" ရက်စပ်လိုက်တာ .. ရက်စပ်လိုက်တာ .. ဟင့် .. "
အိမ်ကိုပြေးဝင်လာကာအပေါ်မှအခန်းသို့ဝင်ကာငိုနေမိသည်။
" တို့ရဲ့ အချစ်တေအလောက်တောင်စျေးပေါသွားတာလား .. ရက်စပ်လိုက်တာ .. ။ မင်းတို့ကိုမလိုရင်လဲ ပြောသင့်ပါတယ် .. ဆက်ပြီးကြွေအောင် စကားတေနဲ့သတ်ခဲ့တယ် .. ။ မင်းသိပ်ကိုရက်စပ်တယ် "
အခန်းထဲမှာတော့ အန်တီဘာ့သာပြောနေပေမဲ့အလွန်
တိုးလှသည် ။ မျက်ရည်များဟာထိမ်းလို့မနိုင် လက်နုနုလေးများသည်လည်းမျက်ရည်များသုပ်လိုက် ၊ရင်ဘက်လေးကိုလက်ဖြင့်အုပ်လိုက်နှင့် အန်တီရဲ့ပုံစံမှာ မြင်သူအ့ဖို့ရင်ကွဲစရာ ။
"ဒေါက် .. ဒေါက် .. "
" ဆူးလား .."
မျက်ရည်များကိုသုပ်ကာ အသံအားအတုန်ရီအောင်ပြောလေသည်။ သို့ပေအနည်းငယ်ရှိုက်သံပါနေသည်။
ဆူးသာအခန်းလာခေါက်ခြင်းများသည်မို့ ဆူးလို့ထင်မိသည် ။ ထိုအချိန်မှာ တစ်ယောက်လောက်ကိုဖွင့်ပြောချင်မိသည် ။ မပြောရင်အန်တီရင်ဖက်တေကြွေကွဲနေပြီ ။
" ဒေါ်လေး ပါ သမီးအောက်မှာဧည့်သည်ရောက်နေတယ် "
" အော် ဟုတ်ဆင်းလာခဲ့မယ်လို့ပြောလိုက်ပါဒေါ်လေး "
မင်းလား .. မင်းလို့ထင်မိတယ် ။ မင်းတို့ဆီဘာလာထက်လုပ်အုန်းမို့လဲကွာ ။ စိတ်ငိုထိမ်းကာ အောက်ကိုတစ်လှမ်းခြင်းဆင်းလိုက်သည်။ အောက်သို့ရောက်ရင်းကြည့်မိသူဟာ ကျော်ကျော် ။
" ဘာလာလုပ်တာလဲ ကျော်ကျော် .. ငါဘယ်သူနဲ့မှမတွေ့ချင်ဘူး "
ဉီးကျော်ကျော်ရှိရာနေရာထိအရောက် ။ ဝေးကသာပြောလိုက်သည် ။ ဉီးကျော်ကျော် ကိုကြည့်ရာ သူ့လက်ထဲမှာပန်းစီးနှင့်အတူအထုတ်အတုတ် ။
" ငါနင့်ကိုချစ်တယ် ဆုသစ္စာ .. ။ နင်ကောင်မလေးကိုပြတုန်းကငါဘက်ကိုနည်းနည်းကြည့်သင့်တယ် .. ။
ခုအ့မိန်းကလေးဟာ .. ဘယ်လိုမိန်းကလေးလဲငါနောက်တော့သိရပြီ .. ရော့ နင်ကိုတိုင်ကြည့် "
မထင်မှုတ်ထားတဲ့စကားတေနဲ့အတူ အထုတ်တစ်ထုတ် ။ မယူဘူးလုပ်ပေးမဲ့ ထိုအထုတ်ဟာ အန်တီလက်ထဲရောက်လို့နေပြိး ပြန်ဖြေသောစကားများမရှိပဲ လက်ထဲရှိအထုတ်ကိုသာ ဖွင့်လိုက်သည်။
