I wanna be yours.

Part 1.

«Max δεν χρειάζεται να νευριάζεις! Όλα θα πάνε καλά! Ξεκινάς δεύτερος αύριο! Θα τους ξεσκίσουμε!»,του φωναξε ο Horner σε μια προσπάθεια να τον εμψυχώσει,αλλά ο αδερφός μου πέταξε νευρικά το κράνος του και έφυγε βιαστικά για το δωμάτιο του.
Τις τελευταίες δυο ημέρες,η Ferrari,και συγκεκριμένα ο Charles είναι φαινομενικά μπροστά από την Red Bull. Έχουν απίστευτη ταχύτητα,τρομερούς χρόνους,και δυο οδηγούς που φαίνεται πως είναι αποφασισμένοι να εκμηδενίσουν την Red Bull και οποιαδήποτε άλλη ομάδα.
Δεν είχα καταφέρει να δω τον Charles καθόλου,τουλάχιστον από κοντά,καθώς ο αδερφός μου δεν μου επιτρέπει να φύγω από δίπλα του.

«Θα έρθεις μαζί μου για φαγητό;»,είπε ο Max,καθώς με πλησίασε. Έγνεψα καταφατικά και σηκώθηκα από την καρέκλα μου. Περπάτησα δίπλα του και ξεκινήσαμε να κατευθυνόμαστε προς το εστιατόριο της ομαδας.
«Max!»,ακουσα μια γνώριμη φωνή.
Γύρισα προς το μέρος από το οποίο προερχόταν η φωνή που καλούσε τον αδερφό μου. Αντικρίζοντας τον Charles,πάγωσα στη θέση μου.
«Η-ήθελα να σου ευχηθώ καλή σεζόν φίλε!»,ειπε κομπιαζοντας και καρφώνοντας το βλέμμα του πάνω μου.
«Επίσης Lec! Ελπίζω να έχουμε καλές μαχες!»,απαντησε σχεδόν ευγενικά.
«Δεν σου συστήνω την αδερφή μου! Έμαθα πως ήδη γνωριστήκατε!»,συνεχισε.
«Την- την αδερφή σου; Ναι. Ναι. Γνωριστήκαμε»,έμοιαζε χαμένος. Του χαμογέλασα,και προσπάθησε να κάνει το ίδιο,όμως μάταια. Ο αδερφός μου με τράβηξε απότομα,και ξεκινήσαμε και πάλι να περπατάμε. Έστρεψα το κεφάλι μου ώστε να τον κοιτάξω μια ακόμη φορά. Με κοιτούσε ακόμη. Μήπως έπρεπε να του έχω πει ποια είμαι; Δεν ήθελα να αλλάξει η οπτική με την οποία με βλέπει!

«Μείνε μακριά του»,γρύλισε ο Max,ανοίγοντας μου την πόρτα του εστιατορίου ώστε να περάσω πρώτη.
Αποφάσισα να μην του απαντήσω,και να κάτσω σιωπηλά στο τραπέζι ώστε να απολαύσω τουλάχιστον το γεύμα μου.
Ένιωσα το κινητό μου να δονείται στη τσέπη μου και το επιασα στα χέρια μου.
«Το ότι είσαι αδερφή του Max το κάνει ακόμη πιο ενδιαφέρον»,είχε έρθει το μήνυμα του,στο Instagram και η καρδιά μου σκίρτησε σαν να ήμουν πάλι 15 χρονων. Ασυναίσθητα χαμογέλασα.
«Λοιπόν..Θέλω πραγματικά να δω πως προσεγγίζεις κάτι που θεωρείς ενδιαφέρον»,απάντησα.
«Δεν προσεγγιζω αυτό που μου κινεί το ενδιαφέρον. Φροντίζω να το κάνω κατευθείαν δικό μου»,ήρθε σε δευτερόλεπτα η απάντηση του. Το βλέμμα του Max με κάρφωνε,όμως ο Charles,έχει κολλήσει στο μυαλό μου και πλέει στους λαβυρίνθους των σκέψεων μου.
Άφησα το μήνυμα έτσι,χωρίς καμία απάντηση,και έστρεψα το βλέμμα μου στον αδερφό μου.
«Πως είσαι;»,τον ρώτησα,έχοντας στο μυαλό μου το γεγονός πως θεωρούσε ότι θα είναι ο ταχύτερος φέτος,αλλά τα πράγματα δεν πήγαν όπως ήθελε. Τουλάχιστον,οχι ακόμη.
«Θα φανεί αύριο. Ο Charles φαίνεται πολύ δυνατός! Ελπίζω να λυγίσει η απόδοση τους στην πορεία και να ανεβούμε! Δεν θα το χάσω το πρωτάθλημα φέτος,είναι δικό μου!»,ειπε νευρικά. Έγνεψα καταφατικά,και απλωσα το χέρι μου για να χαϊδέψω το δικό του.
«Πιστεύω σε σενα»,είπα.