Ένιωσα κάτι σκληρό πίσω μου και ήταν ο τοίχος. Τα χέρια μου τοποθετήθηκαν πίσω ενώ τα δικά του πάνω μου κρατώντας αντίσταση. Πιάνω τα μαλλιά μου και τα βάζω στην άκρη κοιτώντας τον ακόμη
Άρια : Τι θες;
Αχιλλέας : Σου αρέσει ο Φίλιππος;
Άρια: Είμαστε φίλοι.
Αχιλλέας : Άρα σημαίνει ότι δεν σου αρέσει;
Άρια: Δεν είπα αυτό. Απλά ξέρεις , είμαστε φίλοι.
Του λέω με ένα ύφος you know..
Αχιλλέας : Καλώς
Άρια: Γιατί ρωτάς; Ενδιαφέρεται ο φίλος σου;
Αχιλλέας : Όχι δεν ενδιαφέρεται ο Φίλιππος!
Τσαντιστηκε? Μα γιατί?
Άρια: Τότε ποιος; Μήπως εσύ ενδιαφέρεσαι;
Αχιλλέας : Ε;
Παίρνω τα χέρια μου και τα βάζω πάνω στο στέρνο του πλησιάζοντας τον. Με τον που ακουμπώ τον βλέπω να έχει κοπεί η ανάσα του.
Άρια: Ω έλα Αχιλλέα , δεν θα σε κρίνω.
Αχιλλέας : Χμ.
Άρια: Τι;
Αχιλλέας : Τίποτα , απλά μου αρέσει αυτή η πλευρά του εαυτού σου
Άρια: Δεν έχεις δει τίποτα αγάπη.
Αχιλλέας : Ανυπομονώ τότε να με εξαπλαγεις.
Χαμογελώ κοιτώντας αλλού. Το χέρι μου μεταφέρεται στο στόμα του.
Άρια: Βλακακο μου.
Τον κουνώ πέρα δώθε το σαγόνι ώσπου φέρνει το πρόσωπο του κοντά μου πολύ. Εγώ επιτόπου κάνω πίσω και τον αφήνω.
ΠΗΓΕ ΝΑ ΜΕ ΦΙΛΗΣΕΙ???
Αχιλλέας : Τι έπαθες;
Άρια: Τίποτα.
Αχιλλέας : Δεν το λες και τίποτα.
Άρια: Τι κάνεις;
Αχιλλέας : Αυτό που κάνω καλύτερα
Ο Αχιλλέας προσπαθεί να με κολλήσει ξανά προς τον τοίχο. Διαπερνά την γλώσσα του πάνω στα χείλη του κοιτώντας με.
Κάνω ένα βήμα μπρος του δείχνοντας έτσι ότι μπορώ να αμυνθώ. Εκείνος κάνει λιγάκι το κεφάλι του πιο πίσω από εμένα.
Αχιλλέας: Τι;
Με ρωτά και εγώ κοιτώ τα χέρια μου που είναι πάνω στο στέρνο του χαϊδεύοντας τον. Το χέρι μου πέρασε πάνω από τα εγκαύματα κάτι που τον έκανε να βγάλει επιφωνήματα πόνου μπροστά μου.
