A Decade Of Drumbeat

Chapters 29: Promise

Pasok ka Leigh, sumali ka duon oh! sabay turo sa mga musicians na nagkukwentuhan.

I simply smiled at him and walk shyly. Umupo ako sa may likuran at hindi sumabay sa mga kasamahan ko. Bigla nalang akong nakaramdam ng takot. Tuwing sabado at linggo ko sila nakakasama pero ngayon lang ako nagkaroon ng takot. Parang biglang bumalik yung takot ko sa tao at minsan nag-ppanic attack ako.

Ang bigat kasi sa puso sa tuwing nakikita kong magkasama si Lyde at Barbara, hindi ko matanggap at bigla-bigla nalang sumisikip ang dibdib ko.

Last practice namin, hindi ko na ito natapos kasi hindi na talaga ako makahinga. I didn't tell our pastor about it. Sabi ko lang na masama ang pakiramdam ko kaya pinauwi niya nalang ako.

Joining the ministry is very hard for me. Dapat maging masaya ako dahil para sa Diyos itong ginagawa ko pero parang nagiging pabigat na din ito sa akin.

Ilang sabado ako hindi sumali sa practice namin at nagsisimba lang ako after that day tapos uwi agad. Hindi ko kayang magtagal sa simbahan dahil sa kanilang dalawa.

At first, ilang beses akong nag-isip kung ano ang pwedeng irason kay pastor para umalis na ako sa music team. I planned to tell him I'm not yet ready but the holy spirit also asked me "you are doing it for the Lord, not for people"

Nahiya ako sa ginawa ko nun. Kasi parang ang nangyari, ang Diyos ang nag-adjust sa sitwasyon ko. It is for my own good. Lahat ng effort ko para sa Diyos ay para lang din naman sa ikakabuti ko because it is our way to heaven. It is our mission here on earth, to worship and praise our Lord.

Ilang gabi akong umiiyak sa Diyos, kasi takot na takot talaga ako. Bigla nalang akong naging duwag. Tinanong ko ang Diyos kung ano ang gagawin ko. Mali ba ang desisyon kong lumayo muna sa ministry?

Alam kong alam ng Diyos ang nararamdaman ko ngayon, sa mga pagsubok na kinakaharap ko ngayon kaya inasa ko na sakanya lahat. I tried my best to avoid them but I realized that I am also avoiding the ministry, and it means that I am also avoiding God.

Pilit man akong lumalayo, gumagawa parin ng paraan ang Diyos para mapabalik ako. This means, God doesn't want me to stop what I am doing. Mahirap man, pero para sa Diyos kakayanin ko.

I will endure my weakness in order to serve my strength.

Ito'y isang malaking pagsubok para sa'kin. This is what I hate the most, to take risk. Pero sabi nga nila.....you must hurt to know, and fall in order to know. Ganito naman talaga ang buhay, mahirap pero para din naman ito sa ating ikabubuti.

Maybe God wants me to know what the truth is. God wants me to realize that he loves someone else.

Ito ang kahinaan ko, ang makita silang dalawa na masaya kasi unti-unting dinudurog ang puso ko sa tuwing makikita ko ang saya sa mukha nila. Ang sama ko sa parteng naging ganon ako pero mahal ko eh, mahal na mahal ko si Lyde na gusto ko na nasa akin lang lahat ng atensyon niya.

I know I can't control him if he really fell for Barbara pero umasa kasi ako, umasa akong hihintayin niya ako kung kailan ako maging handa.

Kahit lumayo man ako sakanya, akala ko maghihintay parin siya pero wala eh, lahat ng akala ko maling-mali at ni isa walang tumama. Ipilit ko man ang sarili kong layuan siya, pero ang puso ko nasa kaniya parin.

He really has my whole heart.

Okay ka lang? pansin kong iba yung mood mo ngayong week. at tinabihan ako.

Not okay Yan, but trying.

Wag mong pilitin. Kung galit ka edi magalit ka at magwala ka. biro niya. yun! alam ko talaga paano kita patawanin.