Kürşat Bozkır.
Gidebilecek bir yeri olmayan kadının, kalabileceği tek yeri yakan adam.
Hikayemizin nasıl biteceğini bilmiyorum fakat kiminle başlayıp kiminle biteceğini çok iyi biliyorum.
Bu hikaye ; Sare Akay ile başladı.
Ve Kürşat Bozkır ile bi...
❝Unutamadığım her şiddetli ağrının, sebepleri arasına yazılmış adın. Nasıl canımı yaktıysan on misli yanacak canın. Büyüsüne kapılıp gideceksin bu yalanın.❞
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
- 1825 GÜN ÖNCE -
- 27 MART 2017 -
Vakitlerden bir Mart akşamıydı.
Saat 23.56'ydı. Gece yarısı olmasına sadece dört dakika kalmıştı. Yelkovan yavaş yavaş ilerlerken kalleş akrep milim kıpırdamıyordu. Zaman, bu iki fırdöndü arasında can çekişiyordu.
"Bunu yapmak istediğine emin misin?" diye sordu, tedirgin bakışlarıyla beni süzen Efe. Bunu ısrarla kaçıncı kez söylüyordu bilmiyordum, beşten sonrasını saymayı bırakmıştım. "Vazgeçmek için hâlâ geç değil, gel vazgeç şu işten. Başka yol buluruz."
Katran karası gözlerim, kolumdaki saate kaydı. Saat tam 00.00 olmuştu.
"Başka yolu yok," dedim başımı dikleştirip bar taburesinde oturan Kürşat Bozkır'ı uzaktan dikizleyerek. "Ben bu herifin inine gireceğim, o kadar."
İçimde öfke vardı. Kin vardı, nefret vardı. Acıyan bir şeyler vardı, ruhumu sızım sızım sızlatan.. Saatlerce, belki de günlerce oturup ağlamak istiyordum. Konuşamadıklarımın sancısı boğazımı düğüm düğüm ediyordu.
"Bu diğer görevlere benzemiyor Sare, çok tehlikeli." dedi Efe, ikaz dolu bir tınıyla. "Bu yolun geri dönüşü olmayabilir. Öyle kendi kafana göre kendi biletini kesemezsin, ölmene izin veremem."
Başımı ağır ağır ondan tarafa çevirdim. Ürkütücü bir sakinlikle, "Benim kardeşim öldü." dedim, buz mavisi gözlerinin en derinlerine bakarak. "Sen beni yaşıyor mu sanıyorsun?"
Miray'ın ölümü beni çölün ortasında susuz bırakmıştı. Yaz ortasında kış yaşatmıştı. Onu özlüyordum, çok özlüyordum.
"Ölümü bizi de çok etkiledi, onu kardeşi gibi gören tek kişi sen değildin." dedi, alınganlıkla. "Her şeyden önce silah arkadaşımızdı o bizim, can yoldaşımızdı.." Kısa bir es vererek gözlerini benden kaçırdı. "Bir kayıp daha veremeyiz, Sare."
