Flashback
Βρισκόμουν στις τουαλέτες των σχολείων μόνη. Καθώς έβγαινα , μπήκαν τα δύο κακά αγόρια του σχολείου , ο Αχιλλέας και ο Στέφανος.
Αχιλλέας : Γεια σου φρικιό!
Άρια: Ά- Άφησε με.
Αχιλλέας : Δεν γίνεται. Είναι η τελευταία μέρα αυτής της σχολικής χρονιάς και πιστεύεις ότι θα την βγάλεις τόσο εύκολα;
Άρια: Παρακαλώ!
Αχιλλέας : Αν θες την ησυχία σου δώσε μου γρήγορα το φαγητό σου!
Άρια: Μα μα μα.... Είναι το μόνο που έχω.
Αχιλλέας : Όχι "μα" αυτό που σου λέω εγώ ! Εσύ δεν το χρειάζεσαι , δες πως είσαι. Στέφανε κοιτά πες την πως είναι.
Στέφανος: Λες και δεν γνωρίζει η ίδια . Άρια έχεις κοιτάξει ποτέ τον εαυτό σου στο καθρέφτη;
Αχιλλέας : Και αν κοιταχτηκε , σίγουρα ο καθρέφτης έσπασε αμέσως σε χίλια κομμάτια με την ασχήμια της.
Στέφανος: Έχεις δίκιο κολλητέ.
Αχιλλέας: Πιστεύεις ότι έτσι όπως είσαι κάποιος θα σε πηδήξει; Παρθένα θα μείνεις έως το τέλος της ζωής σου και να το θυμάσαι αυτό.
Στέφανος: Το φαγητό γρήγορα Άρια!
Άρια: Δεν δεν θέλω να σας σας το δώσω .
Αχιλλέας : Αχου μωρέ αντιστέκεται. Νομίζεις ότι το χρειάζεσαι στην κατάσταση σου περισσότερο από εμένα;
Στέφανος: Τελείωνε! Δώσε το μας τώρα!
Με το χερι μου απομακρυνα την τσάντα μου από εκείνους. Άρχισαν να μου επιτίθονται για να μου πάρουν την τσάντα. Ασκώντας δύναμη , μου την άρπαξαν και με έριξαν κάτω. Ανοίγει την τσάντα γρήγορα ο Αχιλλέας και γυρνά κάτω να με δει.
Αχιλλέας: Αλήθεια τώρα; Τι είναι αυτό;
Στέφανος: Αυτό δεν έχει καν μέσα διπλό ζαμπόν μέσα!
Αχιλλέας : Προσπαθείς να μην παχύνεις; Ήδη χοντρή είσαι και χοντρή θα παραμείνεις.
Στέφανος: Τι σου είπαμε χθες;
Άρια: Συγ- συγγνώμη. Δ- δεν θα ξα- ξαναγίνει
Πετάει την τσάντα κάτω και το σάντουιτς στο καλάθι. Κάθεται στα γόνατα και πιάνει τα μαλλιά μου φέρνοντας με να κοιτώ τα μάτια του
