ဆေးရုံကုတင်ပေါ်မှာ မိုးများရွာနေသောပြနင်းပေါက်ကိုကြည့်က ဒေါကတာထွက်သွားပြီး အငယ်ငယ်အကြာမှာညိမ်သပ်နေသော အမျိုးသမီးနှစ်ဉီးနှစ်ကောင်းမလေး ။ ထိုညိမ်သပ်ခြင်းကို ကောင်မလေးကပဲဖြတ်စီးလိုက်သည် ။
" အန်တီ အ့တာဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ ဆူးနားမလည်ဘူး
တရက်ခံကကောဘယ်သူလဲ "
" တရက်ခံဟုတ်လား .. သူကသေသွားပြီ"
ပြုံးတစ်ခု ။ ပြောနေရင်းပင် ။ ဘေးရှိထွေးထွေးလှိုင်လန့်သွညးသည် ။
" သူကကျွန်မရဲ့ဘဝကိုဖြတ်စီး .. ကျွန်မရဲ့အချစ်နဲ့ပြိုကွဲအောင်ရက်ရက်စက်စက်အကွက်ချပြီးခုခဲ့တဲ့သူ ..
ဉီးကျော်ကျော် .. ဟားဟား "
ဆူးရဲ့အံ့အောမှု မျက်ရည်တေဟာအန်တီအစားကျပေးသလို ။ အန်တီရဲ့နောက်ထက်ပြောလာမဲ့စကားကိုနထောင်ပြီး ကြည့်နေခဲ့တယ် ။
" ဒုန်း ... ဉီးကျော်ကျော်ဟုတ်လား .. အန်တီအ့လောက်တောင်ရက်ရောသွားတာလား .. အန်တီကိုအန်တီဘာထင်နေလဲ "
တံခါးအားဖွင့်ကာဝင်လာသူမှာမေချစ်သူ .. ။ မေချစ်သူရဲ့အော်သံအဆုံးမှာတော့ ထိမ်းထားတဲ့မျက်ရည်တေဟာအထိမ်းနိုင် စီးကျလာသည်။
အန်တီတဲ့လားမင်းတို့ကိုစိတ်နာသွာူပြီပေါ့နော် .. မင်း
တို့ကိုစိတ်နာသင့်ပါတယ် ကိုယ့်ခန္ဓာကိုယ်ကိုယ်သူများလက်ထဲလွယ်လွယ်ကူကူရောက်သွားစေတာ ။
" ရက်ရောတယ် .. ဟုတ်လား .. တို့လေတို့ခနွ္ဓာကိုယ်ကိုမင်းကလွဲလို့ဘယ့်သူကိုမှလွယ်လွယ်ကူကူမပေးဘူး .. ပြီးတော့မင်းအကြောင်းမသိပဲမစော်ကားပါနဲ့ "
" မပေးဘူး .., ဟုတ်လား .. အ့ဆိုခု.. ခုအ့တာကအ့ကလေးက..."
" မင်းလွန်တယ် .. မင်းပြောတာတို့သိပ်ခါတေကိုမင်းဆော်ကားလွန်းနေပီ .. အ့တာတေကမင်းကြောင့် .. မင်းကိုမုန်းတယ်လို့ပြောပြီးအစက်မဖြတ်မိတော့ .. "
မျက်ရည်များဟာတားလို့မရတော့ပေ ။ ဆူးရောထွေးထွေးလှိုင်ဘားမှဝင်မပြောပဲဘေးကသာကြည့်နေရ
သည်။ သိုပေမျက်ရည်တေနဲ့ ..
" အ့တုန်းကညဘက် မိုးတေအရမ်းရွာနေတာ"
-
အ့ချိန်
