DENEK

BEN İSTEMEDİĞİM SÜRECE...

Odamın yanındaki odadan ses geliyordu. Dediğini anlamamıştım. Yavaşça kapıyı açıp baktım ama o uyuyordu. Muhtemelen rüya görüyordu.

Yine konuşması ile odaya girip ona yaklaşmıştım.

Kabus görüyordu sanırım.

- Ateş...

Onu korkutmak istemiyordum, yavaşça çağırmıştım.

- Ateş...

Yine uyanmamıştı.

Daha da yaklaşıp kolunu tutup çağırmaya başlamıştım.

- Ateş!

Sıçrayarak uyanmıştı. Şaşırmış bir şekilde bakıyordu.

- Sakin ol! Kabus görüyordun sanırım.

Ateş yattığı yerden kalkmıştı.

- İyi misin?

Konuşmamıştı, başını olumlu anlamda sallamıştı.

Konuşmak istemiyor sanırım.

Kalkıp gidecekken elimden tutmuştu. Geri ona dönmüştüm.

Ateş: Gitme!

Yavaşça elimi çekip yatağının yanına oturmuştum.

- Anlatmak ister misin? Ne gördün?

Ateş başını eğmişti.

- Ateş ne oldu? Anlat hadi?

Ateş: Ben korktum...

Başını kaldırıp bana bakmıştı ve derin bir nefes alıp konuştu.

Ateş: Alin gitme! Sakın beni bırakıp gitme olur mu?

- Ne oldu?

Ateş: Sen beni bırakıp gitmiştin. Seni bulamayacağım, göremeyeceğim, duyamayacağım, haber alamayacağım bir şekilde gitmiştin. Ben, ben seni kurtaramadım. Çok çaresizdim. Nefesim kesildi, ben seni kaybettim...

- Öldüğümü mü gördün?

Ateş: Alin bırakma beni, bir daha gitme!

Bir rüya onu nasıl bu kadar etkileyebilir?

- Daha bir yere gitmiyorum. Bak buradayım sakin ol.

Bir süre gözlerini üzerimden ayırmadan bana bakmıştı.

Ateş: Sen yine uyumadın mı?

Sessiz kalmıştım.

Ateş: Güzelim sen iyi misin?

- İyiyim.

Ateş: Neden uyumuyorsun? Yoksa uyuyamıyor musun?

- Sanırım uyuyamıyorum.

Ateş: O zaman yemek yemiyor değilsin. Yiyemiyorsun. Ama neden?

- Bilmiyorum. Boşver bunları, sen geri uyu sabaha daha çok var. Bende adama bakıyım.

Ateş: Hayır, uyumak istemiyorum.

- Ateş sen çocuk musun? Kâbus gördün diye gece boyunca uyumayacak mısın?

Ateş: Gerçek gibiydi. Ben seni kaybetmek istemiyorum.

- Bak burada bizden başkası yok. Bana zarar verecek kimse yok...