သက်မာနှင့်ဆူးထမင်းစားပြီးချင်း ဆူးသူငယ်ချင်းဖြစ်သူရောက်လာသည်။ ဆူးကအခန်းထဲသို့ပြန်ရန်သက်မာအားအမျိုးမျိုးပြောသော်လည်း စိတ်လှုပ်ရှားနေသူသက်မာမှာတော့ကြောက်နေသည်။ ငယ်ငယ်ကအပေါ်မှာနေဖို့သာပဲ ဖြစ်ခဲ့ခြင်းကြောင့်အောက်မှာနေရမှာကြောက်မိသည်။ သို့ပေအခန်းထဲရောက်ရင် ဆူးရဲ့အပြောတေကြောင့်သူမအောက်သို့ဆင်းရမယ်ဆိုတာသိနေပြီ။ လိုလိုလာလာပေးချင်သူဖြစ်သော်လဲ ရင်ဆိုင်ရမည်ကိုကြောက်မိသည်။ ထိုကိုယ်လုံးသေးသေးလေးက သူမရဲ့အရည်အသွေးများကိုရယူနိုင်တော့မည်။ ရှုက်စိတ်နှင့်အတူ ကြောက်စိတ်များဖုန်းလွဲနေတော့သည်။
" သက် .. အပေါ်သွားရအောင်ကွာ "
" မသွားပါဘူး .. တို့ကညဘက်စောစောမအိပ်တက်ဘူး"
" မအိပ်ခိုင်းပါဘူး .. အပေါ်သွားမယ်လို့ပဲပြေတာ "
" လေးနော်.. ဒီခန္ဓာကိုယ်လေးကို ဖြည့်ညှစ်ပလိုက်လို့ရတယ် "
" ရလား .. ကြည့်နာပေါ့ ..။ခုတော့အပေါ်သွားမယ်သက် "
" လေး "
ဧည့်ခမ်းထဲမှထိုင်တုန်း အပေါ်အတင်းတက်ရန် ခေါ်နေသောဆူး မှာတော့မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ပင် ။ သက်မာလည်းမရ သည်ကိုသိနေတော့သည်မို့ အပေါ်တက်ရန်ခေါင်းညှိမ့်လိုက်တော့လေသည်။ သစ်သစ်မာတို့ရှိရာထမင်းစားစပွဲသို့ သူမတို့၏လက်များကိုတစ်ယောက်တစ်ယောက်စုပ်ထားကာ သွားလေသည််။
"မမ သက်မာအပေါ်တက်တော့မယ် "
" အစောကြီးရှိသေးတာ .. နင်ဘယ်တုန်းကအစောကြီးတက်ဘူးလို့လဲ နေရောကောင်းရဲ့လားသက်မာ "သိသိနဲ့မေးသူမှာသစ်သစ်နွယ်။ စကားသာပြောနေတာ
သူမကောင်မလေးကိုကြည့်ကာ .. ထမင်းခွန့်နေလေရဲ့။
" ဟုတ်တယ်.. အန်တီသစ်.. သက်မာကခေါင်းနည်းနည်းမူးလို့အတာအေါ်သွားတော့မယ်နော် .. "
" သွားပြီးနော်မမ မနက်ကျမှာပဲပြောတော့နော် "
သူမကောင်မလေးရှိသည်မို့ဆူတော့ဆူမှမဟုတ် ။ ဒါမဲ့အပေါ်အရင်တက်သွားသည်မို့ ကျေနပ်မှာတော့မဟုတ်ပေ။ မကျေနပ်လဲခုချိန်တော့အတက်နိုင်ပါဘူးကွယ် ။သက်မာ မမကိုအရင်တက်ခိုင်းမို့ လေးရမရလို့ပါ။ စိတ်များအဝေးရောက်နေသူသက်မာ ။
