CHAPTER TWENTY-ONE (Part One)

3 0 0
                                    


"There are always long lines at the door, but it's worth the wait to see the world's greatest and most famous museum."

Well, hindi man famous ang mapupuntahan nilang mga museum sa kanilang lugar at sa mga karatig probinsya ngunit ang laman niyon ay pare-pareho lang namang may signifant value lalo na sa pagpreserba ng kultura.

Una nilang destinasyon ay ang Museum of History na matatagpuan sa kalapit na probinsya ng Ocassus. Dalawang oras na byahe bago nilang narating ang Capiz, ang tinuturing na seafood capital of the Philippines. Dito matatagpuan ang pinakamasarap na lobsters at prawns na ipinagmamalaki hindi lang dito sa Pilipinas kundi maging sa buong mundo.

Ang Capiz Museum of History ang may pinakamalaking collection ng mga painting, relics, at photographs na may kinalaman sa mga bayani. It's a stunning place, covering the heroes history from Spanish era down to present times.

"Please children, huwag kayong mag-iingay habang nasa loob ng musem and strictly no taking of picture okay?" halos lahat sila ay nagreklamo dahil sa sinabi ni sir Ciriaco. Nasa labas pa lang sila ng museum at kasalukuyang nagbibigay ng instructions at reminders si sir Ciriaco.

"Ano ba 'yan, sir. Photography bans block our incredible desire to visually record memorable moments like this." napaismid siya sa sinabi ni Jonah. Iwan ba niya, naiinis talaga siya rito. Well, people have their own set of predilections, and in her case, ayaw niya kay Jonah sa simula pa lang. May point man o wala ang sinasabi nito. At kahit wala pa si Irvin sa eksena. "Nakaka-frustrate naman na hindi kami makapag picture."

"I understand your frustrations but let me tell you why you can't take pictures inside the museum. First, camera flashes, which emit intense light can affect the paintings and the patina of delicate objects. Next reason is not allowing to take pictures can improves the visitors museum experience. It is hard to enjoy a painting when people are crowding in front posing for a selfie, right? Third reason is the for security purposes. Banning photographs is believed to prevent thieves from visually capturing and pinpointing weknessess in alarm systems and surveillance cameras. And last reason, taking photographs often violates copyright protection."

"Pero sir, nakakatulong naman sa pagpromote ng museum ang mga pictures, di'ba? Kunwari, nakita ng mga friends or kamag-anak naming ang mga pictures namin sa mga museum tapos nakuha niyon ang atensyon nila, maiinganyo rin silang puntahan ang mga napuntahan natin. Kumbaga, free advertisement na rin 'yun."

"You got a point pero for art enthusiasts like us, we should help protect different arts sa mga museum. Sa maliit na bagay na iyan ay natutulungan natin ang mga artists na hindi maplagarize ang kanilang mga obra. There are many cases nowadays where images of a certain art are being sold on the internet or for an authorized commercial purposes. Kung minsan nga, mas mahal pa ang bayad sa fake kaysa doon sa mismong obra."

"I think, we should follow the rules kaysa ipilit ang gusto natin. Kung puro lang naman pala kayo reklamo, sana hindi na kayo sumama. Nauubos ang oras natin sa kakasagot sa mga tanning niyo." Napatingin silang lahat kay Irvin na halatang naiinip na sa dami ng reklamo ng mga kaklse niya.

"Oo nga guys. Makinig na lang tayo kay sir." Hindi niya mapigilang umirap dahil sa sinabi ni Jonah. Parang kanina lang, isa ito sa mga nangungunang magreklamo tapos nag react lang si Irvin, biglang kambiyo kaagad siya.

"Okay." Pumalakpak si sir Ciriaco para makuha ang atensyon nilang lahat. "Ano nga first at siyang pinakaimportanteng rule sa tour na ito"

"Huwag hihiwalay sa grupo para hindi mawala." Sabay na sabi nilang lahat.

"Very good. Let's go inside then." nauna na itong pumasok sa loob para bumili ng ticket para sa lahat.

***

Finding Her (Completed Story)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon