Μέρα του πάρτυ:
Καθώς έβαζα τα φανταχτερά , υπεροχοτελεια σκουλαρίκια μου η Μαρκέλλα ανοίγει την πόρτα και μένει στάσιμη στην θέση της παγωμένη
Πηγαίνω κοντά στο κρεβάτι να πάρω τον κολιέ ενώ ο χτύπος των τακουνιών έκαναν τον ήχο τους.
Άρια: Καλέ τόσο όμορφη είμαι και με θαυμάζεις.
Μαρκέλλα : Το ακριβώς αντίθετο είσαι ξέρεις , τεσπά.
Άρια: Από που έμαθες εσύ να λες τεσπά;
Μαρκέλλα: Τι νομίζεις ; Μπορεί να με θεωρείς μωρό αλλά είμαι ώριμη για την ηλικία μου.
Άρια: Ναι είσαι , δεν αντιλέγω. Α έλεγα να πάω αύριο στο παιδότοπο με τα φουσκωτά ξέρεις.
Μαρκέλλα : ΝΑΙΙΙΙ
Άρια: Μόνη μου χωρίς εσένα.
Μαρκέλλα: Έλα ρε Άρια , πάρε με και εμένα!
Παρακαλά η Μαρκέλλα γονατιστή. Αρχίζω να γελάω
Άρια: Καλέ πόσο ώριμη που φαίνεσαι.
Η Μαρκέλλα σηκώνεται αμέσως και τινάζει τα ρούχα της. Με κοιτά με ένα δολοφονικό ύφος.
Άρια: Σταμάτα να με κοιτάς έτσι.
Μαρκέλλα: Πως?
Σηκώνει τα φρύδια της η Μαρκέλλα ρυθμικά πάνω κάτω
Άρια: Τέλος πάντων , γιατί ήρθες;
Μαρκέλλα: Α ναι ξέχασα
Πηδά πάνω στο κρεβάτι μου και κάθεται.
Συγγνώμη με ρώτησε η βρωμιάρα να καθίσει;
Μαρκέλλα: Που πας;
Άρια: Έξω.
Μαρκέλλα: Θα παίξεις με τα αγοράκια;
Άρια: Ε;
Μαρκέλλα: Δεν θυμάσαι που κάναμε χθες συζήτηση για το ότι για να παίξω με αγοράκια πρέπει να είμαι εντυπωσιακή; Δεν θα πας να παίξεις;
Άρια: Εγώ δεν παίζω.
Μαρκέλλα: Παίζεις με κοριτσάκια;
Άρια: Όχι με αγοράκια παίζω
Όχι που θα με πει τώρα λεσβία η αδερφή μου!
Μαρκέλλα: Το ήξερα. Ωραία περίμενε με.
Άρια: Γιατί;
Μαρκέλλα: Θα έρθω να παίξουμε παρέα.
Άρια: ΕΕΕ? Εσύ σπίτι θα καθίσεις. Η μαμά σε λίγο θα έρθει
