Sahte İzdivaç (+18 Erotizm) (Düzenleniyor)

36. Bölüm

Jale, bunu duyar durmaz Ebubekir'in suratına kadınlığın da verdiği yumuşak sayılabilecek bir tokat geçirdi. Yavaş yavaş Ebubekir Sıddık'ın neden bu kadar rahat davrandığını anlayabiliyordu. Onu kaçıracaklardı. En azından Jale öyle düşünüyordu.

"Kaçabileceğini düşünüyorsan yanılıyorsun!"

Ebubekir, güldü ve tokattan önceki sırıtışıyla "hiç öyle bir düşüncem yok." dedi ama yalan söylediğinden Jale adı gibi emindi.

Jale, "öyle olsun bakalım." dedi ve sandalyesine geri oturdu.

"Teröre verirken mi kaçıracaklar seni?"

Jale, bir anda Ebubekir'i konuşturmak için umut ışığı gördü. Gülmeye başladı.

Jale'nin taktiği işe yaramaya başlamış gibiydi. Ebubekir'in sırıtışı bozulmuş, bir tedirginliğe dönüşmüştü.

Jale, bu tedirginliği görünce mutlu olmuştu. Avına atılan bir pars gibi bu kaçırılma mevzusuna atılacaktı zira buradan bir şey çıkacağından emindi. Dirseklerini masanın üzerine koydu ve öne doğru eğildi.

"Nasıl kaçıracaklar seni? Doğruyu söyle! Yolda mı terör şubede mi duruşmaya götürülürken mi yoksa hapishanede mi?"

Jale, ayağa kalktı ve odada volta atmaya başladı. Sorguda olan bir polisin sinsiliği Jale'de de ortaya çıkıyordu her poliste olduğu gibi.

"Terörde kaçıramazlar zira terörün başı belaya girer. Orada bir satılmış olsa bile çabuk dikkat çeker. Duruşma çıkışında desek, çok güvenlik olur. Özellikle senin hakime suikastte bulunmandan sonra."

Jale, "dur bir dakikaa!" diyerek sanki bir şey hatırlamışçasına durdu. Ebubekir'e baktı.

"Seni kaçırmayacaklar değil mi? Seni öldürecekler."

Ebubekir, bu ihtimali düşünmek dahi istemiyordu. Evet, böyle bir ihtimal vardı ama konuşmazsa ona bir şey yapmazlar, hatta kurtarabilirlerdi de. En azından Ebubekir buna inanıyordu. Korkuyordu ve korktuğunu Jale'ye belli etmek istemiyordu. Aslında korktuğuna kendisi bile inanmıyor, kendisini cesur olduğuna inandırmak istiyordu.

Jale, Ebubekir'in korkusunu gözlerinden okudu. O korkudan beslenmek, o korkuyu kullanmak istedi. Bir Voleth Meir gibi...

"Kaçabileceğini düşünüyorsan yanılıyorsun!"

Jale, "öyle olsun bakalım." dedi ve sandalyesine geri oturdu.

"İstersen seni onlardan koruyabilirim. Tek yapman gereken birkaç işime yarayacak bilgi vermen."

"Özgür Suriye idealine ihanet etmemi istiyorsun, öyle mi?"

Jale, Ebubekir'e bir tokat daha geçirdi ama bu seferki tokat bir erkekten de üstün atılmış bir tokat gibiydi. Ebubekir'in yüzü kıpkırmızı olmuş, elinin izi çıkmıştı.

"Bizim vatanımızda bağımsızlık kovalayacağına kendi vatanını korusaydın amına koyduğumun Arab'ı."

Jale, görev başında olmadığı zaman çok nadir küfür ederdi ve görev başında ise etmemeye çalışırdı ama karşısına işte böyle bir takım insanlar çıktığında kadınlığını unutur, ağzına geleni söylerdi.

"Ya konuşacaksın ya da senin ölmene göz yumacağım! Anladın mı puşt?"

Ebubekir, çenesini tutarak başını salladı. Sonra da dişini tükürdü. Jale'nin okkalı tokadı Ebubekir'in çürük olan dişini yerinden sökmüştü.

"Dediğim gibi, liderimizi çok az gördüm. Onun yardımcılarıyla bile çok fazla irtibat kurmazdım."

"Peki nasıl geliyordu emirler sana?"

"Bir parktaki bir güvercin kulübesinden kağıt alırdım. Emirler onda yazardı."

"Adresi yazabilir misin?"

Ebubekir, "tabi." dedi ve Jale, yardımcısına işaret etti. Önüne kağıt konulunca Ebubekir korkudan adresi hızlı bir şekilde yazdı.

Jale, kağıdı Ebubekir'den aldı ve yardımcısına verdi.

"Siz halledersiniz. Benim birkaç işim var."

Yardımcısı Buse, "emredersiniz amirim." derken Jale sorgu odasından çıktı. Ağır ağır yürürken cebinden telefonunu çıkardı. Aras'ın numarasını tuşladı ve telefon bir ilk çalışta açıldı.

Aras, arabadan inip kapıyı kapatırken "efendim?" dedi.

"Suikasti bir terör örgütü üstlendi. Yani sen de Nur da temize çıktınız. Bunu bilmek istersin diye söyledim."

Aras, apartmana girerken "teşekkür ederim." dedi ve asansörün önünde durdu. Kısa bir süre sonra telefon görüşmesini sonlandırdı. Asansörün kapıları da aynı anda açıldı ve Anastasia asansörden çıktı.

"Benimle niye burada buluşmak istedin?"

"Çünkü burada izlenilmiyoruz."

Aras, alengirli ve çetrefilli işlerden hoşlanmazdı ve kaçınmaya çalıştırdı ama o kaçınmaya çalıştıkça bütün bu şeyler onun peşini bir türlü bırakmıyordu. Tek kaşını kaldırdı ve "kim izliyor bizi?" diye sordu. Anastasia onu asansöre çekti. "Tabiki de Nur." diye yanıt verdi.

"Yerinde olsam ona çok güvenmezdim. Hayatımda onun kadar sinsi bir başka kadın görmedim."

Aras, güldü ve başını aşağı yukarı salladı. "Biliyorum." diye yanıt verdi. Dinleme cihazı olayından Anastasia'ya bahsedip bahsetmeme arasında gidip geliyordu. Sonunda söylememeye ama içindekileri de dökmeye karar verdi.

"Nur bana annem hakkında bilmediğim şeyler olduğunu söyledi. Bir şeyler ima etmeye çalıştı ama söylediklerinden hiçbir şey anlamadım."

Anastasia, Nur'un Bilge'nin en baştaki kişi olduğunu ima ettiğini hemen anladı ve tedirgin oldu. Nur'un her an her şeyi ortalığa dökebilecek kapasitede biri olduğunu çok iyi biliyordu. Bir an kendisinin Bilge'nin en sadık neferlerinden birisi olduğunu bilip bilmediğini düşündü. Aras'a "şaşırmadım." diye yanıt verdi ve hemen ardından "benden de bahsetti mi?" diye sordu.

Aras, "hayır." dedi ve sonra "neden sorsun ki?" dedi.

Anastasia, pot kırdığını o an anladı ve "hiç, sadece merak ettim." diye yanıt verdi.

Aras, Anastasia'nın bir şeyler sakladığını anlamıştı ama artık hayatının hiçbir şeyi umursamama evresindeydi. Kim ne yaparsa yapsın kafasına takmıyor ve sadece ailesi ile beraber olmak istiyordu. Bu yüzden "anladım." diye yanıt verdi. Asansörden çıkmak için davrandı ama Anastasia onu durdurdu.

"Hakimin ölümü ile ilgili Muzaffer ve Nur'dan şüpheleniyorum."

Aras, gülümsedi ve "şüphelenmene gerek yok." dedi. "Neden?" diye sorulmasına gerek kalmadan tekrar konuştu.

"Terör örgütü hakimin öldürülmesini üstlenmiş."

Anastasia, Nur'un hakimi öldürmediğine şaşırdı ve Aras'ı başka bir şey için meşgul edemeyeceğini anlayınca onu serbest bırakmaya karar verdi. "Nur'a dikkat et!" diye tekrar uyardıktan sonra asansörden çıkışını izledi ve kendisi de asansörle en üst kata çıktı.

Bölüm Sonu