KARANLIKTA Kİ GÜNEŞ

5. Bölüm

Nasılsınız aşklar?

Yeni bölüm ile karşınızdayım keyifli okumalar.

&&&
Mira Güneş Kıraslan

Sabah erkenden uyanmıştım. Bugün kınam vardı. Önce duş alıp rutin işlerimi hallettim. Ardından yatakta uyuyan Yamana doğru adımladım.

"Uyan yakışıklım aç gözünü. Dinle aşıkın sözünü.Vermişim sana özümü. Benim yakışıklı prensim." Keloğlan'ın şarkısını değiştirerek söylüyordum.

Yaman'ı hafif dürtüp konuşmaya devam ettim."Yaman, uyan hadi." Ne olduğunu anlamadan Yaman beni çektiği gibi altına aldı. İki eli belimde duruyordu. Böyle bir hareket beklemiyordum. Şaşkınlık ile Yamana bakıyordum. Yaman ise hiç oralı olmayıp kafasını boynuma gömdü.

"Yaman kalk Allah aşkına ne yapıyorsun?"

"Karımın kokusunu içime çekiyorum." Kafasını boynuma gömdüğü için sesi boğuk çıkıyordu.

"Ama şuan olmaz."

Kafasını kaldırıp bana baktı sonra konuşmaya başladı."Senin kokunu içime çekmek için zaman mı kollamalıyım. Karım değil misin? Hem ayıp birşey yapmıyorum ki ben." Sinirlenmişti. Ellerini bellimden çekti. Sonra sinirli bir şekilde banyoya girdi.

Yaman kısa sürede duş aldıktan sonra belinde havlusu ile banyodan çıkmıştı. Üzerin de kıyafeti olmadığını fark ettiğim an kafamı başka bir tarafa çevirmiştim. Ama ani bir karar ile bakışlarımı ona çevirdim.

Yaman bana bakmadan dolaba adımladı. İçinden bir kaç tane kıyafet çıkardı. Bakışları bana döndü.

"Ne o beni mi izliyeceksin?" Sinirle konuşmasının ardından adımlarımı geniş balkona yönelendirdim.

Ellerimi balkonun demirliklerine koydum ve etrafı izlemeye başladım. Hafif rüzgar vardı. Rüzgar açık olan saçlarımı geriye doğru savurmaya başladı.

Ne çok isterdim Fırtına'nın şuan yanımda olmasını. Gelip bana sarılmasını. Benim kardeşim gelin mi oluyor demesini.

Hep kendime belki zamanla geçer dedim, sensizliğe zamanla alışırım dedim ama olmadı. Biliyorum sadece kendimi kandırdım.

Bakışlarımı gökyüzüne kaldırdım. "Sensizliğe alışamıyorum Fırtına. Her anım da aklımdasın. Belki kimse bilmiyor ama ben seni çok özledim."

Birinin beni izlediğini hissediyordum. Hemen bakışlarım ile etrafa bakmaya başladım. Sokağın başında biri beni izliyordu. Yüzünde örtü olduğu kim olduğunu anlamamıştım. Ama yüzü kapalı olduğu halde bana tanıdık gelmişti. Berkin kapının önüne çıktığını gördüğü an koşmaya başlamıştı.

Berk onun koştuğunu gördüğü an bana baktı. Ona yakala o adamı bakışlarını attığım an adamın peşinden koşmaya başladı.

Bende hemen içeri geçtim. Önce masanın üzerin de duran silahı alıp konaktan dışarı çıktım. Berk'in koştuğu yöne doğru koşmaya başladım.

Arkamdan Yaman'ın geldiğini anlamıştım. Hızlı koştuğum için Berk'e yaklaşmaya başlamıştım.

Yabancı adam onu bekleyen arabaya binip hızla uzaklaşmıştı. Adamın gittiğini gördüğüm an koşmayı bırakmıştım.

Yaman, Rüzgar ve Toprak koşarak yanıma gelmişti. Yaman kolumdan tutup beni kendine doğru çevirmişti. Sinirle konuşmaya başladı.

"Kimdi o adam Mira?" Cevap vermediğim zaman tekrar konuşmaya başladı. "O adam kimdi Mira?" Tekrar cevap vermemiştim. Sinirlenmişti. Bu sefer beni sarsarak konuşmaya başladı
"Sana birşey soruyorum Mira yüzüme bak ve cevap ver."