KARANLIKTA Kİ GÜNEŞ

20. Bölüm

Yeni bölüm ile karşınızdayım.

Yeni bölümdeyiz ama ben hala 19. Bölümün etkisindeyim 🤧

Güneş öldü ama şunu sakın unutmayın güzellerim.

Güneş her zaman doğar:)

Ne demek istediğimi bölümü okuyunca anlarsınız.

Ben sizi tutmayayım.

İyi okumalar dilerim.

(Vote+yorum)

&&&

6 Yıl Sonra

Demir Karabulut

Ayaklarım ezbere bildiği rotaya doğru yürüyordu. 6 yıldır her özel gün de geliyorum buraya.

Rotama vardığım da durdum. Önce önüm de olan toprak yığınına baktım. Ardından ise üzerin de onun adının yazdığı mezar taşına baktım.

Mira Güneş Karabulut

Bu toprağın altında Güneşin olduğunu bilmek çok canımı yakıyordu. 6 yıldır hep canım yanıyordu. Mezar taşına yaslandım.

İçinde Güneşin olduğu toprağa baktım.

"Özür dilerim geçen ay gelemedim. Görev biraz uzun sürmüştü de. Ama bak şimdi buradayım. Geldim sana."

Getirdiğim beyaz gülleri mezarın üzerine koydum. Elimde ki telefondan saate ve tarihe baktım.

7 Mayıs Saat 00.00

"Doğum günün kutlu olsun Güneşim. İyiki doğdun. Eğer bugün yaşasaydın 31 yaşına girecektin benimle beraber. Beraber doğum günümüzü de kutlardık eskiden olduğu gibi... Keşke benden bu kadar erken gitmeseydin."

"Sen ölünce benim evim başıma yıkıldı. Yaşamak istemedim. Ölmek istedim. Sana verdiğim söz yüzünden onu da yapamadım. Bende bu mesleğe başladım. En kısa yoldan intihar etmeden ölmek için. Ama gör bak 6 yıldır hala sensiz yaşıyorum. Ölmüyorum."

Arkamdan ayak sesleri işitmem ile arkama döndüm. Esra ve Bulut uzaktan beni izliyordular.

Bulutun gözlerin de ki hüznü görebiliyordum. Güneşin ölümünden en az benim kadar etkilenmişti.

Bulut ve Esra iki yıl önce evlenmiştiler. Ve şimdi Esra 4 aylık hamileydi. Esra'nın yavaş yavaş büyüyen karnına baktım. Gülümsedim.

Güneş yaşasaydı belki bizim de çocuklarımız olurdu. Belki gelir gecenin bir yarısı tuhaf tuhaf şeyler aşerirdi. Belki kilo aldığı için hayıflanırdı. Bu hayallerim gerçek olabilirdi eğer Güneş şuan yaşasaydı.

Esra ve Bulut yanıma geldi. Esra'nın gözleri dolmuştu. Hiç beklemediğimiz an bir hıçkırık sesi duyuldu. Esra şuan ağlıyordu. Hormonlardan dolayı fazla duygusallaşmıştı.

Bulut Esraya sarıldı. O an bende Güneşe sarılmak istedim. Sarılmaları bitince ayrıldılar.

Bulut Güneşin içinde olduğu toprağa dokundu.

Elinde olan papatyaları mezarına koydu.

"Doğum günün kutlu olsun abla. İyiki doğdun. Sen şuan yanım da değilsin ama hep kalbimdesin. Ben seni çok özledim abla. Rüyalarıma gir hiç olmazsa. Gerçek hayatta olmasa da rüyalarım da göreyim seni. Rüyalarım da sarılayım sana." Göz yaşlarını sildi. Ardından tekrar konuşmaya başladı.