Ateş: Seni seviyorum.
- Bende seni.
Ateş: NE?
Ateş hızla yanımdan kalkmıştı ve oturmuştu. Bense ne yaptığını izleyip anlamaya çalışıyordum.
Ateş: Ne dedin sen az önce?
- Sakin olur musun?
Ateş: Hayır olamam. Soruma cevap ver!
- "Bende" dedim.
Ateş: Güzelim cümleyi tam söyler misin?
Ben bu cümlelere alışkın değildim ama az önce birden söylemiştim. Tekrar yapamazdım geri yatıp arkamı dönmüştüm.
Ateş: Alin tekrar söyle!
- Çok uykum var.
Ateş: Hadi ama güzelim...
- Üzgünüm...
Ateş: Bir kez daha söyle, o kadar zor değil!
Ateş'e döndüm
- Benim için zor.
Ateş yanıma yatmıştı.
Ateş: Zamanla alışırsın prenses.
Onun duymayacağı şekilde cevap vermiştim.
- O kadar yaşayacak mıyım ki?
Ateş: Ne dedin?
- Yani, "Umarım alışırım" dedim.
Ateş: Alışırsın. Hadi şimdi uyu.
- Sen sürekli bakarsan nasıl uyuyacağım?
Ateş: Her gece nasıl uyursan öyle.
- Her gece beni mi izliyorsun?
Ateş: Kâbus gördüğüm zaman yanına geliyorum ve bir süre izliyorum.
- Harbi sapıksın.
Ateş: Ne, sapık mı? Hayır, sapık olduğum için değil iyi olduğunu görmek için.
- İyiyim işte. Sende uyu. Belki kâbus görmezsin.
Ateş: Umarım görmem.
Ateş gözlerini kapatınca bende kapatmıştım.
Sabah gözlerimi çalan telefonum ile açmıştım. Ateş'in uyanmaması için telefonu hemen sessize almıştım ama o uyanmıştı.
Leyal arıyordu.
Uyandırılmaktan nefret ediyorum. Umarım önemli bir şeydir...
- Alo?
"Merhaba Alin Hanım."
Hızla yattığım yerden kalktım.
- Kimsin sen? Leyal nerde?
Ateş'te yattığı yerden kalkıp ne olduğunu anlamaya çalışıyordu.
"Atacağım konuma gelin Alin Hanım."
- Neden öyle bir şey yapıyım?
"Arkadaşınız Leyal için."
- Telefonu ona ver!
"Korkmayın o iyi."
- Sesini duymak istiyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DENEK
Science FictionSEN ARTIK BİR DENEKSİN Denekhanenin başındakiler iyi bir amaç altında denekhaneyi yönetiyorlar. İnsanları denek olarak kullanan bir insan bu kadar iyi olabilir mi? Gerçek amaçlarını öğrenecek olan kişi ise Alin. Peki bu süreçte onun yanında kim olac...