KARANLIKTA Kİ GÜNEŞ

3.Bölüm

Görüşmeyeli nasılsınız aşklarım

Yeni bölüm ile karşınızdayım. Umarım beğenirsiniz. Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın:)

&&&

Mira Güneş Kıraslan

Gözlerimi usulca açmaya çalışıyordum. Ellerim ayaklarım bağlı bir şekilde oturuyordum. Buraya nasıl geldiğimi hatırlamıyordum.

Bileklerim de hafif bir sızı hissettim. Çevreme bakmaya çalıştım. Burası bana tanıdık geliyordu. Hatırladım buraya daha önce gelmiştim 3 yıl önce...

Ellerimi çözmeye çalışıyordum ama hiç bir işe yaramıyordu. En son tükenmezlik için de pes ettim.

Beni kim buraya getirmişti. En son hatırladığım şey Yaman'ın kollarını bayılmamdı...

Tekrar çevreme bakmaya başladım. Hala herşey aynıydı. Gözlerimi sıkıca yumdum. Şuan tek istediğim şey buradan bir an önce çıkmaktı. Burada biraz daha kalırsam eğer o gün yaşananlar aklıma tekrar gelecek.

Karşımda duran demir kapının açılma sesini duydum. Gözlerimi açıp bakışlarımı kapıya yönlendirdim.

İçeri giren adamı görünce şaşkına döndüm. Bu olamazdı imkansız.

"Merhaba Güneş tekrar karşılaştık. Özledin mi beni?"

3 yıl önce benimle nasıl konuşuyorsa öyle konuşuyordu. Sesini duymaya tahammülüm yok!

"Ben nasıl bir oyunun içine düştüm lan!"

"Bu oyunu sen başlattın Güneş. Bende devam ettiriyorum."

"Bu imkansız sen şuan nasıl benim karşım da duruyorsun lan! Öldün lan sen öldün!"

"Belki de ölmemişimdir ha olamaz mı?"

"Seni benim öldürdüğüm ihtimalini düşünürsek eğer  böyle bir şey olası bile değil Yavuz!"

"Ah be Güneş ne kadar egoistsin sen böyle."

"Buna ego diyemezsin Yavuz  olan neyse o. Hem beni en iyi senin tanıman lazımdı. Sonuçta başına az bela açmadım ha?"

"Yaptıklarının bedelini ödemek zorundasın Güneş. Yaptıklarını sana ödetmeden bana huzurlu uyku yok!"

"Ben ne yaptıysam herşeyi hakettin Yavuz. Sen bir savaş başlattın bende o savaşa dahil oldum. Bu dünya da herşey karşılıklı. Yaşadığın herşeyin kat ve kat fazlasını hak ediyorsun biliyorsun değil mi?"

Sözümü bitirdiğim anda dışarıdan silah sesleri gelmeye başladı. Adamlarından birini ne olup bittiğini öğrenmek için göndermişti.

Yüzümde küçük bir tebessüm belirdi. Gelen kişileri az çok tahmin ediyordum. Yüzümde ki tebessüm gülüşe dönüştü ve Yavuza  döndüm.

"Sanırım yolun sonuna geldik ha Yavuz. Bence beni bırak. Ölümün belki daha acısız olur. Bak kimseye böyle bir teklifte bulunmam ha iyi değerlendir."

"Teklifiniz bana hiç cazip gelmedi hanımefendi."

"Zaten seni acısız bir şekilde öldürme fikri bana hiç cazip gelmemişti."

Ölü birini tekrar öldüremezsin Güneş.

O yanıma gelebilir ama ben onu öldüremem öyle mi? Şuan bir karmaşanın içindeyim. Zihnim bana oyun oynuyor olmalı.

Yavuzun adamı olduğunu düşündüğüm adam Yavuzun kulağına bir kaç şey söylüyordu. Yavuzun yutkunuşunu an be an izledim. Bakışlarını bana çevirdi.
"Kusura bakma Güneş şuan gitmem gerekiyor ama tekrar karşılaşıcaz emin ol "