" မောင်ရေ .. ခွန်းလေးကိုခေါ်လာပါအုန်း .. ။ နို့ဘူးဖျော်ထားတယ် "
နို့ဘူးတစ်လှည့်အန်တီတစ်လှည့်ဖြင့် ဇိမ်ကျနေသူမှာ .. ခွန်း .. ။ ခွန်းဆိုတဲ့နာမည်ဟာ မေချစ်သူကိုယ်တိုင်ပေးသောနာမည် ။ အပြည့်အစုံမပေးရသေးသော်လဲ .. ခွန်းနဲ့ပင်နည်းမည်တွင်နေတော့သည် ။
ခွန်းလေး မှာတစ်လပြည့်ယုံရှိသေးလေသည် ။ အန်တီကခွန်းလေးကို နည်းနည်းကြီးမှခွဲသိပ်မည်မို့ .. မေချစ်သူတို့ကုတင်ဘေးတွင် .. ခွန်းလေးအတွက် ပခတ်ခြင်းလေထားထားလေသည် ။
မေချစ်သူ ခွန်းလေးကိုပွေ့ပြီးချီထားကာ အောက်ဆင်းလာသည် ။ မေချစ်သူမှာကလေးထိမ်းလိုက် .. လူကြီးချစ်လိုက် .. ရုံးသွားလိုက်မအားနိုင်ပေ .. ။
အန်တီတစ်ခါတစ်လေ မေချစ်သူနှင့်လိုက်လေ့ရှိသည် ။ တစ်ပတ်တစ်ခါလောက်လိုက်ဖြစ်သည်ကား .. ခွန်းလေးဘေးမှာတော့ သံဇဉ်ကအမြဲနေပေးလေ့သည် ။
အန်တီတို့အပြင်ထွက်ချိန်သို့ .. ခွန်းမှာအိပ်ပြီးကျန်ခဲ့သည် ။ သံဇဉ်ကတော့ .. ခွန်းလေးဘေးမှာပင် ။
" အန်တီ .. ခွန်းလေးကိုခေါ်အုန်း .. မောင်ရုံးသွားတော့မယ် "
" ပေးပေး .. သွားတော့မို့လား .. မနက်စာစားအုန်းလေ "
"တော်ပြီ .. အန်တီ .. မောင်ဟိုမှာပဲစားတော့မယ် .. မွ .. သွားတော့မယ် "
အန်တီနဖူးလေးကိုနမ်းကာ ထွက်သွားဘေသည် .. ။
အန်တီမှာခွန်းလေးကို .., နို့ဘူးတိုက်ကာ .. ပြန်အိပ်နေပြီမို့အပေါ်သာပြန်တက်သွားတော့သည် ။ ခွန်းေလးဟာငယ်သေးသည်မို့ .. အိပ်သာအိပ်လေသည် ။
အန်တီကတော့အမြဲလိုလိုလှစမြဲပေ .. ခွန်းကိုဝန်နဲ့အုန်းက အနည်းငယ်ပေနေသော်လဲ .. ခုမှာအန်တီအရင်ကကိုယ်လေးအတိုင်းပင် .. ။
" သံဇဉ် .. သံဇည်ရေ .."
" ရှင်လာပြီ .. အန်တီ.."
"အန်တီရေချိုးမို့ .. ခွန်းကိုကြည်းပေးပါအုန်း "
" ဟုတ်အန်တီချိုးလေ .. သံဇဉ် .. ခွန်းကိုကြည့်ထားလိုက်ပမယ် "
ရေးချိုးခန်းထဲထဲသို့သာဝင်သွားလိုက်သည်။ အန်တီဟာဆံပင်ရှည်မြန်သည်ထဲမှာပါသည်မို့ .. တင်မားတောင်ရောက်နေလေပြီ .. ။
