Συγγραφέας here!
Μην τυχόν δω ghost readerssssss
Θα σας φάω!
Η Συγγραφέας σας παρουσιάζει το υλικό σας για σήμερα!!!
Πάει να ανοίξει την μηχανή αλλά σηκώνομαι όρθια και πηγαίνω προς το μέρος του. Πιάνω με τα δύο μου χέρια τους ώμους του και φέρνω τα χείλη μου κοντά στο αυτί του.
Άρια: Αν δε θέλω εγώ να φύγουμε όμως;
Παρατηρώ ότι τα χείλη του σχημάτισαν ένα πονηρό χαμόγελο το οποίο σταμάτησε αμέσως. Έβαλε το χέρι του μπροστά στο σώμα μου και με έριξε στην θέση μου πιάνοντας νευριασμένος.
Αχιλλέας : Εγώ πιστεύω ότι ήρθε η ώρα να πάμε σπίτι.
Άρια: Αχιλλέα...
Αχιλλέας: Δεν παίρνω όχι ως απάντηση.
Άρια: Θα μου πεις τι έχεις;
Αχιλλέας : Αλήθεια θες να σου πω;
Τον κοιτώ με ένα βλέμμα καταφατικο και πρόθυμο να μάθει. Εκείνος άρχισε να ηρεμεί κάπως αλλά γύρισε προς το τιμόνι.
Αχιλλέας : Νομίζω πως παίζεις μαζί μου. Έτσι νιώθω εγώ τουλάχιστον.
Πιάνω το χέρι του Αχιλλέα και γυρνά να με κοιτάξει.
Άρια: Συγγνώμη που σε έκανα να νιώσεις έτσι. Σε κανέναν δεν αρέσει αυτή η αίσθηση , ούτε σε εμένα θα μου άρεσε να μου το κάνουν.
Αχιλλέας : Καταλαβαίνω ότι σου αρέσει ο Ματέο , ήταν λάθος μου να μιλήσω έτσι.
Άρια: Σε συγχωρώ.
Ο Αχιλλέας γυρνά το κορμί του προς τα εμένα παίρνοντας μια βαθιά ανάσα.
Αχιλλέας : Αλλά δεν μπορώ να αποφύγω τα αισθήματα που τρέφω για εσένα.
Άρια: Τότε μη το κάνεις.
Αχιλλέας : Είσαι σίγουρη;
Άρια: Μην σκέφτεσαι τόσο πολύ.
Ο Αχιλλέας έρχεται κοντά στα χείλη μου και ένιωθα την ανάσα του να πέφτει πάνω στα δικά μου.
Δίστασα έτσι έκανα πίσω.
Άρια: Άστο καλύτερα.
Ο Αχιλλέας με πιάνει από τον σβέρκο και ενώνει τα χείλη μας. Αρχίζει να με φιλά και ένα τεράστιο πάθος άρχισε να με καταβάλει με αυτό το φιλί.
Λαχταρούσα για περισσότερα τέτοια φιλιά του από εδώ και πέρα.
