KARANLIKTA Kİ GÜNEŞ

11. Bölüm

Merhaba meleklerim nasılsınız?

Yeni bölüm ile karşınızdayım.

(Vote+Yorum)

&&&

Demir Karabulut

Arabamı Güneşimin olduğu uçurum kenarına doğru sürmeye başladım. Bugün Güneşin annesinin doğum günüydü ama bir çok sorun yaşamıştı.

Güneşin bugün bana her zamankinden daha çok ihtiyacı vardır. Güneşin olduğu uçuruma geldiğim zaman arabayı durdurdum. Onu gördüm. Yaşama sebebimi...

Güneşe doğru yürümeye başladım. Güneşe baktığım zaman bir ayağını uçurumdan sarkıtıyordu.

Hızla Güneşin yanına koştum. Ve hızla onu kendime çektim korku ile.

"Noluyor lan." Dedi şaşkınlıkla. Arkasını döndü ve bana baktı. Ben ise onu sıkı sıkı sarmıştım.

"Dur nefes alamıyorum." Dedi. Böyle söylediği an onu hemen bıraktım. Güneşe baktım ve konuşmaya başladım.

"Naptını sanıyorsun sen? Ben gelmezsen atlayacaktın oradan." Dedim uçurumu işaret ederek.

"Yok artık. Canımı sokakta bulmadım ben. Ben neden oradan atlayayım."

"Ne diye ayağını öyle uzattın o zaman?"

"Ya keyfimin kahyası mısın sen hem sanane?" Dedi çemkirerek. Ardından ne oldu bilmiyorum ama gözleri dolmuştu.

"Ne oldu?" Dedim bir adım Güneşe yaklaşarak.

"Sana bir şey soracağım ama bana yalan söyleme olur mu?" Dedi yüzüme bakarak.

"Ben sana ne zaman yalan söyledim ki?"

"Hiç bir zaman." Dedi tereddüt etmeden.

"E o zaman gönder gelsin." Dedim şaka ile.

"Sen beni mi aldattın?" Dediği zaman biran duraksadım. Ne demişti o? Beni mi aldattın? Merakla Güneşe döndüm.

"Bu da nereden çıktı?"

Arabanın yanına gidip torpidoda olan bir zarf getirdi. Zarfın içinde fotoğraflar vardı.

"Bu kadın kim?" Dedi fotoğrafları bana vererek. Elime aldım fotoğraflara baktım.

"Bu Sıla ben ve Merihin çocukluk arkadaşı." Dedim hala fotoğraflara bakarken. Bu fotoğraflar nereden çıkmıştı?

"Neden ona öyle sarıldın?"

"Arkadaşıma sarılamaz mıyım?" Diye sordum.

"Sarıla bilirsin tabi. Ama merak ediyorum sadece beni böyle bir günde tek başıma bırakacak kadar seni benim yanıma gelmeni hata ve hatta aramalarıma geri dönüş yapamayacak kadar kendine bağlayan kadın kim?"

"Güvenmiyor musun bana?" Dedim. Bir adım bana yaklaşıp cevap verdi.

"Sana kendimden bile çok güveniyorum. O kadar ki sevgilin seni aldatıyor denildiğinde ellerin de fotoğraflar ile karşıma çıkıldığı zaman bile o yapmaz diyorum. Ben senin yaptığın gibi yargısız infaz yapmıyor. Sana soruyorum. Yapmadığını bildiğim halde sana soruyorum çünkü insan bazen duymaya ihtiyaç duyuyor."

Söylediği sözlerin içinde tek bir şeye takılmıştım.

"Ben senin yaptığın gibi yargısız infaz yapmıyorum."

Üzülmüştüm ama bunu Güneşe belli etmedim. Merakla ona döndüm.

"Peki bir şey sormak istiyorum. Sen benim yerim de olsaydın. Eskiden sevdiğim bir kadını öpüyormuş gibi görünen fotoğraflarımı görsen sen nasıl tepki verirdin Güneş? Biraz empati yapmaya çalışsan. O an nasıl hissettiğimi bir anlasan."