DELİ TAHİR-BXB

ACILAR

Hiç bir zaman sevgiyi tatmış bir insandan sevgiyi acılı yollardan isteyemezsiniz. onun yarasıdır acılar.

ruhumda muhtaç olduğum tek şey birazcık sevgiydi. ilgiydi. babam bunu bana vermemişti. aksine benden nasıl kurtulmak için elinden geleni yapmıştı.

yapmıştı da ve benim hayatımı merhamet yoksunu bir adamın eline vererek bunu yapmıştı.

merhameti olmayan insan ile kim yaşayabilirdi ki? bana ve ruhumda kapanmayacak yaralar bırakmıştı serhat.

önce masumiyetimi çalmıştı benden sonra da insanlara olan güvenimi, insanlığımı ben bir insanı nasıl severdim bilmiyordum mesela ya nasıl ona karşı sevgi beslerdim.

zihnimde dolaşan bazı anılar vardı. ruhumda ise canavarın kabusları. acılar baki değildir ama insanın zihninde hasar aldıysa o zaman kendi karanlık mahzenini oluşturur diyordu zihnimdeki ses.

nerde olduğumu bilmiyordum. gözlerim kapalı ruhum sanki özgürlüğümü isyan etmiş boşlukta süzülüyordu.

"dayan kuzey dayan kurban olduğum dayan "diyen tanıdık bir ses duydum. kulaklarımda çınlayan tanıdık ses sanki ruhumun ve bedenime yaşam vermek istercesine kulaklarımda çınlıyordu.

"az kaldı kuzey az kaldı kurtulacaksın az kaldı "zihnimin içinde aynı ses yankılanırken birden gözlerimi açtığımda yoğun bir ışık hüzmesi gerçek acılarıma geri döndüm.

öksürerek boğazıma tıkanan suyu atarken sırılsıklam bir şekilde gözlerimden yaşlar geliyordu.

yanı başımda beni tutan tahir "geri döndün geri döndün seni bana verene kurban olurum "diye bağırdığında "ne oldu "dedim öksürerek konuştuğumda en son uçurumdan atladığımız hatırlıyordum.

"iyi misin yaralandı mı "dediğinde zoraki bir şekilde başımı iki yana salladım.

"iyiyim ama çok soğuk "dediğimde beni belimden tutarak ayağa kaldırdığında üşüdüm. kolunu omuzuma atarak beni kendisine çektiğinde ona sığınmıştım.

"biraz daha dayan kuzey gidiyoruz oğlum "dediğinde kayalıkların olduğu yerden çıkıyorduk.

"beni nasıl bırakırsın "diyen serhatın yüzünü gördüğümde gözlerime inanamıyordum. ben buraya nasıl gelmiştim.

kollarım ve bacaklarım yatağa bağlanmış bir şekilde yüz üstü  dururken ağlıyordum. canım yanıyordu.

"beni bırakmanın cezasını çekeceksin sevgilim "dediğinde belindeki kemerini çıkarttığında hıçkırıklar ile ağlıyordum.

"yapma "diye ağladığımda sırtımda hissettiğim kemer acısı ile çığlık attım.

"benden kurtulamayacaksın "dediğinde gözlerim kapanıyordu.

"yapma "diye bağırarak uyandığımda nefes nefese yattığım yerden kalkmıştım. içeri giren tahir yanıma geldiğinde "kuzey ne oldu iyi misin "dediğinde soluklanarak başımı salladım.

"kabus gördüm "dedim. gözlerime baktığında onun gözlerine bakıyordum.

"kabuslarında ne görüyorsun "diyen kapıdaki yabancı adamı gördüğümde irkildim.

"korkma o benim arkadaşım devran kendisi psikoloji ile ilgilenir "diyen tahire baktığımda bana ilgili ile bakıyordu.

"şey "dediğimde biraz çekiniyordum. tahir devrana gözlerini açıp kapattığında devran başını sallayarak kapıyı kapatarak çıktığında tahir bana bir bardak su uzattı.

"iç şunu rahatlarsın "suyu içtiğimde biraz daha rahatlamıştım.

"bizi burada bulmaz demi "dediğimde tahir gözlerime bakıyordu. başını iki yana salladı.

"bulamaz ama bulursa da ona dünyanın kaç bucak olduğunu gösteririm "dediğinde sessizce onu izliyordum.

gözlerimi ondan çektiğimde elini bana doğru uzatmaya çalıştı ama bunu yapmadı. elini yumruk şeklinde sıktı.

"sana nasıl böyle kıydı o piç kurusu "dediğinde gözlerimi ona çevirdim. acı bir şekilde tebessüm ettim.

"insanın kimsesi olmadığında zalimin eline düşse bile kurtulamıyor "dediğimde derin bir nefes aldığını hissettim.

"bunun hesabını ona sormasam bana da deli tahir demesinler "dediğinde ona bakmadım. göz teması kuramazdım insanlarla. yavaşça ayağa kalmaya çalıştığımda 

"ben sana yemek getireyim "dedi. birden ayağıma dolanan bataniye ile tahirin üstüne düştüğümde dudaklarımın üstünde yumuşak bir şeyler hissettiğim de gözlerimi açtım.

gözlerim kocaman açılırken  yanlışlıkla tahiri öpmüştüm.

********************************************************************************

bol yorum bekliyorumm ona göre.