Αρχίσαμε να περπατάμε προς το σπίτι. Την Εύα την άφησα σπίτι της και εγώ συνέχισα τον μακρύ δρόμο προς το σπίτι.
Ώσπου έμεινα με το θέαμα που εκτυλίσσεται μπροστά μου!
Η Μαρκέλλα ήταν μαζί με τον Αχιλλέα μπροστά στην αυλή. Η Μαρκέλλα με το που με είδε μου όρμησε και με αγκάλιασε.
Μαρκέλλα : Επιτέλους βρε Άρια , ήρθες!
Άρια: Ναι , η μαμά;
Μαρκέλλα: Είναι απόγευμα σήμερα. Το ξέχασες ;
Άρια: Α ναι μωρέ. Τι κάνεις εσύ εδώ;
Γυρνω προς τον Αχιλλέα και τον κοιτώ από πάνω μέχρι κάτω. Εκείνος δεν ενοχλείται απλά χαμογελά χωρίς να μιλά.
Μαρκέλλα: Ο Αχιλλέας ήρθε να μου κάνει παρέα.
Άρια: Παρέα;
Μαρκέλλα: Μην νευριάζεις! Εσύ έλειπες και είπα στον Αχιλλέα να παίξουμε.
Αφήνω την Μαρκέλλα κάτω και βλέπω απέναντι μου τον Αχιλλέα με ένα ύφος σοβαρό.
Αχιλλέας : Την είδα έξω μόνη της να παίζει καθώς έκανα jogging.
Άρια: Κάνω ότι σε πιστεύω.
Αχιλλέας : Αφού ήρθε η αδερφή σου , εγώ να πηγαίνω. Αντίο Μαρκέλλα...
Μαρκέλλα: Αχιλλέα μείνε σε παρακαλώ. Άρια πες του να μείνει!
Άρια : Ο Αχιλλέας ίσως να θέλει να πάει σπίτι του.
Αχιλλέας : Έχει δίκιο η Άρια , πρέπει να πάω , θέλω να κάνω ένα ντους.
Μαρκέλλα: Θα κάνεις σε εμάς! Σε παρακαλώ μείνε να μου κάνεις παρέα!
Άρια: Μαρκέλλα!
Μαρκέλλα: Άρια εσύ σταματα! Ποτέ δεν παίζεις μαζί μου! Θέλω τον Αχιλλέα να παίξουμε!
Άρια: Εκείνος ίσως να θέλει να πάει σπίτι του να ξεκουραστεί ύστερα από το τρέξιμο!
Αχιλλέας: Είμαι καλά αλήθεια.
Άρια: Σκάσε Αχιλλέα. Μαρκέλλα αποχαιρετα τον Αχιλλέα τώρα που θα πηγαίνει σπίτι.
Μαρκέλλα: Θα πάω μαζί του!
Άρια: Ε;
Μαρκέλλα: Θέλω τον Αχιλλέα!
Άρια : Πάμε μέσα στο σπίτι θα τον δεις αύριο.
Μαρκέλλα: Όχι δεν θέλω!
