I wanna be yours.

Part 6.

«Ήταν λάθος μου! Είχα πιει πολύ! Δεν το σκέφτηκα καθόλου!»,απολογήθηκε ο Charles,καθώς άνοιγα την συσκευασία με το χάπι της επομενης ημέρας,που μόλις πριν μερικές στιγμές μου έφερε.
«Είναι εντάξει! Δεν φταις μόνο εσυ. Έχω και εγω μερίδιο ευθύνης! Απλά,δεν έχουμε άλλο περιθώριο λάθους»,αναφωνησα,χαρίζοντας του ένα χαμόγελο για να τον ηρεμήσω.
«Συγγνώμη»,είπε,και έκατσε δίπλα μου στο κρεβάτι,χαρίζοντας μου μια αγκαλιά.
Έβαλα το χάπι στο στόμα μου,και με μερικές γουλιές νερό,το ένιωσα να κυλά στον λαιμό μου.
«Όλα θα πανε καλά»,αποκρίθηκα,ίσως για να το ακούσω εγω,περισσότερο από εκείνον.
Μου χάιδεψε τα μαλλιά,και στη συνέχεια μου χάρισε ένα απαλό φιλί στο μάγουλο.
«Όλα θα πάνε καλά»,ψυθίρισε και εκείνος,χαρίζοντας μου ένα χαμόγελο.

«Έχω να προλάβω μια πτήση»,αναφωνησα και γέλασα.
«Καλύτερα να φύγεις πρώτος από το δωμάτιο,ώστε να μην μας δουν να βγαίνουμε μαζί»,συνεχισα. Εκείνος έγνεψε καταφατικά.
«Πρέπει να μιλήσουμε για αυτό»,είπε σοβαρός,και τα βλέμματα μας ενώθηκαν.
«Τι εννοείς;»,τον ρώτησα.
«Είσαι σίγουρη πως μπορούμε να το κρατήσουμε από απόσταση»,με ρώτησε σχεδόν ψυχρά.
«Charles,δεν υπάρχει άλλος τρόπος!»,απαντησα νευρικά.
«Δεν ήθελα να ακουστω επιθετικός! Συγγνώμη! Απλά σκέφτομαι πως θα είμαστε μακριά! Και θα σε βλέπω κάθε ποτε; Κάθε δυο εβδομάδες; Για 3 μερες; Αυτό θα έχουμε;»,είπε και σηκώθηκε απότομα απο το κρεβάτι.
«Και τι θέλεις να κάνω δηλαδή; Να παρατήσω τα πάντα και να έρθω να μείνω μαζί σου;»,σχεδόν του φωναξα.
«Ophelia,μην το παίρνεις στραβά!»,ειπε πιο ήρεμα αυτή τη φορά.
«Και πως θέλεις να το πάρω Charles; Έχω σπουδές,και κανένας ερωτας δεν αξίζει για να τις θυσιάσω!»,αποκριθηκα στο ίδιο έντονο τόνο. Δεν περίμενα ποτε,να είναι τόσο χειριστικος! Ακόμη δεν αρχίσαμε,και δημιουργεί προβλήματα εκεί που δεν υπάρχουν! Δεν γίνεται,να μου ζητά να αφήσω τη ζωή μου για εκείνον! Δεν το πιστεύω!
«Εντάξει,όπως νομίζεις!». Άρπαξε το μπουφάν του από την καρέκλα,και έκανε νευρικά μερικά βήματα για να φύγει από το δωμάτιο. Άνοιξε την πόρτα,και κοντοστάθηκε για μερικά δευτερόλεπτα ώστε να με κοιτάξει. Γαμωτο!
Τον πλησίασα,και χάιδεψα το πρόσωπο του.
«Θα τα καταφέρουμε γαμωτο!»,ειπα,καθως σηκώθηκα ελαφρώς στις μύτες των ποδιών που προκειμένου να τον φτάσω,για να τον φιλήσω.

«Αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που περίμενα να δω!»,ηχησε η φωνή του Perez,με την κλασική μεξικάνικη προφορά. Από το κακό στο χειρότερο!
«Και καλά θα κανεις να το ξεχάσεις»,του είπε νευρικά ο Charles,καθώς εκείνος μας πλησίαζε από το βάθος του διαδρόμου.
«Ηρέμησε μικρέ! Δεν είσαι ούτε στην πίστα,ούτε έχεις το ακριβό σου μονοθέσιο για να μου πουλάς μαγκιά»,του απάντησε σχεδόν ειρωνικά.
«Δεν χρειάζομαι ούτε ακριβο μονοθέσιο,ούτε να βρίσκομαι μέσα σε πίστα για να σε τελειώσω!»,αναφωνησε επιθετικά ο Charles,κάνοντας μερικά βήματα ωστε να βρεθεί ακόμη πιο κοντα του. Αν πλακωθούν,θα τους σκοτώσω!
«Charles,μην δίνεις άλλο σημασία! Αστο!»,του είπα,πιάνοντας το χέρι του,σε μια προσπάθεια να τον απομακρύνω από το μέρος του εκνευριστικου teammate του αδερφού μου.
«Θα ήθελα πολύ να μαθω την γνώμη του Max,για όλο αυτό το τσίρκο»,είπε εκείνος,και έδειξε με το δάχτυλο του,μια εμένα και μια τον Charles,πρώτου μας γυρίσει την πλάτη του,και ξεκινήσει να περπατά,ώστε να απομακρυνθεί από το μερος μας.
Αν του το πει,πέθανα!
Ο Charles προσπάθησε να μιλήσει.
«Αστο! Μην πεις λέξη!»,σχεδον του φωναξα.
«Αν το πει στον Max,θα το αντιμετωπίσω όπως πρέπει! Στο κάτω-κάτω,δεν είμαι μωρό πλέον!»,ειπα και εκείνος μου χάρισε ένα χαμόγελο.
«Είσαι τόσο όμορφη όταν αγριεύεις»,αποκρίθηκε και γέλασα.