ဘာလိုလိုနဲ့ ဆူးစာမေးပွဲ နောက်ဆုံးနေ့ တောင်ရောက်လေပြီဆူးမှာ လဲတစ်နေ့တစ်ေန့စာတေနဲ့လုံးပန်းနေသည်။ ဒီနေ့ကနောက်ဆုံးရက်ဖြစ်သည့်အတွက် ဆူးကလာကြိုပေးရန်ပြောထားသည်။
ဆူးရဲ့ကျောင်းကိုလိုက်တာ ဒီနေ့နဲ့မှ၂ခါပင် ။ ပထမအခေါက်တုန်းကမောင်ပါ သည်မို့ ခုတစ်ခေါက်သွား မောင်နဲ့သွားသည့်နေ့ကိုသတိရနေတော့မှာ ။
ပို့ပြီးဆိုင်မှာအကြိုးအကြောင်းဝင်ပြောကာ ။ ကျောင်းသို့ပြန်လာလိုက်သည် ။ ဖြေတာ ကိုစောင့်ပြီးတစ်ခါတည်းခေါ်သွားတော့မည် ။ ကားပေါ်မှာစောင့်နေရင် နည်းနည်းကြာပြီးမို့ခနဆင်းလိုက်သည်။
ဆူးကျောင်းဟာ အန်တီငယ်ငယ်ကတက်ခဲ့တဲ့ကျောင်းပင်း ။ထိုကြောင်းလေးမှာအမှတ်တရများစွာရှိခဲ့ သလိုပျော်စရာဝမ်းနည်းစရာတေလဲရှိခဲ့သည်။၊
ကျောင်းအဝကိုကြည့်ပြီး ငယ်ငယ်ကမေမေနဲ့ကျောင်းသွားတဲ့အချိန်တေသတိရသလို ။သက်မာတို့မောင်နှမ
နှင့် အတူတူကျောင်းသွားခဲ့သည်များကိုလဲသတိရမိသည်။ မေမေနဲ့ကျောင်းသွားသည်ဟာ နည်းပေမဲ့ မေမေဟာကျောင်းအဝရောက်တိုင်း သူဖြစ်စေချင်တဲ့
ဟယာကိုဖြစ်အောင်လုပ်ဖို့အမြဲပြောလေ့ရှိသည် ။မေမေစိတ်ချမ်းသာဖို့ဆို အရာရာလုပ်ပေးမဲ့အန်တီအတွက် ဖြစ်လာခဲ့သည်။မေမေဖြစ်စေချင်တဲ့အရာဟာ
" သမီး .. သမီးကြီးလာရင်သမိးဖေဖေလိုဆရာဝန် တစ်ယောက်ဖြစ်အောင်လုပ်နော် ။ ပြီးတော့
ယျောက်ျားတေကိုအယုံမလွယ်ပါနဲ့ "
ကကားရောင်လာသောမေမေ့စကားများ ဟာမေမေကိုပိုပြီးလွမ်းလာစေသည်။ မေမေကိုမေ့ထားနိုင်
ခဲ့ပေမဲ့ခုလိုအမှတ်တရများရှိတဲ့ကျောင်းဝလေးကို မြင်ယ်ရတော့ သတိရသည်မှာအမှန်။
ကားပေါ်ပြန်တက်ကာ ကျောင်းအပေါက်ဝလေးကိုကြည့်ပြီး မကြားနိုင်တော့တဲ့မေမေအား စကားပြောမိသည်။
" မေမေဖြစ်စေချင်တဲ့ဆရာဝန် ဖြစ်ခဲ့တယ် ။ဒါမဲ့ခု သမီးမေမေဖြစ်စေချင်တဲ့ဆရာဝန်မဟုတ်တော့ဘူး ။
ခုကော်ဖီဆိုင်ပိူင်ရှင် မေမေ့ရဲ့သမီးဒေါ်ဆုသစ္စာအောင်။ ဒီဘဝလေးကိုပဲသမီးမြတ်နိုးတယ် ။
နောက်ပြီးမေမေ ပြောသလိုသမီးဘယ်ယျောက်ျားကိုမှအယုံမလွယ်ခဲ့တဲ့အတွက် သမီးကိုမြတ်မြတ်နိုးနိုးချစ်နိုင်တဲ့ကောင်မလေးကိုရှာတွေ့ခဲ့ပြီ ။ မေမေရှိရင် သမီးမေမေ့ကိုအရင်ဆုံတိုင် ပင်မိမှာ .. "
