I wanna be yours.

Part 7.

«Απάντησε μου ειλικρινά Lia! Είμαι ο αδερφός σου! Πρέπει να ξέρω!»,μου φώναζε ο Max από την άλλη πλευρά της γραμμής. Γαμωτο σου Perez!
«Max,δεν μπορούμε να το συζητήσουμε από το τηλέφωνο!»,του είπα σε μια προσπάθεια να ξεφύγω,τουλάχιστον για τώρα.
«Ophelia ασε τις μαλακιες! Απαιτώ να ξέρω τι γίνεται με τον Leclerc! Θέλω να ξέρω αν ο εχθρός μου πηδάει την αδερφή μου!», αποκρίθηκε οργισμένος. Τα λόγια του,χτυπάν σαν μαχαιριές στην καρδιά μου. Δεν μπορεί να μιλάει έτσι για εμένα!
«Max,δεν είμαι αντικείμενο και απαιτώ σεβασμό! Δεν είναι δικό σου πρόβλημα η προσωπική μου ζωή,και για αυτό μείνε εξω από αυτή!»,αναφωνησα με ήρεμο τόνο. Εάν υπάρχει μια διαφορα ανάμεσα σε εμένα και τον μεγάλο μου αδερφό,είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε τα πράγματα.
Του έκλεισα το τηλέφωνο,πριν προλάβει να μου απαντήσει,και το πέταξα στην άκρη. Και τώρα; Τώρα τι κάνω; Πως θα δικαιολογήσω όλη αυτή την κατάσταση στον μπαμπά μου;

Χτύπησε το κουδούνι,και πετάχτηκα από τη θέση μου. Τι διάολο; Έτρεξα στην πόρτα,και την άνοιξα χωρίς να το σκεφτώ δεύτερη φορά.
«Ophelia Verstappen;»,με ρώτησε ο λεπτοκαμωμένος,μεσήλικος άνδρας που στεκόταν απέναντι μου και κρατούσε στα χέρια του μια τεράστια ανθοδέσμη με κόκκινα τριαντάφυλλα.
Του χάρισα ένα χαμόγελο.
«Η ίδια!»,αναφωνησα.
«Αυτά είναι για εσάς»,μου ειπε,δινοντας μου την ανθοδέσμη.
«Μπορώ να ρωτήσω εάν γνωρίζεται από ποιον είναι;»,είπα και γέλασα,γνωρίζοντας ήδη την απάντηση.
«Θεωρώ πως θα το μάθετε από την κάρτα! Καλή σας συνέχεια»,μου απάντησε ευγενικά χαρίζοντας μου ένα χαμόγελο. Έκλεισα την πόρτα,και κατευθείαν επιασα στα χέρια μου την κάρτα που υπήρχε μέσα σε αυτά.

Άφησα την ανθοδέσμη με τα αμέτρητα,πανέμορφα,τριαντάφυλλα στο τραπεζάκι του σαλονιού.

Σε ευχαριστώ που ήρθες στη ζωή μου!
Χαμογέλασα μόλις το διάβασα. Διάολε,δεν μπορώ να του κρατήσω κακία!

Πήρα στα χέρια μου το τηλέφωνο μου που ήταν πεταμένο στην άκρη του καναπέ. Αναζήτησα την επαφή του και πάτησα κατευθείαν το κουμπί της κλήσης. Σε δευτερόλεπτα το σήκωσε.
«Παρακαλώ»,είπε.
«Σε ευχαριστώ για τα λουλούδια»,αναφωνησα,χαμογελώντας σαν τη χαζή.
«Πριγκίπισσα,σου έστειλα λουλούδια γιατί δεν μπορούσα να έρθω εγω! Αν μπορούσα να έρθω,τώρα ήδη θα φώναζες το όνομα μου»,είπε,και πάγωσα στη θέση μου. Το στομάχι μου σφίχτηκε από επιθυμία. Το σώμα μου τον θέλει,τον ζητάει. Δεν ξέρω τι του απαντήσω,και νιώθω τις αναπνοές μου να γίνονται πιο κοφτές. Θεέ μου,ποσο με επηρεάζει;
«Πριγκίπισσα είσαι καλά;»,ρώτησε παιχνιδιάρικα και γέλασε.
«Οχι Charles! Δεν είμαι καλά! Σε θέλω παρα πολύ για να είμαι καλά ενώ λείπεις!»,του απάντησα ειλικρινά.