HÜKÜMSÜZ

Giriş

Karanlık bir gece, ay ışığı bile bulutların ardına saklanmıştı. Cılız bir rüzgar, yaprakları hışırdattı ve uğursuz bir atmosfer yarattı. Ormanın kalbinde, bir çember oluşturan eski meşe ağaçlarının arasında, Daniel duruyordu. Onun yakışıklılığı, karanlığın içinde bile gözlerini kamaştıracak türdendi. Ancak gözlerindeki kıvılcım, bir insanın değil, bir şeytanın bakışını andırıyordu.

Daniel, elindeki gümüş bıçakla havaya bir sembol çizdi. Bıçağın ucu, ay ışığını yansıtıyor ve neredeyse kıvılcımlar saçıyordu. Dikkatlice, kırmızı bir kadife örtünün üzerinde yatan genç bir kızın yanına yürüdü. Kız, korku dolu gözlerle ona bakıyordu, ancak bedeni korkudan donmuş gibiydi.

Daniel, kıza doğru eğildi ve hafifçe kaşlarını çattı.

"Korkma," dedi, sesi hem tatlı hem de tehlikeliydi.

"Bu, olması gereken." Kızın gözlerindeki korku bir nebze azaldı, belki de Daniel'in hipnotize edici bakışlarından dolayıydı.

Daniel, bıçağı kaldırdı ve ay ışığında parladı. Kızın kalbi hızla çarpıyordu ve nefesi kesiliyordu. Ancak, Daniel'in gözlerindeki kararlılık ve sakinlik, ona tuhaf bir huzur veriyordu. Ve sonra, bıçak aşağı indi.

Ancak, Daniel kızın bedenine değil, kadife örtünün yanındaki bir meyveye sapladı. Kızın gözleri şaşkınlıkla açıldı. Daniel, gülümseyerek bıçağı çekti ve meyvenin suyu örtüye damladı.

"Kurbanın sen olmayacağını söylemiş miydim?" dedi, gülümsemesi genişledi.

Kız bir an için şaşırdı, sonra rahatlama dalgası içinden geçti. Daniel, ona bir kez daha baktı ve ardından ayine devam etti. Ancak bu sefer kızın gözlerindeki korku yerini meraka bırakmıştı.

Daniel, Karanlıkların Lorduydu ama belki de kötü değildi. Ve belki de, bu gece şeytanın yardımı ile kurtulmuştu.

Daniel ritüeli tamamladığı an, Slywia'nın kalbi hızla çarpmaya başladı. Ancak bu sefer korkudan değil, heyecandan dolayıydı. Daniel ona döndüğünde, Slywia'nın gözlerindeki ilgiyi gördü ve gülümsedi.

Slywia, Daniel'ın gülümsemesini gördüğünde, kalbi daha da hızla attı.

Bu içten bir gülümseme miydi yoksa kurnazca mıydı?