Αχιλλέας : Εγώ αγάπη μου τους τα έχω κόψει αυτά προ πολλού γιατί μόνο εσένα σκέφτομαι.
Άρια: Αποφάσισες να μιλήσεις;
Βάζει τα χέρια κάτω από το στήθος της και παίρνει ένα σοβαρό βλέμμα. Κοιτώ λιγάκι κάτω δαγκώνοντας το χείλος μου. Γυρνω αλλού και πάω να φύγω εγώ αλλά εκείνη πιάνει το πρόσωπο μου και το φέρνει να κοιτά εκείνη.
Άρια: Γιατί θες να τσακωνόμαστε συνεχώς;
Αχιλλέας : Έχεις δίκιο αυτή η σχέση δεν πάει άλλο
Άρια: Τι; Βρε Αχιλλέα!
Αχιλλέας : Το είπες και μόνη σου , τσακωνόμαστε διαρκώς!
Άρια: Ναι αλλά αυτό δεν είναι αφορμή να χωρίσουμε.
Αχιλλέας : Ίσως είναι , σκέψου το.
Άρια : Απλά μην είσαι τόσο ζηλιάρης.
Αχιλλέας : Δεν ζηλεύω εγώ
Άρια: Έλα μωρέ ζηλεύεις ελάχιστα.
Μου λέει σαγηνευτικά χαϊδεύοντας τα χείλη μου με την άκρη του δαχτύλου της. Με κοιτά ύστερα από λίγο επειδή είχε επικεντρωθεί στα χείλη μου. Το ίδιο έκανα και εγώ.
Πιάνω τα χέρια της ταρακουνοντας της ολόκληρη.
Αχιλλέας : Για να το ξεκαθαρίσουμε , εγώ δεν ζηλεύω. Δεν είμαι τέτοιος τύπος.
Άρια: Σε αγαπώ όπως και να είσαι Αχιλλέα.
Αχιλλέας : Μην προσπαθείς να με κάνεις να λυγίσω με αυτή την φωνή και αυτό το βλέμμα ....
Άρια: Θέλω να επανορθώσω! Πες μου το πώς όμως.
Αχιλλέας : Χώρισε με τον Φίλιππο.
Άρια: Τι; Πιστεύω το ότι ξεκαθαρίσαμε το γεγονός ότι δεν τρέχει κάτι.
Αχιλλέας : Εσύ με τον εαυτό σου τα ξεκαθαρισατε όχι με εμένα.
Άρια: Αχιλλέα!
Ξαφνικά ένα χέρι ακουμπά την Άρια και την φέρνει στο μέρος του. Ήταν ο Φίλιππος.
Αχιλλέας : Εσύ έλειπες.
Φίλιππος: Τι τρέχει;
Άρια: Φύγε Φιλιππε.
Φίλλιπος: Όχι μέχρι να μάθω καλή μου.
Αχιλλέας : Δεν άκουσες τι είπε , είπε φύγε!
Φίλλιπος: Αν θέλω.
Αχιλλέας: Και εγώ αν θέλω μπορώ να κάνω την μούρη σου κρέας. Αν θέλω όμως.
