Peculiar [PSLU #1] [GL]

P26

Krystal's POV

Kahit labag sa loob ko pinilit ko parin mag practice para pageant, napalitan rin ang main organizer for this event which si Miss Venice. I'm glad that they did dahil baka hindi ko nanaman mapigilan sarili ko na hindi sampalin si Elise. At dahil nga rin nasa hospital parin si Levi at hindi pa nagigising, si Noah ang naging partner ko.

"Hey, are you okay?" Nag aala nitong tanong.

Currently nag prapractice kami ng dance group routine. Kakaiba kasi ang gusto ng aming university, ganito sila lagi binibigyan ng buhay ang mga pagaent and they don't like to settle for the common ones.

"I'm okay." Maikling sambit ko.

Matapos mag practice ay dumeretso ako sa classroom ng kapatid ko. Kumaway naman ako agad nang makita kong palabas na ito at nakuha ko naman ang atensyon nito. Tinignan ko siya ng kabuuan, mas okay na siya compared nitong mga nakaraan. Tuloy tuloy narin siyang pumapasok.

"Here's your lunch." Inabot ko naman ang niluto ko sa para sakanya.

Ever since kasi nung nangyari yun ay halos hindi na ito makakain ng maayos dahil masyadong nilublob ang sarili sa pag aaral. I guess that's her coping mechanism.

"Thank you ate." Ngiti nitong usad.

Nakita ko naman na papalapit samin si Miss Veronica at binati naman ako nito, ngiti nalang ang sinukli ko sakanya dahil parang nahiya ako sa inakto ko sa harapan niya. Hindi ko na tuloy alam iaakto ko.

"I'm here to fetch your sister, sabay kaming mag lulunch. Gusto mo ba sumabay?" Tanong nito at umiling ako.

"I still have a lot of things to do and may class pa ako, Miss Veronica." Pagsisinungaling ko.

"Are you sure? Daniella keeps on ranting to us na you're not able to take care of yourself well after what happened to your friend and your sister." Her worried eyes struck me.

"All I can say is nakakatulog na ako Miss kahit na may plates."

"Well then.." She took a paused and handed me a chocolate. "This might help you I guess."

I smiled with her gesture. "You never fail to impress, Miss Veronica."

She returned my expression with a soft chuckle. "I'm glad I did."

Nagpunta ulit ako sa bar na magisa, I wasn't still able to talk to my friends earlier dahil until now pinapatay ko parin phone ko. Sa laptop ko lang kinakausap ang parents ko through email dahil dun lang mostly ko sila makakausap since halos yun lang din ginagamit nila for work.

"Margarita please." Agad kong sambit at ibinigay naman sakin to. Hindi na ako nag dalawang isip na inumin ito pero hindi ko pa naiilapit sa bibig ko nang merong may pumigil sakin.

"Araw araw ka nang umiinom. That's not healthy." Malamig nitong sambit.

"Lydia." I muttered.

"I told you na nandito lang kami, hinayaan ka naming lumayo dahil alam kong lagi mong dinidistansya ang sarili mo tuwing may problema ka." Tears started to form in my eyes. "Pero hindi na kita hahayaan, sinisira mo na ang sarili mo. Kilala kita Stal, alam kong sinisisi mo sarili mo sa nangyari kay Levi kahit wala naman talaga. Alam ko rin kung paanong hindi ka na makatulog para lang tulungan ang kapatid mo." I lost my control at umiyak na ako.

"I'm sorry." Sambit ko at niyakap ako nito.

"You don't have to do things alone. Hindi mo kasalanan na hindi mo gusto si Levi, hindi mo kasalanan ang nangyari sakanya. I know how you think of yourself as a bad luck, but you're the best thing that ever happened to us." Usal nito na lalong nag paiyak sakin. I just kept on crying na tila bang wala ng bukas.