Peculiar [PSLU #1] [GL]

P17

Krystal's POV

"Since my eyes first laid on you."

She didn't give me any response after that dahil tinawag siya ni Carson. She said that she will come back agad at hintayin ko daw siya dito. Now that I'm all alone gusto ko nalang isalpak muka ko sa lupa dahil para akong nahiya sa sinabi ko.

Maybe I was just really being in denial that the irritation that I felt towards her was something more than that all along. Hindi ko lang talaga ma-pinpoint ng maayos dahil bago sakin ito lahat.

Naramdaman kong may nakatitig sakin kaya luminga ako para hanapin ito. All I could see was a shadow. Bigla akong kinabahan.

"Who's there?" I tried na gawing stable ang boses ko dahil para akong nanginginig.

"Chill out girl. Ako lang to si Bianca." She chuckled at onti onti itong lumapit sakin. Nakahinga naman ako ng maluwag. Bakit ba pasulpot sulpot tong mga to? Dito ata ako mamamatay sa pagiging mushroom nilang lahat.

"Don't be like that again Bianca. Akala ko kung sinong engkanto ang nakamasid sakin." I scoffed.

"I'm sorry I was about to congratulate you kanina dahil sa performance mo pero bigla kang pumunta dito then sinundan kita pero nakita kong masyado kayong seryoso ng professor mo kaya di na ako nakalapit." She explained at sumandal narin sa pader sa tabi ko.

"How much have you heard?" I was actually planning to tell it sa mga tropa ko pero nag hahanap lang ako ng tyempo pero mukang naunahan na agad.

"Pretty much everything. But don't worry I don't do kiss and tell. Kilala mo naman ako." Nakalimutan ko nga palang pwedeng pumasok outsiders para sa event na to kaya di na ako nagtataka na nakapasok siya. "Hindi ko sasabihin sakanila hanga't di ka ready." She smiled giving me an assurance.

"But are you ready for it?" Pagbasag nito sa minutong katahimikan na bumalot samin.

"I honestly don't know. Everything feels surreal. Parehas kaming babae, professor siya at istudyante ako. Napaka impossible plus may boyfriend siya." Nanglaki mata niya sa huling sinabi ko.

"The hell Stal? Wala akong problema sa dalawa mong sinabi pero yung huli? Seriously? Jusko kang babae ka anong pinapasok mo." May pag iling nitong sabi. I know mali, sobrang mali. 

"I know. I'm sorry." Mahinang sambit ko. She suddenly went for a hug at yinakap ko siya pabalik. Para nanaman akong naluluha.

"You don't have to say sorry for what you feel Stal, nagmahal ka lang at walang mali dun. Medyo wrong timing ka lang siguro." She mumbled while trying to caresses my hair. 

"Paano kong masaktan ako?" I asked.

"Silly, sa pag-ibig automatic na talagang may masasaktan kahit ano mangyari. You just need a right person na hindi ka iiwan basta-basta na you would work everything out." She cupped my face. "Bat di nalang kasi ako?"

Napalayo ako sa huling tanong nito na biglang ikinatawa niya. Inirapan ko naman siya at inismiran. "Wag mo kong biruin ng ganyan". Seryoso kong sabi.

"Masyado ka kasing seryoso tignan mo yang muka mo hindi na mapinta" May pagtawa pa nito. 

"Are you both done?"

It was a question that gave me a shiver right down to my spine. It was firm and cold kaya bigla akong kinabahan agad. Nakabalik na pala siya. Papalit palit ang tingin niya samin ni Bianca, ito rin ang itsura niya nung nasa tour kami sa Cebu. Ganitong ganito. 

"Oh someone is jealous. I gotta go na kayla Lydia. Mukang manunuyo ka for today's event." Bulong nito habang tumatawa at kinindatan pa ako.

Lalo akong kinabahan sa ginawa ni Bianca kaya di ko magawang lumingon sa mga mata ng babaeng nasa harapan ko. I could really sense her frustrations at mukang galit na ang aura nito.