Kalbimin bu kadar acıya nasıl dayandığını ben bile bilmiyordum. belki de içimdeki umut buna vesile olmuştur.
dışarda yağan yağmur pencerenin kenarından izliyordum. kara bulutlar yaylanın içine bir örtü gibi kaplamıştı.
biraz sonra içeri giren tahir elindeki odunları sobaya atarken "eh be oğlum yaranı kanatacaksın sana yat dedim demi "dediğinde ona baktım.
"ben bu kadar yara ile başa edebildiysem bana bir şey olmaz "dedim dalga geçer gibi. tahir gözlerime bakarken derin bir nefes alarak gözlerini benden çekerek karşıma geçip oturdu.
"bu yaşadıklarını senden nasıl alabilirim bilmiyorum "dediğinde ona baktım. "bunu neden yapayasın ki "dedim gözlerine baktığımda gözlerime bakıyordu.
"anlamadın demi "dediğinde ona anlamayarak baktım. "neyi "dedim.
"boş ver "dediğinde ona bakmaya devam ettim. "söylemeyecek misin "dedim. bakışlarını camdan çekerek bana çevirdi.
"kendine hiç dikkat etmiyorsun kurşun başka bir yerinde de gelebilirdi "dediğinde gözlerimi tahirden çektim. serhatın hastanenin önünde beni vurmasından 2 gün geçmişti. kurşun karın boşluğuma gelmişti o yüzden hayati bir tehlikem yoktu. bu sırada serhat adam vurmadan karakola götürülmüştü.
"ondan haber var mı "dediğimde tahir kim olduğunu anlamış gibi başını salladı.
"içerden çıkmış it oğlu it "dedi. gözlerini bana çevirdiğinde ona bakmıyordum. serhat gibi adamlar kanunu bile satın alabilecek kadar zengin adamlardı.
"merak etme sen sana bu saatten sonra bir metre bile yaklaşamaz denesin hele alnın çatısından vururum onu "dediğinde endişe ile ona baktım.
"başını derde sokma değmez o "dediğimde gözlerime baktı. öyle tuhaf bakıyordu ki kalbim bir an ısındı sanki.
" sevda kuşun kanadında "dediğinde ona anlamayarak baktığımda gülümsedi.
"bizim burada meşhur bir halk hikayesidir. "dediğinde ona merakla baktım.
"anlatır mısın "dediğimde başını salladı. "zamanında burada yaşayan çocukluk arkadaşı olan iki oğlan yaşarmış. çocuklukları gençlikler birlikte geçirmişler tabi birbirlerine deli gibi aşık olmaları kaçınılmaz olmuş "dediğinde ona bakıyordum.
"sonra aileleri bunları öğrendiğinde onları ayırmışlar burada öyle şeyler daha önce görmedikleri içi haram demişler "dediğinde yutkundum. tahir gözlerime bakıyordu.
"oğlanlardan biri ailesi buradan taşınınca diğer oğlan sevdalısının hasretine dayanamamış yataklara düşmüş o kadar çok hasta olmuş ki sevdiğinin ayrılığına dayanamamış vefat etmiş. "dediğinde çok üzülmüştüm.
"ailesi evladını sabah odasında ölü olarak bulduklarında pencerenin önünde beyaz bir güvercin varmış ve o günden beri bu hikaye bizim burada sevda kuşun kanadında diye dilden dile anlatılır "dediğinde dudaklarım büküldü.
"hiç kavuşamamışlar "dediğimde tahir başını salladı. anlattığı hikayeye canım sıkılmıştı.
başımı divanın üstüne koyduğumda hiç konuşmadan dışarı izlerken tahir beni izliyordu.
"yaranı pansuman edeyim mikrop kapmasın "dediğinde ona baktım. "ben çantayı getireyim "diyerek odadan çıktığında bende üstümdeki hırkayı çıkarttım.
içeri ilk yardım çantası giren adam yanıma gelip oturduğunda kazağımı sıyırdığımda hafif canım acıyordu.
"nasıl yapacağını biliyor musun "dediğimde gözlerime baktı. "askerde revirde doktora kim yardım ediyordu sanıyorsun "dediğinde ona bakıyordum.
yaranın bandajını çıkarttığında yüzümü buruşturdum. yüzüme baktı. "şimdi bitireceğim biraz dayan "dedi yarama pansuman yaptıktan sonra yarayı kapatarak bandaj yapıştırdı. gözlerini gözlerime çevirdiğinde yüzlerimiz çok yakındı.
bana bakan gözleri birden içimi sıcacık yaptı. kendime gelerek bakışlarımı kaçırdım. o da ayağa kalktı. elindeki eldivenleri çıkarttı.
"ben şunları götüreyim "dedi çantayı alıp odadan çıktığında arkasından bakıyordum.
***************************************************************************************
BUNLARIN TATLILIĞINI YİYECEM YA OFF NEYSE YORUM ALAYIM YORUM ALAYIM BAKİM.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DELİ TAHİR-BXB
Novela Juvenil|TAMAMLANDI| Karadeniz serisi karasu ailesi Trabzon'un hatta Karadeniz'in en saygı gösterilen biridir. Tahir karasu kendi namı ile deli Tahir zeki laz damarına basıldığında kurşuna kafa tutan cesur bir adamdır. Kuzey ise babası tarafından başka bir...
