Ölmekmiş yeniden yaşamak. ayrılmakmış yeniden kavuşmak.
insan hiç sevda uğuruna kendinden vazgeçebilir miydi? sevdiği için nefesini feda edebildiğini ben tahirden öğrendim.
o bana nefes olmuştu. ben onun için değil nefesimi canımdan bile vazgeçerdim. ama bazen bununla bitmiyordu.
verilen mücadele devam ediyordu. tıpkı şuan olduğu gibi. ölüm ve yaşam arasında bir savaşın içindeydim.
ışıkların ağaçların arasında süzüldüğü bir ormanın ortasındaydım. nerde olduğumu anlamak için etrafa bakarken bir kaç metre ilerde beliren beden ile donup kaldım. hava birden buz kesti. gün soldu sanki etrafı kara bulutlar sardı.
"kuzey "diyen sesini duyduğumda bir kaç adım geriye gittim. "gelme "dediğimde bana bakıyordu.
"sevgilim "dediğinde içimdeki öfke damarlarımda patlamak üzereydi. "sus sus "diye bağırdım öfke ile.
onun yüzünden olmuştu. o benim hem ruhumun hem de bedenimin katiliydi.
bir kaç adım atarak bana yaklaştığında arkamı dönüp kaçmaya çalıştım ama olmadı.
"yaklaşma "diye başımı iki yana salladığımda aramızdaki mesafeyi kapatıp eli bana uzandığında gözlerimi kapattım.
fakat o el bana dokunmadı. gözlerimi açtığımda önümde tahirin serhatın havada duran elini tutmuştu.
"ona nasıl dokunmaya cüret edersin "diyerek serhata yumruk atığında serhat geriye doğru sendeledi.
"tahir "dediğimde bana döndü. gözleri gözlerime kaydığında gülümsedi. gülümsedim. avucunu yanağıma yasladığında gözlerimi kapatıp gülümsedim. o benim bir avuç sevgiye muhtaç olacağım adamdı.
sonra bir kıyamet gibi patlayan bir ses duyduğumda korkarak gözlerimi açtığımda yüzünü buruşturan tahir yüzü acı ile kasıldı. korktum.
dizlerinin üzerine çöktüğünde ilerde elinde silahı ile duran serhatı gördüğümde bedeni yere yığılmış bana acı içinde bakan tahire baktım.
"tahiiiiiiiiiiir"diye çığlık attığımda bütün bedenime yayılan korku ve kaybetme duygusu beni ölüme sürükledi.
gözlerimi derin bir nefes alarak açtığımda ciğerim nefesiz kalmış gibi hissediyordum. "uyandı yemin ederim uyandı "diye bağıran tanıdık ses ile üstünde yattığım yataktan anlayacağım kadarı ile bir hastane odasındaydım. başımı tanıdık sese yani aliye ablanın odanın dışında camdan izleyeceği pencereye çevirdiğimde orada ikizler aliye abla idris abi vardı. gözlerim tahiri aradı ama o yoktu.
biraz sonra içeri giren doktor durumumu kontrol ettikten sonra ziyaretçi için içeri giren aliye abla ve idris abi yanıma geldiklerinde "geçmiş olsun koçum "diyen idris abiye "sağ ol abi "dedim.
"çok geçmiş olsun kuzey ya Allah seni bize bağışladı "dediğinde aliye ablaya baktım.
"tahir nerde burada mı "dediğimde tam idris abi konuşacaktı ki buna izin vermeyen aliye abla "yok o karakolda "dediğinde ona anlamayarak baktığımda saçını idris abiye bakarak savurdu ve heyecanlı bir şekilde bana baktı.
"o serhat itini benzetmek için karakola gitti "dediğinde şaşkınca aliye ablaya baktım.
"ne "dediğimde aliye abla gülümserken "merak etme koçum birazdan gelecek haber verdik ona "dediğinde aliye abla idris abiye baktı.
"tam dövmüş mü "dediğinde dris abi oflayarak "ömrümü yedin aliye hadi biz çıkalım uşak biraz dinlensin"dediğinde aliye abla ısrar ile soru sorduğunda birlikte itişe kalkışa odadan çıktıklarında gülümsüyordum. tıpkı çocuk gibiydiler.
yarım saat sonra kapı açıldığında içeri giren tahiri görünce bana doğru yaklaşan adam elimi tutarak öptüğünde ona bakıyordum.
"sana şükürler olsun rabim seni benden almadı "diyen tahire baktım. "tahir "dediğimde bana bakıyordu.
"söyle kurban olduğum "dediğinde "biraz yaklaşsana "dediğimde anlamadı bir şey ama üstüme eğildiğinde kollarımı kaldırarak boynuna sarıldığımda eli sırtıma gitti.
"beni asla bırakma tahir "dediğimde yüzünü boynuma gömüp derin bir nefes aldığını duydum.
"seni nasıl bırakayım ben sensiz nasıl yaşayayım sen benim nefesimsin "dediğinde gözlerimi kapatarak ona sarılmaya devam ettim.
******************************************************************************************
SERHATI DÖVDÜĞÜ SAHNEYİ YAZMAK İSTERDİM AMA BAŞIM ÇOK AĞRIYOR ONUN İÇİN BEKLETMEDEN BÖLÜMÜ YAYINLADIM. BOL YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DELİ TAHİR-BXB
Novela Juvenil|TAMAMLANDI| Karadeniz serisi karasu ailesi Trabzon'un hatta Karadeniz'in en saygı gösterilen biridir. Tahir karasu kendi namı ile deli Tahir zeki laz damarına basıldığında kurşuna kafa tutan cesur bir adamdır. Kuzey ise babası tarafından başka bir...
