Çimlerin kralı, Fenerbahçe'nin göz bebeği Kuzey Karahanlı. Hayatını kariyerine adamış, tek amacı daha da başarılı olmak olan bir adam.
Buz patenine tutkulu, babasının biriciği Beren Tüzün. Rusya'da geçirdiği uzun zamandan sonra Türkiye'ye döndüğünd...
Hikayeme oy vererek destek olmayı unutmayın 🖤 Keyifli okumalar 🤍
Bol bol yorum yapmayı da unutmayınız 🌺
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~ 13 ~
"Sadece Beren değilim çünkü Beren Tüzün'üm..." gözlerinde bir tepki ararken devam ettim. "Ender Sinan Tüzün'ün kızıyım."
Söylemiştim. Olmuştu işte.
Gözlerine bakmak benim için bir işkence olduğundan bakışlarımı ellerime indirdim. Küçük bir çocuk gibi ellerimle oynuyordum.
"Ender Sinan Tüzün'ün kızısın?" Sonunda bir şey söylediğinde bunu bekliyormuş gibi ona baktım. Kafamı salladım. "Galatasaray'ın teknik direktörü olan?" Tekrar salladım başımı.
Kızmayacak mıydı bana?
Neden sessiz kalıyordu ki?
"Neden sakladın?" Sakince sorması beni daha çok geriyordu. Kızsaydı öfkesini anlardım ama böyle sakin bir şekilde sorgulaması daha korkunçtu.
"İsteyerek saklamadım." Gözlerimin içine bakarken devam ettim. "Sonuçta birisiyle karşılaştığımda birden benim babam Ender Sinan Tüzün diyemem ya." Mantıklı olduğunu düşündüğüm savunmam onu güldürdü.
Artık bana kızmasını beklesemde yine sakin bir şekilde konuştu. "Eğer karşında rakip takımın oyuncusu varsa bunu söylemen gayet normal olurdu aslındı." Dedi.
Haklısın dercesine onay verdim. "Bu yüzden söylemekten çekindim zaten. Nasıl tepki verebileceğini bilemedim." Kısa bir süre soluklanıp devam ettim. "Kuzey ben senden uzak durdum, sende biliyorsun. Geri adım atmadın, sürekli benimle konuşmaya çalıştın." Dediğimde niyetim biraz olsun beni anlamasıydı.
Kuzey hala beklediğimin aksine sakindi. "Söyleyebileceğin hiç mi fırsat olmadı Beren? Bunca zaman hiç mi söylemeyi düşünmedin?" Diye sordu. Benim aksime fazlasıyla sakin ve rahattı. Oysa ben karşısında gerginlikten titrememek için zor duruyordum. "Başlarda zaten seninle bir yakınlık kurmak istemedim ki. Benim kimin kızı olduğum bir noktada aramızda sorun olacaktı, bu yüzden istemedim hiç. Ama sen benden bir gün istediğinde hayır diyemedim. O günden beri de sana söylemek istedim." Hislerimi aynı şekilde aktardım ona.
Yine sessiz kalmayı tercih etti. Sadece kafasını salladı ve pencereyle kaplı olan duvarına döndü. "Neden kızmıyorsun bana? Senden sakladım, basit bir şey değil bu." Dedim artık bir tepki vermesi için. Kuzey tepki vermedikçe ben geriliyordum.
Bana döndü tekrardan. "Beren bizim seninle bir gün geçirmemizin üzerinden 1 haftaya yakın bir zaman geçti. Sen bugün bana kendi isteğinle söyledin bunu. Elbette isterdim en başından söylemiş olmanı ama eninde sonunda senden duydum." Diyerek cevap vermişti.
