𝕷𝖔𝖛𝖊 𝕴𝖘 𝕭𝖑𝖎𝖓𝖉 [Gl]✔︎

11.Blind love

දැන් තමයි මම ජීවිතේ විදින්න ගත්තෙ කියලා මට හිතුනා...
හැබැයි ඒ අස්සෙ ජීවිතේ එපා වෙන වැඩත් උනා...

අපේ ගෙරද ගිහින් ආපු දවසෙ ඉඳන් Jae i මගෙ පස්සෙන්මයි...
eun kii අරක කරන්න එපා,eun kii මේක කරන්න එපා,eun kii බලාගෙන....
මට මල පැනලා හිටියේ....

ඒත් මම සතියකට එකපාරක් එයාලගෙ ගෙදර යන එකනම් දැන් පුරුද්දක් වෙලා...

අද ස්කෝලෙ දවසක්...

මම හිමින් හිමින් Jae I ගෙ ඇස් වලින් හැංගිලා අපේ පන්තිය පැත්තට ඇවිදන් ගියේ ඉස්සරහටනම් එයාව හම්බෙන්න එපා කියලා..
එයා මාව දැක්කම ඇවිත් උස්සගන්නවනෙ...

ඒත් කරුමෙ පන්තියෙ පුටුවක් ලෙසද පැමිණිය හැක ක්යලා මම යනකොට Jae I අපේ පන්තියෙ පුටුවක් උඩ වාඩි වෙලා හිටියෙ කකුල් දෙකත් ඩෙස් එක උඩ තියාගෙන...

"ah...ඔයා වෙනදට වඩා උදෙන් ඇවිල්ලනෙ My love"

මම පන්තිය ඇතුලට යද්දිම කකුල්දෙක පල්ලෙහාට දාපු එයා පුටුවෙන් නැගිටලා මං ලඟට ආවෙ හෙන අමුතු බැල්මක් දාගෙන...

ඒ බැල්ම මට වැඩි ඇල්ලුවෙ නැති නිසා ආය් හැරිලා පන්තියෙන් එලියට යන්න හදද්දිම Jae I මාව අල්ලලා ළඟම තිබ්බ බිත්තියට තියලා අතකුත් බිත්තියෙන් තියලා මගේ මූණට එබුනෙ දැකපු නැති අලුත් දෙයක් මගේ මූනෙ තියෙනවා එයා දැක්කා වගේ...

"මොකද මෙ?"

"ඔයා ඇදුම් අදින්න හරියට දන්නෑනේ ඉතින්..."

"මොකක් කියන්නෙ?"

කිසිම දෙයක් කියන්නැතුව මගේ යුනිෆෝම් එකේ උඩ බොත්තමක් දාපු Jae I මගෙන් ඈත් වෙලා මගේ උඩ ඉදන් පල්ලෙහාටම බලලා දැන් හරි වගේ හුස්මක් පහල දැම්මෙ වෙච්ච දේ මට යන්තමින් වගේ තේරෙද්දි....

🙂💔ඒ බොත්තම දැම්මෙ නෑ කියල වැඩි දෙයක් පේන්නෑ ඉතින්...

"අහ් හරි දැන්...ඊලඟ දවසෙ ඔය බොත්තම දාන් එන්න බැරිනම් ඕක ගලවලා තියලා එන්න"

"කමක් නැද්ද?"

"මොකද්ද?"

"මම ඇදුම් නැතුව එන එක?"

"Eun kii!! ඔයා හෙන වල් ගහක් වෙලා"

"ඔයා නිසා තමා"

හිනා වෙවීම බෑග් එක මගේ මේසෙ උඩින් තියපු Jae I මගේ අතින් ඇදන් ස්කෝල වත්තෙ කෙලවරේම තිබ්බ මේපල් ගස් ළඟට මාව ඇදන් ගියා...

මම එනකොටත් වැඩිය ලමයි ඇවිත් තිබුනෙ නැහැ...ඇත්තටම මම එද්දි උදේ 6.30යි....දැන්ම කොහොමත් ලමයි එන්නෙ නැහැ...

"මේ බබා!"

"hmm"

"අද ඔයාට කරන්න කියලා මොකක් හරි විශේෂ වැඩක් තියෙනවද?"

"නෑ...ඇයි ඒ?"

"එහෙනම් අපි ස්කොලෙ ඉන්නැතුව පාර්ක් එක පැත්තෙ යමුකෝ..."

"පිස්සුද?"

Jae Iගෙන් ඈත් වෙන ගමන් මම එයා දිහා බලාගෙන ඇහුවෙ එයා එපා වෙච්ච මූණකින් මගේ දිහා බලාගෙන ඉද්දි...

"හෙට නිවාඩුයිනෙ...අපි හෙට යමු"

"ඇයි අද බැරි?"

පොඩි එකෙක් වගේ අඩන්න ඔන්න මෙන්න මූණක් හදන් එයා අහද්දි මටත් පොඩ්ඩක් දුක හිතුනා...ඒත් මට ⁣ඉගෙන ගන්නත් ඕනිනේ...

"අපි ඉගෙන ගන්න ඕනි Jae I...ඔයාට සල්ලි තිබ්බට මට නෑනේ...මම ⁣ඉගෙන ගෙන අම්මටයි තාත්තටයි සලකන්න ඕනි...ඒකටනම් ⁣ඉගෙන ගන්න ඕනි"

"ඉතින් මගෙ සල්ලි වලින්ම එයාලටත් සලකමුකෝ.."

"නෑ...මම ඒකට කැමති නෑ...මම කැමති මගේ මහන්සියෙන් හම්බ කරලා අම්මාවයි,තාත්තාවයි බලාගන්න...හරියට එයාලා කලා වගේ..."

"hm...එහෙනම් අනිවාරෙන් හෙට යමු ඔන්න..."

"හරි...හෙට යමු..හෙට දවසෙම උනත් ඔයත් එක්ක ඉන්නම් මම"

"පොරොන්දු වෙනවද?"

"පොරොන්දු වෙනවා..."

Jae I වටපිට බලලා මගෙ තෙල් අල්ල ගත්තෙ මම ඇස් පියාගෙන ඒ හැගීම විඳිද්දි....
විනාඩියක විතර කෙටි හාදුවකිට පස්සෙ අපි දෙන්න වෙන් වෙලා අපේ පන්තිවල වැඩ කරන්න ගියේ ඒ වෙනකොට ස්කෝලෙට ළමයි එන්න පටන් අරගෙන තිබ්බ නිසා...

ස්කෝලෙ ඉවර වෙලා හොස්ටල් එකට ගියපු මම wash එකක් දාගෙන කාමරේට ආවෙ අදනම් කොහොම හරි කරලා Ji hungව හම්බෙනවා කියලා හිතාගෙන...

ඒත් එයා පේන්න නැති නිසා මම එයාව හොයාගන්න මුලු හොස්ටල් එක වටේම ඇවිද්දා...

අන්තිමට හොස්ටල් එක භාර මිස්ගෙන් ඇහුවම ji hung කෝ කියලා ,එතකොට තමා එයා කියුවෙ ji hungගෙ අම්මාට ලෙඩ වෙලා නිසා එයා ගමේ ගියා කියලා...

වෙනදට හැමදෙයක්ම මාත් එක්ක බෙදා ගත්ත ji hung අද මටත් නොකියා ගිහින්...

_______________________________________

🙂💔අපි විදින ජීවිතේ වන්ඩුවක්..