DENEK

YARIŞ

-ALP DUR!

Benim yüksek sesle söylememle hem şaşırmış hemde endişe ile sormuştu.

Alp: Ne oldu?

- Lütfen hemen dur.

Alp arabayı sağımızdaki boş bir alanda durdurdu.

Bizim durduğumuzu gören Ateş'de durmuştu.

Hemen arabadan inip hızla ormana doğru gittim.

Alp'de arabadan inmiş ve durmamı söyleyip peşimden gelmişti.

Ormanın iç kısmına doğru biraz gidip durdum. Etrafa baktım ama kimse yoktu.

Geçen denekhanenin yanında da biri vardı ve birden ortadan kaybolmuştu. O zaman yanlış gördüysem şuanda mı yanlış gördüm?

Bu sefer eminim birileri vardı burada. Ama şimdi kimse yok.

Alp: Niye durduk?

- Arabanın yanına gidelim mi?

Alp başıyla onaylamış ve beraber geri arabanın olduğu yere geldik.

Açelya: Ne oldu?

- Hiç hiçbir şey olmadı. Hadi gidelim.

Tekrar arabaya bindik.

Alp arabayı sürmeye başladı.

Kulağıma yine o uğultu geldi. Birisi benim adımı söyledi. Alp ve Açelya'ya baktım. İkiside yola odaklanmıştı. Yani bana seslenmemişlerdi.

Uğultu yine arttı. Yeter artık.

Tamam sakin olmalıyım. Sese odaklanmazsam belki gider.

Uğultu sanki bir konuşma gibi geliyordu artık. Gerçekten birileri konuşuyor gibi. Gün geçtikçe sesler netleşiyor.

Gözlerimi kapattım.

Bir kaç saniye sonra gözlerimi açtım. Artık sesler yoktu. Ama gittiğimiz şeritte, tam önümüzde, yolda biri vardı.

- DUR!

Alp: Yine ne oldu?

- Çarpacaksın. DUR...

Tam çarpacağımız sırada kayboldu.

Camdan ve aynalardan etrafa baktım kimse yoktu. Derin bir nefes aldım.

Alp: Kime çarpıcam? Kimse yok yolda.

- Az önce yolda biri vardı.

Alp: Kimse yoktu. Geçende denekhanede birisini gördüm dedin ama yine kimse yoktu. Sen iyi olduğuna emin misin?

Açelya: Alin keşke dinlenseydin.

- İyiyim ben.

Alp: Çok inatçısın.

Alıştırma yapacağımız yere geldik. Boş bir araziye pist kurmuşlardı. Değişik arabalar vardı.

Hepimiz arabalardan indik. Ben piste bakarken Ateş gelmişti.

Ateş: Kapışalım mı?

Alp: Olur.

Gerçek rakip gibi bakıyorlar birbirlerine. Pek arkadaşça bir yarış olmayacak gibi.

İkiside araçlarını seçip başlangıç noktasına gittiler.

Volkan: İyi izle. Sende böyle olacaksın.

Yarış başladı. İkiside çok iyi sürüyordu. Keskin manevralar yapıyorlardı. Sinir ve hırsla yarışıyorlardı. İkiside hâlâ sinirliydi. Sinirlerini böyle atmaya çalışıyorlardı.

- Onların neye sinirlendiğini bilen var mı?

Akgün: Hayır.

Yarışmanın sonunda kazanan olmadı. İkiside berabere gelmişti. Parkurda birbirlerinin önüne geçtiler ama son anda berabere bitirdiler.

Arabalardan inip yanımıza geldiler.

Alp: Benim biraz işim var. Halledip gelicem.

Volkan: Hadi Alin bizde alıştırma yapalım. İlk tur yanında ben varken olucak. Anlatıcam. Sonra sen tek süreceksin.

Beraber bir araba seçtik. Pist boşdu. Öğrenmem için kimse yoktu.

Volkan nasıl hızla dönebilirim. Takip edilirsem nasıl atlatırım anlatıyordu. Bende arabayla uyguluyordum.

Bitişte Volkan inmişti. Bende arazide bir kaç tur sürüş yapmıştım. Alışmıştım piste. Volkan'ın dediklerini hemen hemen uyguluyordum.

İlk sefere göre manevralarım, dönüş hızım daha iyiydi.

Pistin başına iki araç geçti bunlar Akgün ve Açelya'ydı.

Bitişte Volkan beni durdu. Alp'de gelmişti.

Durunca Volkan kapıyı açmıştı.

Volkan: Akgün ve Açelya ile yarışacaksın.

Alp: Bu yarış için daha erken değil mi?

Volkan: Sen gelmeden önce sürüş yaptı. İlk yarışa göre iyi. Araba sürmeyi biliyor zaten. Biz sadece daha iyi sürmesine yardım ediyoruz.

Volkan kapıyı kapattı. Bende başlangıç çizgisindeki yerimi aldım.

İkiside fazla iyiydi. Dönüşlerde lastiklerimiz yanıyordu. Arabalar kayıyordu resmen.

Birincilik sürekli değişiyordu. Son kısımda Açelya geçmişti bizi. Birinci olmuştu.

Üçümüzde arabalardan inip diğerlerinin yanına gittik.

Açelya: Akgün'ün zorlamasını bekliyordum Alin. Senin değil.

Bu dediğine gülmüş ve kendimden emin bir şekilde cevap vermiştim.

- Bir dahakine ben kazanacağım.

Akgün: Kim diyor?

- Ben.

Volkan: Peki neden kazanamadın?

- Dönüşlerde hızımı gereğinden fazla düşürdüm.

Alp cevabıma memnun olmuş bir şekilde tebessüm etmişti.

Volkan: Her eğittiğim kişi senin gibi olsa. Yormuyorsun beni, hatalarını biliyorsun. Öğretmem gereken şeyleride biliyorsun. Hadi biraz daha çalış.

Tekrar arabaya binmiştim. Bir kaç tur daha çalıştım.

Bu sefer deneklerle değil kendimle yarışıyordum.

Akgün ve Açelya'ya yenilmenin hırsıyla daha da hızlı sürüyordum.

Dönüşlerde, direksiyon kontrolünde artık daha iyiyim.

Hızla pistin sonuna gelmiştim. Ateş birden yola doğru yürüyüp tam önümde durdu.

Birden fren yaptım. Direksiyonu sola kırdım. Tam sürücü koltuğunun yanındaki koltukla aynı hizadaydı Ateş. Ama arabayla aralarında sadece bir kaç santim vardı.

Araba durmuştu ama frenden dolayı lastikler yanmış ve arabanın etrafı duman olmuştu.

Sinirle arabadan indim.