Çimlerin kralı, Fenerbahçe'nin göz bebeği Kuzey Karahanlı. Hayatını kariyerine adamış, tek amacı daha da başarılı olmak olan bir adam.
Buz patenine tutkulu, babasının biriciği Beren Tüzün. Rusya'da geçirdiği uzun zamandan sonra Türkiye'ye döndüğünd...
Hikayeme oy vererek destek olmayı unutmayın 🖤 Keyifli okumalar 🤍
Bol bol yorum yapmayı da unutmayınız <3
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~ 17 ~
"Bir, iki, üç, zıpla ve etrafında dön." Bedenimi yukarıya doğru atarken etrafımda dönüyordum. Artık alışık olduğum bu hareketi sorunsuz bir şekilde tamamladığımda buzun üzerinde ileri doğru kaymaya devam ettim. Yanımda kayan Liam ellerini belime yerleştirdi ve benimle uyumlu bir şekilde kaymaya devam etti.
Bir bacağımı dikkatle ona dolarken bu kez, bu hareketi yapabilmeyi umuyordum. Bacağımı başarılı şekilde ona sardıktan sonra belimdeki elinden güç alarak kendimi arkaya bıraktım. Parmak uçlarımı buzun üzerine sürterken kontrol Liam'daydı. Kısa bir an dengem kaybolur gibi olsada Liam hemen belimdeki desteğini arttırıp kurtarmıştı hareketi.
Etrafımızda bir tur attıktan sonra bacağımı ondan ayırıp tekrar bağımsız olarak kaymaya başladım. Koreografinin bundan sonrasını hiç çalışmadığımız için kendimi durdurdum.
"Yaptık." Liam'a doğru konuştuğumda o da tam yanıma gelip durdu. "Gerçekten yaptık."
Yavaşça buzun üstüne oturduğumda o da yanıma oturdu. "Bir ara dengemi kaybettim ama iyi toparladın." Dedim hemen. İçimde çok büyük bir heyecan vardı bu yarışma için.
"Eh, ben bunun için varım." Ona gülerken artık ayağımı sızlatan patenlerim bu kadar çalışmanın yeterli olduğunu bana hatırlatıyordu. "Var mı bir planın? Bir şeyler yapalım birlikte."
Liam'ın sorusuna karşılık olumsuzca kafamı salladım. "Abimle buluşacağız. Daha sonra yaparız olur mu?" Derken saati merak etmiştim.
"Olur tabii, bugün daha fazla yormayalım kendimizi. 5 saat olmuş baksana." Kolumdaki saati kaldırdığımda gerçekten beş saat olduğunu gördüm. Her ne kadar arada mola versekte beş saat olmuştu. Saatin dışında abimden ve Kuzey'den de mesajlar geldiğini gördüm. Kayarken bildirimleri hiç fark etmiyordum ve Kuzey artık bana bu konuda çok fazla kızıyordu.
Yine ona cevap vermemiş olduğum için paniklerden buzun üstünden kalktım. "Abim gelmiş, ben gideyim. Yarın görüşürüz Liam." Resmen ışık hızıyla pistten çıkıp soyunma odasına gittiğimde telefonuma sarıldım.
Karahanlı
Kuzey: Nasıl gidiyor prova?
Kuzey: Yine telefona bakılmıyor, ne hoş!
Kuzey: Hayır telefonu odada bırakıyorsun tamam, kolundaki saati de mi görmüyorsun Beren?
