Çimlerin kralı, Fenerbahçe'nin göz bebeği Kuzey Karahanlı. Hayatını kariyerine adamış, tek amacı daha da başarılı olmak olan bir adam.
Buz patenine tutkulu, babasının biriciği Beren Tüzün. Rusya'da geçirdiği uzun zamandan sonra Türkiye'ye döndüğünd...
Hikayeme oy vererek destek olmayı unutmayın 🖤 Keyifli okumalar 🤍
Bol bol yorum yapmayı da unutmayınız 🌺
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~ 11 ~
"Bayanlar ve baylar, Kopenhag havaalanına hoş geldiniz. Yerel saat 10:47 ve sıcaklık 3 derece. Güvenliğiniz ve rahatınız için, emniyet kemeri ışıkları sönene kadar lütfen emniyet kemeriniz bağlı olarak yerinizde kalın. Lütfen koltuğunuzda yanınıza almış olabileceğiniz herhangi bir kişisel eşya olup olmadığını kontrol edin ve baş üstü kutularını açarken lütfen dikkatli olun. Türk Hava Yolları ve tüm mürettebat ekibi, bu yolculukta bize katıldığınız için teşekkür ederiz. İyi günler."
Aynı anons ingilizce bir şekilde tekrarlanırken gözlerimi küçük pencereye çevirdim. Hafif atıştıran kar taneleri zemine temas eder etmez eriyip gidiyordu. Bedenim heyacanla gerildiğinden ne yapacağımı bilemiyordum. Ben resmen şu an Danimarka'ya gelmiştim. Kuzey Karahanlı için.
Aşina olduğum sesi duyduğumda gözlerimi emniyet kemeri ışığına çevirdim. Sönmüş olduğunu gördüğümde ilk olarak uçuş modunda olan iş telefonumu aldım elime. Şansıma uçak wifisi arızalıydı ve 3 buçuk saat boyunca internetten uzak kalmıştım. Hızlıca uçuş modunu kapatarak telefonumun kendisine gelmesini bekledim. Birkaç saniye sonra ülke değiştirdiğime dair mesaj gelmiş ve ardından internetim açılmıştı. Gelen bildirimlere bakmadan hemen mesajlara girdim.
Önce anneme indiğimi haber verdim ardından ise Arya'ya. Son olarak mesajlarıma umutla bakınsamda beklediğim kişiden mesaj gelmemişti. En son uçağa binmeden önce konuşmuştuk ve şimdi hiçbir şey yazmamıştı. Onların takım uçağı benim uçağımdan 1 saat önce yola çıkmıştı ve wifileri sorunsuz çalıştığından uçağım kalkana kadar konuşabilmiştik. Şimdi mesaj gelmediğini görünce yüzüm asıldı. İstemsizce hayal kırıklığına uğrarken sanki hissetmiş gibi beklediğim mesajı atmıştı Kuzey.
Kuzey K.
Kuzey: Uçağın inmiş, nasıl geçti yolculuk?
Beren: Uçağımı mı takip ediyorsun sen?
Kuzey: Kalkış yaptığı andan itibaren.
Beren: Güzel geçti, biraz uyudum biraz dizi izledim öyle vakit geçti.
Beren: Sizin nasıl geçti? Otele geçtiniz mi?
Kuzey: Sen uçağa bindikten sonra uyumuşum, zaten 2 saat sonra iniş yaptık. Takım otele geçti ama ben havaalanındayım.
Kuzey: Seni bekliyorum.
Beni beklediğini söylediği mesajı görür görmez kalbim hızlanmaya başladı. Gitmeyip beni mi beklemişti o? Cevap yazacakken artık boşalan uçağı fark ettiğimde bende kalkmak zorunda kaldım. Yanımda getirdiğim kabin boy valizimi aldıktan sonra uçağın kapısına doğru ilerledim. İlk defa geldiğim havaalanında yönlendirme tabelalarını takip ederek pasaport kontrol noktasına ulaşmıştım. Avrupa vatandaşları için ayrılan sıraya geçerek beklemeye başladım.
