I wanna be yours.

Part 16.

«Μου φαίνεται απίστευτο»,αναφωνησε με την γαλλική και τόσο ελκυστική προφορά του,ο Pierre. Τα γαλάζια μάτια του εκπέμπουν ευτυχία.
«Ο Charles θα γίνει μπαμπάς! Θα μεγαλώσει ένα μωρό, ενώ στην πραγματικότητα δεν έχει μεγαλώσει ούτε ο ίδιος»,συνεχισε και γελάσαμε.
«Νομίζω πως θα είναι υπέροχος στον ρόλο του! Ήδη από τις πρώτες εβδομάδες με προσέχει δέκα φορές περισσότερο»,του είπα ειλικρινά.

«Lia!»,τον άκουσα να με φωνάζει από τον πάνω όροφο,τον όροφο της κρεβατοκάμαρας.
«Στο σαλόνι»,του φωναξα,και αμέσως τα βήματα του έγιναν πιο γοργά,και κάθε σε  δευτερόλεπτο,ακούγονταν πιο κοντά σε εμάς.
«Έχουμε μια υποχρέωση με τον Pierre,και ύστερα κανόνισα να έρθει ο Lewis! Τώρα θέλει οπωσδήποτε να σε γνωρισει!»,μου είπε καθώς έμπαινε στο σαλόνι,χαρίζοντας μου ένα φιλί στο κεφάλι.
«Δεν θα γίνω περίεργη,και δεν θα ρωτήσω τι είδους υποχρέωση! Απλά μην αργήσετε! Θα βαρεθώ μόνη μου»,αναφωνησα σαν μικρό παιδί.
«Δεν είσαι και εντελώς μόνη σου»,αποκρίθηκε ο Pierre,ρίχνοντας ένα έντονο βλέμμα στην κοιλιά μου,και χαμογελώντας μου.
«Δεν θα αργήσουμε»,είπε τελικά ο Charles,χτυπώντας φιλικά τον Gasly στην πλάτη,ώστε να του δείξει πως ήρθε η ώρα να φύγουν.

Σηκώθηκα από τη θέση μου ώστε να τους συνοδεύσω στην εξωπορτα. Ο Charles μου χάρισε ένα φιλί στο στόμα,και ύστερα έσκυψε ελαφρώς ώστε να φιλήσει την κοιλιά μου.
«Να προσέχετε»,είπε αφήνοντας ένα τρυφερό χάδι για ακόμη μια φορά στην κοιλιά μου.
Έκλεισα την πόρτα πίσω μου,και επέστρεψα στο σαλόνι. Η ζωή εδώ,στο Μοντε Καρλο,είναι πιο εύκολη! Μέχρι και το πανεπιστήμιο πλέον,είναι υπόθεση διαδυκτιου.
Το σπίτι μου στην Αγγλια,συνεχίζω να το έχω! Όμως,ο Charles επέμενε να μεινω μαζί του,καθώς θεωρεί πως είναι πιο ασφαλές! Μακριά από τον αδερφό μου,τον πατέρα μου,όλους!

Άκουσα το κουδούνι να ηχεί. Τι διάολο; Σχεδόν έτρεξα προς την πόρτα,και αμέσως άνοιξα. Αντίκρισα τα οργισμένα σκούρα μπλε μάτια του,και το θυμωμένο πρόσωπο του.
«Max;»,αναφωνησα τρομαγμένη.
«Τι κανεις εδώ;»,συνεχισα και έκανα μερικά βήματα πισω,καθώς εκείνος με κοιτούσε σχεδόν δολοφονικά. Τελικά,δεν είμαι και τόσο ασφαλής!
«Τι διάολο Lia; Νόμιζα ότι τελείωσε αυτό το τσίρκο!»,ξεκίνησε να μου φωνάζει.
«Max,σε παρακαλώ,φύγε»,αποκρίθηκα ηρεμη. Είμαι σε κίνδυνο! Και περισσότερο,είναι σε κίνδυνο το μωρό.
«Έχω βαρεθεί να τρέχω από πίσω σου και να διορθώνω τις μαλακιες σου σαν να είσαι μωρό!»,συνεχισε να μου φωνάζει,και πέρασε βίαια το χέρι του γύρω από το δικό μου.
«Θα τον αφήσεις! Δεν θα τον ξανά δεις ποτε»,είπε μερικές στιγμές μετά,ενώ ταυτόχρονα προσπαθούσα να ξεφύγω από την λαβή του.
«Σε παρακαλώ,ασε με!»,του φωναξα.
«Σκασε πια! Έχω βαρεθεί να σε ακούω να κλαψουρίζεις!»,μου απάντησε στον ίδιο έντονο τόνο,και το χέρι του προσγειώθηκε στο μάγουλο μου. Ο πόνος διαπέρασε ολόκληρο το σώμα μου.
«Κατάλαβες τι σου είπα;»,
«Max,δεν είμαι το παιχνιδάκι σου! Θα κάνω ο,τι θέλω εγω!»,του είπα τελικά,και αμέσως τον ένιωσα να με σπρώχνει βίαια. Το σώμα μου,έπεσε με δύναμη,πάνω στο ξύλινο έπιπλο που υπήρχε στην είσοδο του σπιτιού,και σε δευτερόλεπτα,βρέθηκα στο μαρμάρινο και κρύο πάτωμα,ενώ εκείνος έλεγε μερικά πράγματα,που εξαιτίας του πόνου,και του φόβου για το μωρό,αδυνατούσα να ακούσω.