KARANLIKTA Kİ GÜNEŞ

7. Bölüm

Nasılsınız aşklar. Umarım iyisinizdir.

Yeni bölüm ile karşınızdayım.

İyi okumalar dilerim.

&&&

Mira Güneş Kıraslan

"Söz verdiğin gibi karanlığıma Güneş olur musun. Beni bu karanlıktan kurtarır mısın? Gerekirse benimle beraber karanlığa mahkum kalır mısın?"

"Sözüm söz Güneşim. Seni o karanlıktan çıkarmaya çalışacağım. Eğer olmadı seninle beraber o karanlığa mahkum kalacağım. Sözüm söz."

Demir bana sarılmıştı bende ona karşılık vermiştim. Bir anda ayrıldığında ona döndüm.

"Ne oldu?"

"Güneş şimdi sen benim neyimsin?" Ellerimi boynuna sarıp fısıltılı bir şekilde konuşmaya başladım.

"Neyin olmamı istersin?"

"Karım." Dedi benim gibi fısıltılı konuşarak. Hız 180 maşallah.

"İstersen olurum." Dedim. Şaşkınca yüzüme baktı.

"Vallaha mı?"

"Vallaha."

"Bu kadar hızlı mı?"

"Sen dedin karım ol diye. Yoksa benimle evlenmek istemiyor musun?"

"Benim karım ve gelecekte ki çocuğumuzun annesi olmanı herşeyden daha çok istiyorum. İstesen hemen şimdi evlenirim senle ama gelecekte pişman olmanı istemiyorum."

"Şimdiye kadar hiç beni sevdiğine pişman oldun mu?" Merakla yüzüne bakıyordum.

"Hayır hiç pişman olmadım. Aksine beni sevmesen bile hep en güzel iyikim oldun. Sen benim hiç bir zaman pişmanlığım olmasın Güneş."

Söylediği şey ile yüzümde buruk bir gülümseme oluştu.

"Ah be adam." Diyip boynuna sarıldım.

"Ah be kadın." Diyip o da bana sarılmaya başladı.

Bedenlerimiz bir birinden ayrıldıktan sonra Demir bana döndü.

"Önce benim güzeller güzeli sevgilim ol. Sonra sözlüm, nişanlım ve sonra karım ol nasıl fikir ama." Dedikten sonra göz kırpmıştı.

"Ya bence ben önce senin güzeller güzeli sevgilin olayım sonra direkt karın olayım nasıl ama." Dedikten sonra aynı onun gibi göz kırptım.

"Biraz sabırsızız galiba. Direkt karım olmak için fazla heveslisiniz Güneş hanım."

Diyerek bana doğru yürüdü. O bana doğru adım atınca ben istemsizce geriye doğru gidiyordum. En son ayaklarım yatağa çarpınca durdum.

"Ben sabırlı biriyimdir. Sadece sen beni uzun zamandır bekliyordun. Seni daha fazla bekletmek istemiyorum."

Demir dibime kadar girince ellerimi onun göğsüne koydum. İstemsizce ellerimi hareket ettiriyordum.

"Ben seni ölene kadar beklerim be Güneş. Hiç bir şeyin hevesiniz de kalmasını istemiyorum. Herşeyi usulüne göre yapıcaz zamanı geldiği zaman."

Gülümsedim. Ben Demire gülümserken ellerim onun karın kaslarında geziniyordu. Demirin kasıldığını fark etmiştim.

Kısık bir sesle konuşmaya başladı.

"Ne yapıyorsun Güneş?"

"Sevgilimin vücudunu keşfediyorum." Dedim.

"Güneş!"