KARANLIKTA Kİ GÜNEŞ

Gelecek bölümden kesit

Gelecek bölümden küçük bir kesit ile karşınızdayım.

Evet biliyorum yeni bölüm biraz gecikti. Ama cidden kafamın karışık olduğu bir dönem oldu bu iki hafta.

Bu iki haftadır hiç bir şey yapamıyorum. Boş boş telefona bakıyorum. Yazmak için Wattpada giriyorum illaha bir şey oluyor. Yazamıyorum.

Kusura bakmayın lütfen. Yeni bölüm en kısa sürede gelecek. Kendinize iyi bakın. En kısa süre içinde görüşmek üzere.

&&&

Ellerim de sevdiğim adamın kanı vardı.
Sevdiğim adam karşımda can çekişiyor ama ben engel olamıyorum.

"DEMİR!" Diyerek tüm hiddetim ile bağırdım.

"Dayan sevgilim. Benim için çocuklarımız için bizim için dayan lütfen."

Üzerimiz de kanlı üniformalar ile elimiz kolumuz bağlı duruyorduk.

Sevdiğim adam çocuklarımın babası burda ölse şehit mi olacak?

Çocuklarım şehit çocuklarımı olacaklar?

Ellerinde sopalar ile acımasızca Demire vuruyorlardı.

Kafasını kaldırdı. Yüzüme baktı.

"Şehit olursam ağlama sakın. Güldürme bu hainleri. Söz ver bana ağlamayacağına dair."

"Bugün değil! Bugün şehit olamazsın! Henüz çok erken. Henüz çocuklarımız sana baba diyerek koşmadı. Henüz onlara sarılamadın. Lütfen dayan."

Sözümü bitirdiğim an kurşun sesleri gelmeye başladı etraftan. Yardım gelmişti. Demir kurtulacaktı.

Ellerim çözüldü an hızla Demirin yanına koştum.

"Ben bencil bir kadının Demir. Ben seni bıraktım. Ama lütfen sen beni ve çocuklarımızı bırakma. Seni çocuklarımız ile tanıştırmalıyım lütfen bırakma bizi."

Demir gözlerimin içine bakıyordu.

Demirin gözlerine baktım.

"Gözler yalan söyler mi Demir?"

"Gözler yalan söylemez Güneşim."

"Gözlerin kalamayacağını söylüyor."

"Gözlerim yalan söylüyor sevgilim."

Demirin gözleri yavaşça kapandı. Elleri elimden düştü. Nabzına baktım atmıyordu. Kalbi durmuştu. Kalbi benim için atan adamın kalbi duramazdı.

Bitmişti herşey. Sevdiğim adam kucağımda şehit olmuştu...