I wanna be yours.

Part 28.

«Μπορείς για μια φορά να μη φωνάζεις; Μόλις μπηκα στο σπίτι με ένα μωρό! Όλα γύρω μου μοιάζουν περίεργα,ασυνήθιστα,και αντί να με βοηθήσεις να ανταπεξέλθω σε όλο αυτό,μου φωνάζεις για κάτι που δεν φταίω!»,του μιλάω έντονα,καθώς δεν έχει σταματήσει να μου επιτίθεται για την κάρτα που μου έστειλε ο Lewis στο νοσοκομείο.
«Εσυ πηδήχτηκες μαζί του Ophelia!»,μου φωνάζει για ακόμη μια φορά.
«Άντε παράτα μας Charles!»,του απανταω,στον ίδιο,υψηλό τόνο,και ξεκινάω να κατευθύνομαι προς τον πάνω όροφο του σπιτιού,όπου βρίσκεται η Νεφελη.
Το περιστατικό με τον Lewis,είναι αρκετούς μήνες πριν,και είχαμε συμφωνήσει να ξεχάσουμε τα λάθη,που κάναμε και οι δυο τότε! Δεν γίνεται να έχουμε ένα παιδί,να ετοιμάζουμε γάμο,και εκείνος να παραμένει κολλημένος σε όσα συνέβησαν στο παρελθόν. Με εξοργίζει και ταυτόχρονα με θλίβει η συμπεριφορά του!
Μπαίνω στο δωμάτιο που έχουμε διαμορφώσει ειδικά για την Νεφέλη,όσο πιο ήσυχα μπορώ,καθώς καταλαβαίνω ότι για να μην κλαιει,μαλλον κοιμάται.
«Ophelia!»,τον ακούω να ανεβαίνει νευρικά τα σκαλιά καθώς φωνάζει το όνομα μου. Τα βήματα του γίνονται ολο-ένα και πιο βαριά καθώς χτυπούν με ένταση στο ακριβό,ξύλινο,πάτωμα του σπιτιού.
Βγαίνω βιαστικά από το δωμάτιο,και σέρνω απαλά την πόρτα σε μια προσπάθεια να αποφυγω την φασαρία.
«Κοιμάμαι το παιδί!»,ψυθιριζω έντονα.
«Όταν σου μιλάω,δεν θα φεύγεις!»,εχει κατεβάσει τον τόνο της φωνής του,όμως το ύφος του είναι ίδιο. Επιθετικό.
«Τι σε έχει πιάσει γαμωτο; Μπορείς να μου εξηγήσεις;»,νιώθω μερικά δάκρυα να κυλούν στο πρόσωπο μου. Νιώθω ήδη αρκετά πιεσμένη,και όλη αυτή η έκρηξη του,δεν με βοηθάει. Είμαι αναγκασμένη να μπω σε έναν καινούριο ρόλο! Να παρατήσω την προηγούμενη ζωή μου,το πανεπιστήμιο,της εξόδους,και να φροντίσω αυτό το πλάσμα που τόσο θέλαμε και οι δυο,και που αυτή τη στιγμή ξεκινάει να κλαιει. Ο Charles δεν προλαβαίνει να μου μιλήσει,καθώς μπαίνω στο δωμάτιο της μικρής και του ζητάω να μείνει εξω από αυτό. Πλησιάζω στην κούνια της και την παρατήσω για μερικές στιγμές. Το ροζ φορμάκι της,με μερικά παιδικά σχέδια πάνω του,είναι πανεμορφο. Επεξεργάζομαι για μερικά δευτερόλεπτα,το πως θα την σηκώσω,χωρίς να την τραυματίσω. Μου φαίνεται τόσο εύθραυστη! Τόσο μικρη!
Την κρατάω στα χέρια μου,και προσπαθώ να την νανουρίσω,καθώς νιώθω μερικά δάκρυα ακόμη να κάνουν την εμφάνιση τους. Μετά από μερικές στιγμές,ακούω την πόρτα να ανοίγει.
«Ξέρω ότι θέλησες να μείνεις μόνη σου,αλλά ήθελα να σε δω»,ακούω την φωνή του αδερφού μου,ασυνήθιστα ηρεμη. Με παρατήσει για μερικές στιγμές.
«Τι συνέβη; Γιατί κλαις;»,με ρωτάει ξαφνιασμένος καθώς με πλησιάζει.
«Ο Charles»,είναι το μόνο που καταφέρνω να πω,καθώς το ενδιαφέρον μου επικεντρώνεται ξανά στην Νεφέλη.
«Τι έκανε ο Charles;»,με ρωτάει,ψυθιριστα,την στιγμή που αφήνω τρυφερά την Νεφέλη στο κρεβατακι της. Του κάνω νόημα να με ακολουθήσει εξω από το δωμάτιο,καθώς οι αισθητηρες των μωρών είναι ιδιαίτερα εύθραυστοι,και με τον παραμικρό ψίθυρο,ίσως να ξυπνήσει. Ξανά.
«Ξεσπάει πάνω μου για λογους που δεν ξέρω»,αναφωνώ την στιγμή που μπαίνουμε στην κρεβατοκάμαρα και κλείνω την πόρτα πίσω μας. Πρώτη φορά,μέσα στα χρονια,νιώθω πως έχω έρθει τόσο κοντά με τον αδερφό μου. Πως εκτός από την μητέρα μου,έχω και άλλη οικογένεια. Οικογένεια που με νοιάζεται τουλάχιστον,καθώς ο πατέρας μου δεν τηλεφώνησε καν,να μου ευχηθεί για την καινουρια μου ζωή,η τουλάχιστον να ρωτήσει,για το εγγόνι του.
«Ophelia,είναι αγχωμένος! Έχω υπάρξει στη θέση του! Πέρυσι κιόλας! Όλη η διασημότητα ειιναι πάνω του,διαβάζει καθημερινά άρθρα που προσπαθούν να τον διασύρουν,έχει ένα πρωτάθλημα να κερδισει,που χωρίς αμφιβολία,φέτος είναι δικό του,και τώρα,και το παιδί!»,ο Max,τον δικαιολογεί. Δεν είπα ποτε,πως εκείνος δεν έχει πολλά πράγματα στο κεφάλι μου,απλά και εγω,ζητάω κατανόηση! Ούτε για εμένα είναι εύκολο! Όπου υπάρχει ο Charles,πρέπει να αναφέρομαι και εγω,και το αντιθετο! Δεν γίνεται να μιλήσουν για εμένα χωρίς να αναφερθούν σε εκείνον!
«Max,δεν ξέρω πως να τα διαχειριστώ όλα αυτά!»,σχεδον του φωναζω,και εκείνος απλά με τραβάει στην αγκαλιά του.
«Δεν χρειάζεται να τα διαχειριστείς τέλεια και σίγουρα δεν χρειάζεται να τα διαχειριστείς μόνη σου! Είμαι εδώ για εσένα Lia»,λέει,τρυφερά,ενώ παραμένω χωμένη στην αγκαλιά του.

«Το δείπνο είναι έτοιμο»,ακούγεται η φωνή της Freya,καθώς ανοίγει απότομα την πόρτα του δωματίου,και ορκίζομαι πως σοκάρεται με την εικόνα που αντικρίζει. Για όλους είναι περίεργη,η τωρινή σχέση μου με τον Max.
«Ερχόμαστε»,αναφωνώ,χαρίζοντας της ένα χαμόγελο. Προκειμένου να «γιορτάσουμε»,την άφιξη της Νεφέλης στο σπίτι,κανονίσαμε ένα δείπνο,με τον Max,την Kelly,τον Carlos και την Freya. Ίσως έρθει και ο Daniel,όμως δεν γνωρίζω. Δεν έχω καμία ορεξη για φαγητό και ακριβο κρασι! Άσχετα,που δεν μπορώ να πιω λόγω του θηλασμού. Θα βλάψει την Νεφέλη!

Το δείπνο έχει αρχίσει εδώ και αρκετη ώρα. Ο Daniel,έχει μερικά λεπτά που πέρασε το κατώφλι του σπιτιού,και δεν δίστασε να καθίσει δίπλα μου! Οι σχέσεις μας,άρχισαν να γίνονται ιδιαίτερα καλές,στην διάρκεια του καλοκαιρινού διαλείμματος,όπου περνούσε αρκετές ώρες με τον Charles. Εγω,αποφεύγω να ανταλλάζω κουβέντες,έστω και βλέμματα με τον Charles. Είμαι ακόμη,πολύ θυμωμένη μαζί του! Θέλω πρώτα να καταλάβω το συμβαίνει μέσα στο κεφάλι του,και μετά να τον βοηθήσω να το ξεπερασει,και ύστερα να συνεχίσουμε την πανέμορφη ζωή που ξεκινήσαμε μαζί,μερικές ημέρες πριν,στο μαιευτήριο.
Η Kelly,η αρραβωνιαστικιά του Max,θέλησε να μας ζητήσει να στέψουμε την προσοχή μας για μερικές στιγμές σε εκείνη και όσα έχει να μας πει. Το βλέμμα μου,κλείδωσε στο δικό της,καθώς περίμενα με αγωνία,τι έχει να μοιραστεί μαζί μας.
«Είμαι έγκυος! Ο Max θα γίνει μπαμπάς!»,αναφωνησε εκείνη με ένα τεράστιο χαμόγελο να ζωγραφίζεται στο πρόσωπο της. Καιρός ήταν! Αμέσως σηκώνομαι από τη θέση μου και τρέχω να αγκαλιάσω τον αδερφό μου.
Ειναι τόσο ομορφο να έχεις μια οικογένεια που σε νοιάζεται,τελικά! Και ας μην είναι πάντα άνθρωποι με τους οποίους δένεσαι εξαιτίας του ίδιου αίματος!

Καινούριο παρτ! Ελπίζω να σας άρεσε! Φιλάκια πολλά!
Αστεράκι κ σχόλιο!❤️