I felt like my heart are ripping apart " tumalikod sila habang nanginginig ang balikat dahil sa iyak. Nang bumaling ulit ang tingin sakin para ng gumuho ang mundo ko parang....wala talaga. Ayaw kung isipin na ito na yung huli......na Ito na ang huling beses na makikita ko sila.

Napahikbi na rin ako ng hindi na kayang makita silang umiiyak sa harap ko. They crying hard because of me. Iyong klase ng iyak na parang matagal ng pinigilan, matagal ng kinikimkim kaya ng hindi na nakayanan ay doon lumalabas lahat ng sakit, hinanakit na matagal ng pinigilan.

" Lucifer.. Hellion...Damon.." puno ng sakit na banggit ko sa pangalan nila

" You never trust us , you never even believe us that's why you left. You know what?... we used to be madly, deeply, and crazy in love with you, ...kahit nga sasabihin mo na kalimutan namin ang nangyari sa mama namin kakalimutan namin yun..ganon kami kab*liw sayo" puno ng hinanakit na sabi ni Damon. Parang paulit ulit na sinaksak ang puso ko habang nakatingin sa kanila na umiiyak sa harap ko.

" Akala namin.....kung ibibigay namin lahat ng meron kami sayo hindi mo kami iiwan...ngayon ubos na ubos na kami ano pang iibigay namin sayo, pagmamahal? Ang mundo? naibigay na namin yun sayo? Pero anong ginawa mo you ruin us, you hurt us , you break us, you destroy us...ikaw lang ang babaeng iniyakan namin ng ganito at ang babaeng mamahalin pa rin namin kahit sobrang sakit na " napapikit ako sa sakit, Ang sakit dahil totoo ang sinabi niya.. totoong sinaktan ko sila, totoong sinira ko sila.

" Mahal ko kayo.... nagsisinunaling lang naman ako non dahil akala yun na ang nakakabuti sa lahat" mapait na napangiti sila

" It was wonderful hearing that, love. Even I know that it was a lie. Gustong gusto kong marinig na sabihin mo yan noon hanggang ngayon pero hindi ko alam kung bakit sobrang sakit...." Bakit hindi sila maniniwala! Totoo yun. Yun ang totoo kong naramdaman! Maniwala naman kayo please...

" Mahal ko kayo...bakit hindi kayo maniniwala? " Dahan dahan silang lumapit sakin, ngumiti sila pero alam mong halatang peke yung parang pinipilit lang kahit kitang kita ko naman sa mga nila na ayaw nila akong pakawalan. Niyakap nila ako ng mahigpit, nafefeel ko na safe sa ako sa mga braso nila pero nasasaktan ako sa nakikitang humagulhol sila sa balikat ko.

Bakit feeling ko ito na yung huli...na iniwan na talaga nila ako....na pakawalan na nila ako, at bibitawan na nila ako.

" You deserve the best. At alam naming hindi kami yun..maybe this is the best way...being apart to save ourselves from more regret and miseries. You're free now...we love you" tuluyan gumuho ang lahat ng marahan nila akong pinakawalan. Ang salitang lumalabas sa labi nila ang siyang natitirang kong pag asa at yun din ang tuluyang dumurog sa puso ko.

" No... please.. " humigpit pa ang hawak ko sakanila. I felt like my world exploded nang tuluyang silang tumalikod sakin..pero kahit kitang kita ko na nahihirapan sila.

" iiwan niyo nalang ba ako at ang mga anak niyo?...hahayaan niyo nalang ba na hindi nila kayo makilala? " Naiiyak na sabi ko at napangiti ako ng huminto sila. Yun nalang ang last card ko.

Mga babies ko makikilala niyo na ang mga daddy niyo....