Çimlerin kralı, Fenerbahçe'nin göz bebeği Kuzey Karahanlı. Hayatını kariyerine adamış, tek amacı daha da başarılı olmak olan bir adam.
Buz patenine tutkulu, babasının biriciği Beren Tüzün. Rusya'da geçirdiği uzun zamandan sonra Türkiye'ye döndüğünd...
Hikayeme oy vererek destek olmayı unutmayın 🖤 Keyifli okumalar 🤍
Bol bol yorum yapmayı da unutmayınız 🌺
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Buzdan Gol artık her Cumartesi değil, yazabildiğim zaman yeni bölümüyle burada olacak :)
Söz verdiğim gibi oldukça uzun bir bölüme uğurluyorum sizi 💕
~ 8 ~
Kuzey açık bir insandı. Karşımda durup, bana beni tanımak istediğini söyleyecek kadar açık bir insandı. Bense onun aksine ondan büyük sırlar saklıyordum. Şimdi ona nasıl 'evet' diyebilirdim ki?
"Kuzey Bey..." diyerek zar zor söze girdiğimde araya girerek beni susturdu. "Lütfen artık bana bey deme, o kısmı artık aşalım. Olur mu?" Yutkundum.
Hoşuna gitmiş gibi güldü. "Güzel, bir ilerleme kaydettik en azından. Peki soruma cevap verecek misin?" Dediğinde bilmiyordu beni ne kadar zorladığını.
"Açık olmalı mıyım?" Dürüstlüğün tuttu Beren.
"Lütfen." Dedi sanki destekliyormuş gibi. Onun bu desteğinden güç alarak cevap verdim.
"İkimizin arasındaki ilişki arkadaşlıktan öteye geçmemeli bence. Hatta arkadaşlık aşaması bile çok fazla."
Tek kaşı havalandı. "Sana böyle düşündüren nedir?"
Babam diyemedim. Yalan söyledim, yine.
"Sensin, senin hayatın. Senin hayatına uyum sağlayabileceğimi düşüyor musun gerçekten?" En mantıklı yalan bu olurdu duruma değil mi?
"Elbette düşünüyorum." Kendinden emin tavrı bile 'evet' demem için yeterliydi aslında.
Gözlerimi ondan kaçırdım istemsizce. "Teklifini kabul edersem ne olacak?"
"Birbirimizi daha yakından tanımış olacağız."
Sıkıca tutunduğum çantamdan güç almak istercesine daha da sıktım. "Ben ertesi gün gazetelere çıkmak istemiyorum Kuzey. Sadece bir hastanede, pencereden baktım diye bile gizemli kız arkadaş diye haberlere çıktım. Birlikte bir gün geçirmemiz ne kadar mantıklı?"
"Çıkmayacağını garanti ediyorum." Nefesi tükenmiş gibi durdu ve soluklandı. "Bak Beren, benden nedenini bilmediğim bir şekilde rahatsız oluyorsun, kaçıyorsun. Benden haz etmediğini düşünüyorum ama sonra göz göze geldiğimizde bambaşka şeyler düşünüyorum. Eğer bir gün bile olsa vakit geçirirsek ikimizin de kafasında bazı şeyler oturur diye düşünüyorum." Gayet makul duruyordu böyle anlattığında aslında.
