Το σχολείο τελείωσε. Βγήκαμε όλη η παρέα έξω. Εγώ ήμουν κοντά στον Ματέο και γελούσαμε ενώ από πίσω μας ήταν ο Αχιλλέας. Μπροστά μας το γνωστό ζευγαράκι : Στέφανος & Εύα.
Ο Ματέο με αγκαλιάζει και με αποχαιρετά. Ο Αχιλλέας ανακουφιστηκε που έφυγε επιτέλους αν και τον είδα να νευρίασε λιγάκι που με αγκάλιασε.
Εύα: Άρια μήπως θες να πάμε με τα πόδια; Μη πας και μόνη σου.
Στέφανος: Εγώ δεν έχω θέμα.
Αχιλλέας : Μην ανησυχείτε θα την πάω εγώ σπίτι της. Απέναντι μένουμε άλλωστε
Εύα: Καλα. Θα σε πάρω τηλέφωνο να δω αν έφτασες με ασφάλεια. Έχοντας τον Αχιλλέα για οδηγό δεν σε βλέπω και τόσο σώα.
Αχιλλέας : Μια χαρά με βλέπει εκείνη όμως.
Χτυπώ τον Αχιλλέα διότι το πέταξε ως σποντα προς την κολλητή μου.
Εύα: Τι εννοείς;
Άρια: Εύα , έχεις φροντιστήριο θα αργήσετε.
Εύα: Σωστά , τα λέμε. Δεν γλίτωσες Άρια από εμένα.
Ο Στέφανος αποχαιρετά τον Αχιλλέα και εμένα και τους βλέπουμε να φεύγουν.
Με ανεβάζει πάνω στην μηχανή και ανεβαίνει και κείνος. Μου βάζει το κράνος του. Πρώτου φτάσουμε στο σπίτι στρίβει προς μια παιδική κοντά στα σπίτια μας.
δεν υπήρχε ψυχή.
Κατεβαίνει κάτω και ακολουθώ και εγώ. Βγάζω το κράνος και κάνω πέρα δώθε τα μαλλιά μου. Αφήνω το κράνος πάνω στη μηχανή. Γυρνω προς τον Αχιλλέα κάνοντας ένα βήμα και ρωτώντας :
Αρια: Γιατί σταματήσαμε;
Αχιλλέας : Ειλικρινά ρωτάς το γιατί;
Άρια: Ναι , γιατί;
Αχιλλέας : Συνεχώς ήσουν μαζί του!
Άρια: Που είναι το πρόβλημα;
Αχιλλέας : Το βρίσκεις φυσιολογικό;
Άρια: Απολύτως.
Αχιλλέας : Α ναι ε; Ύστερα από ότι έγινε χθες;
Άρια: Αφού με ήθελε.
Αχιλλέας : Κάθε φορά; Κάθε φορά όμως;
Φωνάζει μπροστά στο πρόσωπο μου.
Αχχ μου αρέσει αρκετά βλεποντας τον έτσι
Άρια : Αχ!
Αχιλλέας: Τι ήταν αυτό ;
Άρια: Αχχχχιλλεα ήθελα να πω!
