KARANLIKTA Kİ GÜNEŞ

14. Bölüm

Yeni bölüm ile karşınızdayım.

İyi okumalar dilerim.

(Vote+Yorum)

&&&

Yazar'ın ağzından

İstanbulu hüzün ile seyreden bir kadın.

Ona aşkla bakan bir adam.

Genç adam oturdu sevdiği kadının yanına. Kadın genç adamı hatırlamıyordu ama adam kadını tek bir saniye bile unutmamıştı.

Her an genç kadın aklındaydı. Sevdiği ilk kadındı. Sevdiği son kadın olmasını istiyordu.

Sordu genç adam sevdiği kadına.

"Hüzün çökmüş gözlerine. Söyle bu hayat sana nasıl bir yanlış yaptı da bu kadar üzgünsün?"

Genç kadın yanına oturan genç adama baktı. Nedensizce sabahtan beri içinde olan huzursuzluk geçmişti. Genç adam gelirken huzurda getirmişti.

"Bugün..." Dedi genç kadın. Yutkundu ardından devam etti.

"Bugün annemin ve babamın ölüm yıldönümü." Dedi buruk bir tebessümle.

"12 yıl oldu. 12 yıldır annem ve babam benden uzakta. Özlüyorum onları... Çok özlüyorum."

"Annen ve baban senden uzak olmak istemezdi emin ol. Ama bu onların vereceği bir karar değildi!" Dedi genç adam.

Sustu genç kadın. Bakışlarını gökyüzüne çevirdi. Ardından ağzından istemsizce şu sözcükler döküldü.

"Bir insan nasıl tanımadığı bir insanın yanında huzur bulabilir ki?"

"Beni tanımadığını kim söyledi? Biz tanışmıştık. Ama unuttun beni. Benimle beraber bütün anılarını da unuttun." Genç adam sevdiği kadına çevirdi bakışlarını.

"O kazadan sonra tanıdığın herkesi hatırladın ama beni hatırlamadın. Söyle bana beni unutacak kadar az mı sevdin beni? Oysaki ben herkesten vazgeçecek kadar çok sevmiştim seni."

Genç kız baktı karşısında duran adama. Genç adamın sözlerinden hiç bir şey anlamıyordu.

"Biz tanışıyor muyduk?"

"Evet tanışıyorduk. Bak ben senin sağlığın için uzun zamandır karşına çıkamıyordum. Ama dayanamadım. Senden uzak olmak nasıl canımı acıtıyor biliyor musun? Hatırla artık beni efulim. Lütfen!" Dedi ağlamaklı sesi ile.

Esra karşısında duran adama baktı.

"Özür dilerim ben...ben hatırlayamıyorum. Olmuyor." Dedi Esra gözyaşları içinde.

"Hatırlat bana kendini. Lütfen! Ben yapamıyorum ama sen bana yardım et."

"İyi bak etrafına. Hatırlamaya çalış. İlk kez burada karşılaşmıştık. İlk kez beni burda öpmüştün. İlk kez bana burda 'seni seviyorum!' demiştin."

"Hiç mi sevmedi şuran beni." Dedi elini kızın kalbinin üzerine koyarak.

"Nasıl bu kadar kolay unuttun beni?"

Esra karşısında duran Buluta baktı uzun uzun. Gözlerin de şimşek çaktı resmen. Gözlerinin önünden geçmişten bir kaç anı gelip geçti. Kalbi hızlı atmaya başladı. Buluta yaklaştı Esra. Bulut'a olabilirdiğince yaklaştıktan sonra ellerini Bulut'un elleri ile kapladı.

Bulut Esra'nın yaptığı hareketle hem şaşkınca hemde mutluluk ile baktı sevdiğine.

Esra Bulut'un elini tutması ile biraz daha anı gelmeye başladı gözlerinin önüne.