Çimlerin kralı, Fenerbahçe'nin göz bebeği Kuzey Karahanlı. Hayatını kariyerine adamış, tek amacı daha da başarılı olmak olan bir adam.
Buz patenine tutkulu, babasının biriciği Beren Tüzün. Rusya'da geçirdiği uzun zamandan sonra Türkiye'ye döndüğünd...
Not: Söylemem gerek var mı bilmiyorum ama kitapta geçen olaylar tamamen kurgu ve gerçek kişilerle alakası yok.
Hikayeme oy vererek destek olmayı unutmayın 🖤 Keyifli okumalar 🤍
Bol bol yorum yapmayı da unutmayınız 🌺
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~ 6 ~
Siktir!
Koca bir siktir!
Bu an yaşanmıyordu değil mi? Ben Kuzey Karahanlı'nın gizemli ziyaretçesi olarak kesinlikle haberlere çıkmamıştım. Ya da çıkmıştım. Baya baya çıkmıştım.
Şu an ekranı kaydırıp bir kısmı görünen fotoğrafa bakmam gerekiyordu ama o cesaretin daha ilk harfi bile yoktu bende. Fakat biliyordum ki ben görmesem bile tüm Türkiye çoktan gördüğünden benimde bakmam, ve olası felaketlere hazırlıklı olmam gerekiyordu.
Tüm gerginliğime rağmen parmaklarımı haraket ettirerek ekranı kaydırdım. Artık her kısmını görebildiğim fotoğraf Kuzey'in yanına gittiğim gün, pencereden ona bakarken çekilmiş bir fotoğraftı. Arkadan çekilmişti, yüzüm görünmüyordu. Pekala bu kötünün iyisiydi değil mi?
Anlık rahatlamam aklıma gelenlerle çok kısa sürmüştü. Hızlıca haberi internette aratıp başka açıdan bir fotoğraf olup olmadığını kontrol ettim. Neyse ki sadece o fotoğraf vardı ve tüm siteler aynı fotoğrafla haber yapmıştı. Kim olduğum belli olmuyordu, bu noktada rahatlamıştım fakat büyük bir sorun vardı. O da fotoğrafı kimin çekiğiydi?
Muhtemelen hemşirelerden biriydi çünkü o gün koridorda Arya, ben ve Kuzey'in uyuyan ailesi dışında sadece birkaç hemşire vardı. Yüksek ihtimalle elinde başka açıdan fotoğraflar olabilirdi ve her an yüzümün göründüğü fotoğraflar medyaya düşebilirdi. Bu gerçekleşirse hayatım ciddi anlamda mahvolurdu. İlk olarak Kuzey gelip gizlice onu ziyaret ettiğimi öğrenirdi ki bu çok utanç verici olurdu. Sonraki aşama ise kim olduğumu öğrenmesi olurdu. Son olarak ise ailem benim Kuzey'i ziyarete gittiğimi öğrenirdi ki bu da çok korkunç bir durum olurdu. Felaketler böylede bitmiyordu. Tüm ülke Galatasaray'ın teknik direktörünün kızının, Fenerbahçe'nin göz bebeğiyle olan ama olmayan ilişkisiyle çalkalanırdı.
Siktir ya! Ben cidden sıçmıştım şu an.
Aptaldım. Gerçek bir aptal. O hastaneye gitmemeliydim, Kuzey'i ziyaret etmemeliydim. Ben kimdim ki bir aydır tanıdığım adamı ziyarete gidiyordum? Aptaldım, gerçekten.
Yüzümün görünmediği fotoğrafta belki kimse ben olduğumu anlamazdı ama Kuzey artık onu gizlice ziyarete gelen biri olduğunu biliyordu. Ufak bir ricayla bile o hastanenin kamera kayıtlarına ulaşıp kim olduğumu öğrenebilirdi. Muhtemelen bu an meselesiydi.
