I wanna be yours.

Part 15.

«Καθίστε για μερικά λεπτά. Ο γιατρός θα σας δεχτεί στο ιατρείο σύντομα»,μου είπε η ευγενέστατη κυρία που υπήρχε στην υποδοχή του ιατρείου. Ήταν ξανθιά,με γαλανά μάτια. Αυθεντική Αγγλίδα! Έγνεψα καταφατικά,και αφού της χάρισα ένα χαμόγελο και την ευχαρίστησα,επέστρεψα στον καναπέ. Εκατσα δίπλα στην κολλητή μου,που είναι σίγουρα πιο αγχωμένη από ότι εγω.
«Να ξέρεις,πως ο,τι και να γίνει,θα είμαι δίπλα σου»,μου είπε χαρίζοντας μου ένα στοργικό χάδι στην πλάτη. Ένιωσα το χέρι της σχεδόν να τρέμει. Φοβάται,όπως φοβάμαι και εγω.
«Σε ευχαριστώ»,αναφωνησα,και της χαμογέλασα.

«Μπορείτε να περάσετε»,ακουστηκε η γραμματέας,σπάζοντας την εκκωφαντική σιωπή που κυριαρχούσε στο δωμάτιο. Ούτε εγω,ούτε η Freya είχαμε καταφέρει να πούμε κάτι που θα άρμοζε στην περίπτωση. Σηκωθήκαμε βιαστικά από τις θέσεις μας,και περάσαμε,στο γραφείο όπου μας περίμενε ο γιατρός. Ο Josh. Ο ψηλός,μεσήλικος,ευγενικός άντρας,που στα μαλλιά του είχαν ήδη αρχίσει να υπάρχουν κάποιες λευκές τρίχες,αν και το πρόσωπο του σε ξεγελουσε.
«Λοιπόν»,αναφωνησε.
«Ophelia,από ο,τι γνωρίζω είναι για εσένα η επίσκεψη. Σωστά;»,συνεχισε και έγνεψα καταφατικά.
«Ποιο είναι το πρόβλημα;»,με ρώτησε.
«Νομίζω πως είμαι έγκυος»,είπα,και η φωνή μου έτρεμε.
«Τα συμπτώματα σου ποια είναι;»,
«Ναυτίες,εμετός,ζαλάδες,ταχύτατες αλλαγές στην διάθεση,καθυστέρηση»,ξεκίνησα να του μιλάω.
«Μόνο από αυτά,θα μπορούσα να σου πω με 99% σιγουριά,πως είσαι. Όμως,θα κανεις πρώτα ένα τεστ,και όποιο και αν είναι το αποτελεσμα,θα κάνουμε και έναν υπέρηχο να το επιβεβαιώσουμε. Εντάξει;»,αποκρίθηκε ευγενικά χαρίζοντας μου ένα χαμόγελο. Τα τελευταία δυο χρονια που είμαι στην Αγγλια,τον επισκέπτομαι συχνά,καθώς τον εμπιστεύομαι για οτιδήποτε έχει σχέση με γυναικολογικά.

[...]
Κρατάω στα χέρια μου το τεστ εγκυμοσύνης. Κρύος ιδρώτας λούζει το πρόσωπο μου. Δεν έχω σταματήσει να σκέφτομαι τον Charles. Πως τα κάναμε έτσι;
Το κοιτάω για ακόμη μια φορά. Δυο κόκκινες γραμμές έχουν εμφανιστεί. Αν και έχω τόσα συμπτώματα,παρ'ολα αυτά,δυσκολεύομαι να το πιστέψω. Βγαίνω από το μπάνιο,και ξανά μπαίνω στο ιατρείο. Με κοιτάει η Freya,με αγωνία,και της κουνάω καταφατικά το κεφάλι μου σε μια προσπάθεια να της πω,αυτό που δεν θέλαμε να ακούσουμε.
«Ώρα να κάνουμε τον υπέρηχο»,αναφωνησε ο Josh,καθώς μου έδειξε που να ξαπλώσω.
Κάποιες στιγμές μετά,είχε ήδη απλώσει το τζελ στην κοιλιά μου,και κοιτούσε με προσήλωση την οθόνη.
«Ophelia,και το τεστ,και ο υπέρηχος,επιβεβαιώνουν την εγκυμοσύνη σου»,είπε,καθώς έτεινε το χέρι του για να με βοηθήσει να σηκωθώ.
«Και τώρα;»,ψέλλισα,κυρίως στον εαυτό μου.
«Είναι αποκλειστικά και μόνο δικιά σου απόφαση! Βέβαια,αν με ρωτάς,ο πατέρας πρέπει να γνωρίζει»,μου απάντησε λίγο πιο αυστηρά αυτή τη φορά.
«Εντάξει»,αποκρίθηκα.
«Σας ευχαριστώ»,συνεχισα,καθώς βγαίναμε από το ιατρείο. Πλήρωσα στην γραμματεία,και έπειτα βγήκαμε από το σαλόνι.
Η Freya μου χάρισε μια αγκαλιά ενώ περιμέναμε για το ασανσέρ. Δεν έχω τη δυνατότητα να αρθρώσω λέξη. Νιώθω πως όλος ο κόσμος διαλύεται. Πως είμαι μόνη μου σε όλο αυτό.