Μετά από κάτι μέρες ο Αχιλλέας πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο.
Επιτέλους δηλαδή!
Είχα χαρεί τόσο πολύ που επιτέλους έγινε καλά και είναι πια σπίτι του. Με τον Ματέο οι σχέσεις μας κάπως ψυχρανθηκαν μιας και εξαφανίστηκε από τότε που ξύπνησε ο Αχιλλέας.
Περίεργο....
Ο Αχιλλέας μετά το εξιτήριο του από το νοσοκομείο έπρεπε να μείνει για λίγες μέρες στο σπίτι επειδή είχε ράμματα στο πόδι , κοντά στο γόνατο. Δεν έπρεπε να μετακινείται πολύ οπότε κάθισε σπίτι. Τον φρόντιζε η μαμά του. Εγώ τον φρόντιζα με τον δικό μου τρόπο τα απογεύματα.
Με την παρέα του Αχιλλέα δέθηκα αρκετά μιας και αφού έλειπε εγώ ανέλαβα τα καθήκοντα μου ως πρόεδρος. Μπορώ να πω ότι είμαι αρκετά καλή όσο εκείνος σε αυτό το κομμάτι.
Φυσικά και τον ενημέρωνα για κάθε μου κίνηση για να ξέρει τι του γίνεται όταν έρθει στο σχολείο.
Κάτι που δεν άργησε να γίνει.
[...]
Σχολείο!
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Άρια: Μαμά εγώ φεύγω , με περιμένει έξω ο Αχιλλέας!
Μαμά: Τα λέμε αγάπη , καλό μάθημα!
Άρια: Ευχαριστώ , τα λέμε Μαρκέλλα!
Μαρκέλλα: Γειαα , με προσοχή!
Άρια: Εντάξει Μαρκέλλα θα προσέχουμε!
Μαρκέλλα: Έτσι μπράβο!
Παίρνω την τσάντα μου από τον καναπέ και το παλτό μου. Ο Αχιλλέας περίμενε απέξω με το αυτοκίνητο. Ανοίγω την πόρτα και κάθομαι στην θέση μου.
Αχιλλέας : Άργησες
Άρια: Σόρρυ Αχιλλέα μου.
Του λέω αισθησιακά και έγειρα προς τα εκείνον για ένα γλυκό φιλί στα χείλη.
