DENEK

ARTIK DENEKSİN

Hatırlatma:Odaya baştan aşağı siyah kıyafetli biri girdi.

Alin'den

Odaya biri girmişti şapkalıydı ve yere baktığı için yüzü tam görünmüyordu. Tam karşımdaki sandalyeyi çekti ve oturdu, ben ona dikkatlice bakarken, şapkasını çıkarıp masaya bıraktı ve bana baktı.

Alin gördüğü yüz ile şaşırmıştı. Karşısındaki kişi ise bir psikopat gibi sırıtıyordu.

Ama bu kaçırıldığım gece tanıştığım kişiydi, Savaş'ın arkadaşı. Ateş...

- Ateş?

Ateş: Ahh evet, hafızan iyi, tanıdın beni. Beni görmek istemişsin. Nasılsın görüşmeyeli?

- Dalga mı geçiyorsun, nasıl olabilirim?

Ateş: Aaa neden sinirlisin? Sana kötü mü davrandılar?

Ateş sorusunu dalga geçer gibi soruyordu ve bu da Alin'in canını sıkmaya yetiyordu.

- Ateş ben neden buradayım?

Ateş: Ölmek için.

- Ölmek için mi? Ne yani günlerdir senin beni öldürmen için mi burdayım? Bak şakaysa hiç komik değil!

Ateş: Şaka yapar gibi bir halim mi var? Belkide ölmezsin güçlü yaşarsın.

- Açık konuşsana sen! Ne saçmalıyorsun?

Ateş: Hmm açık konuşalım, tamam. Şuan olduğumuz yerin adı denekhane ve burdaki kişilerde bizim gibi, denekler. Sende dahil, artık sende bir deneksin!

-Ne denekhane, denek? Anlamıyorum.

Ateş: Bak burda olan kişiler denekler, onlara deneyler yapılır, testler olur ve bunlar kolay olmaz. Yani ilaçlara dayanamazlar çoğunlukla, bünyeleri kaldırmaz ve ölürler. Eğer ölmeyip hayatta kalırlarsa ve testlerde işe yararsa özel güçleri olur, süper kahraman gibi düşün, bazı güçlerin sana özel...

- Ama bunlar çok saçma...

Ateş: Anlayacaksın. Sende artık bir deneksin. Çoğu kişi ölüyor, yaşayanlarda uzun süre acı çekiyor, zor hayatta kalıyorlar, acılar gün geçtikçe artıyor sonra bizim gibi güçlü oluyorlar. Ama çoğu kişi ölüyor, güçlü ve özel olanlar yaşıyor.

- Şimdi sen bana özel güçlerin olduğunu mu söylüyorsun? Senin gücün ne?

Ateş:(yine psikopat gibi sırıtıyordu.) İstediğim şeyi dokunmadan kullanabilir, hareket ettirebilirim ve acı, insanlara istediğim seviyede, istediğim kadar acı çektirebilirim. Kan, gözyaşı, acı, çığlıklar...bunlar besler beni ve ben senin acı çekişini, ölümünü zevkle izliyor olucam. Sende diğerleri gibi acı çekerek ölüceksin.

Alin'in kafası iyice karışmıştı, anlayamıyordu bu olanları. Acı, denek, denekhane, güçler...

Alin daha onu ilk gördüğünde hissetmişti tuhaf bir şeyler olduğunu. Ateş'in bakışı, gülüşü, konuşma şekli, davranışları normal biri olmadığını ele veriyordu. Bu durum Alin'i hem biraz ürkütüyor hemde sinirlendiriyordu.

Ateş: Buraya geldiğinden beri sadece odandasın, burayı hiç gezmedin, hadi gidelim bana inanmıyorsan kendi gözlerinle gör olacakları. Kendini de hazırlamış olursun demi? Hadi kalk!

Alin'den

Bunların bir rüya olmasını umut ediyordum. Çünkü bu olanlar çok tuhaf, anlam veremiyordum. Ama eğer bu bir rüya değilse anlamam lazım. Ne olucaktı bana? Kendimi neye hazırlayacaktım?