Kürşat Bozkır.
Gidebilecek bir yeri olmayan kadının, kalabileceği tek yeri yakan adam.
Hikayemizin nasıl biteceğini bilmiyorum fakat kiminle başlayıp kiminle biteceğini çok iyi biliyorum.
Bu hikaye ; Sare Akay ile başladı.
Ve Kürşat Bozkır ile bi...
❝Bir adım attın karanlıktan dünyaya Düşünmeden sattın ruhunu bir yalana ❞
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1795 GÜN ÖNCE
- 24 NİSAN 2017 -
Kendimi koşarak duvardan duvara vurmama ramak kalmıştı. Herifin teki, gerçek kimliğimi biliyordu. GERÇEK KİMLİĞİMİ BİLİYORDU! Nasıl böyle bir dikkatsizlik yapardım? Nasıl farketmezdim? Her anımı belgelemişti, nasıl böyle aptal olabilirdim? Aylardır uğraştığım planı boktan birinin böyle baltalamasına izin veremezdim.
Artık çok geç Sare, my heves stay my kursak.
"Ben yaparım, ben başarırım, size ihtiyacım yok, kimseye ihtiyacım yok!" Efe ağzını eğerek benim onlara kurduğum cümleleri bana alayla kurarken Doğan siz iflah olmazsınızbakışlarından atıyordu.
Toplantı masasının üzerinde duran küllüğe uzanıp Efe'nin kafasına doğru fırlattım fakat son dakika yana dönmesiyle yere düştü. "Bana bak zaten heyheylerim tepemde, salak salak taklit yapıp durma!" dedim, çirkefleşerek.
"Yalan mı?" diye sordu, umursamaz bir tavırla omuz silkip. "Sana en başından dedim, kafana göre iş yapma, bir gün bi yerden patlak vereceksin dedim, demedim mi?" Sorusunu cevapsız bırakıp dudaklarımı dişlediğimde hızını kesmedi. "Kulaklarına giden en ufak bir şeyle biletini keserler senin, Sare. Bu adamlar tehlikeli, bu adamlar acımasız. Bu adamlar karanlık. Yaşatmazlar seni."
"Ben bunu bile bile sızdım aralarına," dedim uzun bir sessizliğin ardından. "Onlar karanlıksa ben zifiri karanlığım. Bir yolunu bulup o adamı susturacağım."
Efe olumsuz yönde başını sallarken, "Buluşmaya yalnız gelmeyecektir." diyerek konuya doğrudan giriş yaptı Doğan. "Senin için bir destek ekibi hazırladım, bu gece yalnız olmayacaksın."
Mesajı atan kişi, attığı gibi hattını yok etmişti. Ona dair ne bir iz, ne de kanıt vardı elimizde. Bildiğim tek şey beni nereden vuracağını çok iyi biliyordu, sırf bu yüzden benimle görüşmek için buluşma yerimiz olarak Ömer'in mekanını seçmişti. Bu gece bu işi bitirmezsem eğer benim işimin biteceği kesindi.
"Tek olacağım." dedim gözlerimi Doğan'ın kahvelerine çevirerek. "Nasıl bu belaya tek başıma bulaştıysam, bu bataklığa tek başıma battıysam tek başıma çıkacağım. Yanımda kimseyi kendimle çekmeye niyetim yok."
"Biz bir ekip değil, bir aileyiz." dedi Doğan, sözlerime aldırmayıp dizlerini kırarak kalçasını arkasındaki masaya yaslarken. "Seni oraya yalnız gönderir miyiz sanıyorsun?" Bıkkınlıkla nefesimi verip etrafa bezmiş bakışlar attım. "Oflayıp puflama Cansel!" dediğinde ise ciddi olduğunu yeni yeni idrak ediyordum çünkü Doğan bana kolay kolay Cansel demezdi.
