I wanna be yours.

Part 12.

«Πρέπει να μιλήσω με την γυναικολόγο μου! Δεν ξέρω αν θα ήταν σοφή επιλογή να πάρω το χάπι δεύτερη φορά»,είπα στην Freya,καθώς χτένιζα τα υγρά από το μπάνιο μαλλιά μου.
«Καλά και εσείς,έλεος!»,μου είπε εκείνη σοβαρά.
«Δεν βοηθάς»,της είπα και γέλασα.
«Διάλεξε! Η χάπι ή βαφτίσια σε 9 μήνες»,μου είπε και γέλασε κ εκείνη.
«Σίγουρα δεν είναι το πιο ασφαλές,αλλά τι μπορείς να κανεις; Θα περιμένεις να δεις αν έχει γίνει μαλακια; Και αν έγινε,τι; Θα κανεις έκτρωση;»,συνεχισε.
«Δεν ξέρω φίλη! Δεν ξέρω τι να κάνω!»,αναφωνησα σχεδόν απελπισμένη.
«Δεν έχετε περιθώριο για άλλη φορά Lia! Πρέπει να προσέχετε αν δεν θέλετε τα χειρότερα»,μου είπε,και ακούστηκε σαν την μαμα μου. Όμως την αγαπω που μου συμπαραστέκεται σε όλα.

«Ophelia!»,ακουσα τον Charles να με φωνάζει καθώς η πόρτα έκλεινε πίσω του.
«Στο μπάνιο»,του φωναξα.
«Να σε κλείσω;»,με ρώτησε η Freya.
«Οχι,οχι! Περίμενε!»,της είπα.
«Υποθέτω μιλάς με την Freya. Συγγνώμη που σας διακόπτω αλλά»,είπε και έκανε μια παύση,δείχνοντας μου το κουτί με το χάπι.
Κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά.
«Δώσε μου μερικά λεπτά»,του είπα,και έκλεισα την πόρτα του μπάνιου.
«Φοβάμαι»,αναφωνησα στην κολλητή μου.
«Είναι λογικό! Όλα θα πάνε καλά,όπως πήγαν και την προηγούμενη φορά!»,μου είπε εκείνη.

[...]
«Έχετε κάνει κράτηση;»,με ρώτησε ο ευγενικός,μεσήλικος άντρας στην είσοδο του εστιατορίου. Το βλέμμα του ήταν καρφωμένο πάνω στον Charles. Υποθέτω,πως γνώριζε ποιος είναι.
«Ναι!»,ειπε εκείνος χαμογελώντας.
«Στο όνομα Leclerc»,συνεχισε.
«Τιμή μου που σας γνωρίζω»,είπε ο άντρας που μας οδήγησε στο τραπέζι μας,χαρίζοντας και στους δυο μας ένα τεράστιο χαμόγελο.

«Η μητέρα σου; Θα έρθει τελικά;»,με ρώτησε o Charles μόλις καθίσαμε. Θέλει να τον γνωρίσει,δεν μπορώ να της το αρνηθώ.
«Ναι! Σε μερικά λεπτά θα είναι εδώ. Μου έστειλε μήνυμα»,αναφώνησα δείχνοντας του
το κινητό μου.
Πριν προλάβουμε να πούμε άλλη κουβέντα,την είδα να διασχίζει την πόρτα του εστιατορίου,και ο ίδιος κύριος με πριν,την οδήγησε στο τραπέζι μας. Εκθαμβωτική για ακόμη μια φορά. Φοράει ένα εφαρμοστό,μαύρο φόρεμα,με ένα μικρό,διακριτικό σκίσιμο εκεί που τελειώνει το ύφασμα,λίγο πιο πάνω από το γόνατο.
Ο Charles σηκώθηκε αμέσως από την θέση του,και έτεινε το χέρι του για χειραψία.
«Χαίρομαι πολύ που σε γνωρίζω επιτέλους Charles!»,αναφωνησε εκείνη χαρίζοντας του ένα μεγάλο χαμόγελο.
«Και εγω χαίρομαι που σας γνωρίζω κυρία-»,προσπάθησε να ολοκληρώσει.
«Για να σε προλάβω, λέγε με Sophie! Δεν μπορώ τους πληθυντικούς και τις βλακείες!»,συμπλήρωσε και εκείνος γέλασε.
«Όπως επιθυμείς»,είπε εκείνος.