Kürşat Bozkır.
Gidebilecek bir yeri olmayan kadının, kalabileceği tek yeri yakan adam.
Hikayemizin nasıl biteceğini bilmiyorum fakat kiminle başlayıp kiminle biteceğini çok iyi biliyorum.
Bu hikaye ; Sare Akay ile başladı.
Ve Kürşat Bozkır ile bi...
❝Oyunun adı aşk, kan ve gül ; sen katilsin bense maktül Çek hançerini ; son kez öp ve beni öldür.❞
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1791 GÜN ÖNCE
- 28 NİSAN 2017 -
"Ben asayiş şubeden Derya Çalhan," Derya'nın bakışları Ömerle benim aramda gidip gelirken kimliğini öne doğru uzatmıştı. "Bize gelen bir ihbar üzerine müsaade ederseniz evinizi arayacağız. Bu da arama emrimiz." İçeri girmesinler diye ecel terleri döken Ömer'in göğsüne çarptı kağıdı. Hemen sonrasında ise ekiple birlikte içeriye dalarken birlikte geldiği Kürşat yavaşça arabadan indi ve başına diktileri polislerle birlikte bize doğru adımladı.
"Ne oluyor Kürşat?" diye sordu Ömer, Derya ve ekibinin arkasından bakarken. "Ne ihbarı ne diyor oğlum bunlar? Kim ihbar eder bizi?"
"Bilmiyorum Ömer," diye mırıldandı Kürşat, sakallarını sıvazlayarak.
"Burada böyle dikilecek miyiz? Biz de gidelim peşlerinden." Ömer hayıflanırken Kürşat'tan bir onay bekliyordu. "Öyle her yeri arayacaklar mı kafalarına göre! Bir şey yapmayacak mıyız Kürşat? Mal gibi bekleyecek miyiz böyle?"
"Devletin karşısında boynumuz kıldan incedir, Ömer." Kürşat sakin bir şekilde konuşurken onun bu kadar sakin oluşu beni öfkelendirmişti ama neyse ki birazdan ona hayatında unutamayacağı bir an yaşatacaktım. Tutunduğum tek şey buydu.
"Ömer haklı bence de bakalım gidip," dedim sessizliği bozarak. "Hem siz normal bir iş adamı değil misiniz, ihbar etseler dahi ne bulabilirler ki?" Saf saf ikisine bakıyordum, sonuçta onların gözünde her şeyden bi haber olan salak bir kızdım. "Bulabilecekleri en kötü şey silahlarınız, onlar da ruhsatlı zaten. Bu devirde silahı olmayan ev yok. Bizim evde bile vardı."
"Orası öyle," dedi Ömer, kafasını yana yatırıp. "Ama sonuçta özel alanının içinden geçiyorlar, insan bi geriliyor."
Kürşat bir şey demeden sessiz kalmayı tercih ederken yüzündeki bozgunluk ifadesi içten içe keyiflendiriyordu beni. İlk defa onu bu kadar bozulmuş görüyordum.
"Amirim üst kat boş!"
Yukarıdan gür bir ses duyulduğunda derin bir nefes aldım. Odaları arayanlardan bir şey çıkmamıştı. Bunu zaten biliyordum, Ömer benim o odaya girdiğimi öğrendiğinden beri açıkta bir şey bırakmazdı. Kürşat da o kadar aptal bir adam değildi.
"Amirim bir şey buldum!" Daha yakından bir ses daha duyulduğunda Kürşat ve Ömer arasında kısa bir bakışma geçti, ses mutfaktan gelmisti. Ömer daha fazla dayanamayıp içeri doğru adımlarken Kürşat da onu takip etti. Arkamızdaki polisler arkalarından bağırsalar da Kürşat ve Ömer çoktan mutfağa ulaşmışlardı. Onların peşinden ben de kendimi içeriye attığımda söylediğim gibi mutfaktaki o düğmeyi bulmuşlardı ve gizli geçidi açmışlardı çoktan.
